Puszka elektryczna stanowi nieodzowny element niemal każdej instalacji elektrycznej - zarówno w gospodarstwie domowym jak i w budynkach przemysłowo-usługowych. Jej zadaniem jest ochrona połączeń elektrycznych przed uszkodzeniami mechanicznymi lub niekorzystnym działaniem płynów i ciał stałych. Stanowi też ochronę użytkownika lub przypadkowej osoby przez porażeniem prądem elektrycznym. Ponadto taka puszka ułatwia umieszczenie i połączenie przewodów elektrycznych w odpowiednim miejscu. Puszki elektryczne możemy podzielić w kilku kategoriach, między innymi na puszki podtynkowe i natynkowe.
Puszka podtynkowa
Można tu wyszczególnić między innymi puszki przeznaczone do montażu pod osprzęt elektryczny (łączniki, gniazda) oraz puszki łączeniowe, czyli rozgałęźne. Puszka podtynkowa dedykowana pod osprzęt ma zazwyczaj średnicę 60 mm. Montuje się ją w ścianie (najczęściej za pomocą gipsu) w otworze, który wcześniej został wykuty lub wywiercony otwornicą. Do puszki zostaje wyprowadzony przewód, który później podłącza się do łącznika lub gniazda. Puszki pod osprzęt mogą mieć różną głębokość. Można rozróżnić puszki płytkie, w których zazwyczaj potrzeba miejsca tylko na jeden przewód, oraz puszki głębokie (o większej pojemności), które mają jeszcze miejsce na ewentualne połączenie kilku przewodów. Puszki podtynkowe pod osprzęt występują też w wersji łączonej. Stosuje się je w przypadku, gdy przewidujemy montaż osprzętu w systemie wielomodułowym. Takie puszki łączy się ze sobą za pomocą tzw. „kominków” bocznych, które zapewniają odpowiednią odległość między modułami oraz poprowadzenie między nimi przewodów. Niektórzy producenci puszek podtynkowych 60 mm mają w ofercie specjalne zaślepki (tzw. pokrywy sygnałowe), które montuje się na czas tynkowania. Takie pokrywy są wyposażone w specjalne wypustki, które po nałożeniu tynku wystają ponad jego powierzchnię i ułatwiają zlokalizowanie puszki. Jeśli chodzi o puszki połączeniowe, czyli rozgałęźne, to służą one do połączenia kilku przewodów instalacyjnych. Przykładowa puszka podtynkowa ma zazwyczaj średnicę 70 i 80 mm. Jeśli potrzebna jest większa ilość miejsca na połączenie przewodów, można zastosować większą puszkę, kwadratową, o wybranym wymiarze. Po wykonaniu połączenia taka puszka elektryczna zostaje przykryta osłoną. Przewody do wszystkich typów puszek podtynkowych są doprowadzone pod tynkiem, w rurkach instalacyjnych albo bez żadnej osłony. Oprócz puszek instalacyjnych przystosowanych do montażu w ścianach pełnych, dostępne są również puszki do ścian pustych, które są wyposażone w specjalne uchwyty montażowe, tzw. „łapki”.
Puszka natynkowa
W tej kategorii zazwyczaj mamy do czynienia z puszkami przeznaczonymi typowo do połączenia ze sobą przewodów w różnego typu instalacjach. Stosuje się je również w przypadku konieczności umieszczenia w instalacji różnego rodzaju aparatów elektrycznych, typu przekaźniki lub czujniki. Puszka natynkowa ma zazwyczaj kształt prostokątny i posiada demontowaną pokrywę. Pokrywa jest zamocowana do korpusu puszki za pomocą zatrzasków albo śrub. Tego typu puszka elektryczna może być zamocowana do ściany lub innego elementu konstrukcyjnego dowolną metodą, zazwyczaj za pomocą wkrętów lub kołków rozporowych, wykorzystując specjalnie przygotowane do tego uchwyty z otworem, albo oznaczone miejsca wewnątrz puszki. Natynkowe puszki elektryczne można podzielić w kategorii szczelności, czyli odporności na działanie cieczy i ciał stałych – tzw. IP. Puszka natynkowa o wyższym wskaźniku IP (np. IP55 lub IP65), to tzw. puszka hermetyczna. Ma ona zastosowanie w miejscach narażonych na działanie wody i pyłu. Przewody do puszki natynkowej są wprowadzone za pomocą dławnic kablowych, które mają za zadanie usztywnić i uszczelnić miejsce wejścia przewodu. Dławnica może mieć kształt gumowej membrany, w której można wyciąć otwór odpowiadający średnicy przewodu. Tego typu dławnice są już zamontowane fabrycznie w korpusie puszki. Można też zastosować dławnice z tworzywa sztucznego, które zapewniają wyższy stopień uszczelnienia i usztywnienia.
