Wybór i nakładanie tynków elewacyjnych

Las, jezioro, aglomeracja miejska, wieś. Wszędzie tam spotyka się systemy ociepleń, a wraz z nimi tynki dekoracyjne. Na początku każdy wygląda ładnie, jednak w marę upływu czasu każdy się starzeje. Jeżeli system ociepleń, tynk jest źle dobrany, proces starzenia będzie przebiegać bardzo szybko, dlatego bardzo istotną sprawą jest odpowiedni dobór systemu oraz tynku dekoracyjnego do miejsca zastosowania.

RODZAJE TYNKÓW

Zadaniem tynków elewacyjnych jest ochrona warstwy zbrojącej, termoizolacji przed działaniem czynników pogodowych oraz nadanie odpowiedniego koloru i struktury elewacji. Podstawowe tynki dekoracyjne można podzielić na 4 grupy:
1. tynki mineralne – to produkty na bazie cementu i wapna. Są wysoce paroprzepuszczalne. Wymagają malowania,
2. tynki silikonowe – obecnie jedne z najbardziej popularnych. Mają wysoką trwałość, są elastyczne i odporne na porastanie biologiczne, dzięki właściwością samoczyszczącym. Tynki te mogą być barwione na wybrany kolor,
3. tynki silikatowe – to produkty o wysokiej paroprzepuszczalności. Dzięki czemu nadają się idealnie do wełny mineralnej. Dzięki podwyższonemu pH są odporne na porastanie,
4. tynki akrylowe – to wyroby gotowe, o dużej odporności mechanicznej. Mają najmniejszą paroprzepuszczalność. Są dobrym wyborem do wełny mineralnej.

Oprócz powyższych rozwiązań dostępne są też tynki silikatowo-silikonowe, akrylowo-silikonowe, polimerowo-mineralne itp.
Każdy z tynków jest też produkowany w różnych grubościach ziaren i różnych strukturach. Obecnie najpopularniejszą strukturą jest „baranek” czyli jednolite uziarnienie. Dawniej bardzo popularne były tzw. „korniki” czyli struktury wydrapywane, rowkowane.
Obecnie spotkać można także niestandardowe rozwiązania, a są to tynki do modelowania, o bardzo drobnym ziarnie, z których „wyczaruje się” np. imitację deski elewacyjnej. Z tego rodzaju produktów, przy pomocy odpowiednich szablonów, można wykonać też imitację cegieł. Coraz częściej wykorzystywany jest też na elewacjach beton architektoniczny.

CZYM KIEROWAĆ SIĘ PRZY WYBORZE TYNKU DEKORACYJNEGO?

Przede wszystkim miejscem gdzie znajduje się dana inwestycja:
– w aglomeracjach miejskich oraz przemysłowych, gdzie mamy do czynienia z dużą ilością kurzu oraz zanieczyszczeń najbardziej sprawdzają się rozwiązania samooczyszczające się na bazie tynków silikonowych,
– blisko lasów, zadrzewień (np. parki), najlepszym wyborem będą tynki odporne na porastanie biologiczne np. ze szkłem wodnym – tynki silikatowe,
– blisko zbiorników wodnych (jeziora, stawy, rzeki) oraz w pasie nadmorskim idealnie sprawdzają się wymienione wcześniej rozwiązania oraz malowane tynki mineralne. Warstwa farby nie tylko chroni, ale także wyobla strukturę tynku zmniejszając brudzenie oraz możliwy porost biologiczny,
– w miejscach narażonych na uszkodzenia mechaniczne należy wybrać tynki tzw. dyspersyjne (gotowe do stosowania) takie jak np. tynki akrylowe.

JAK NAŁOŻYĆ TYNK DEKORACYJNY?

1. Pracę należy rozpocząć od przygotowania podłoża.
2. Najczęściej tynki nakłada się na warstwę zbrojącą w systemach ociepleń. Powinna być ona przede wszystkim wysezonowana, sucha i nie mająca śladów uszkodzeń, porostu biologicznego (jeśli prace ociepleniowe były rozpoczęte kilka lat wcześniej).
3. Następnie należy nanieść podkład tynkarski, który należy pozostawić do wyschnięcia na ok. 24 godziny. Po tym czasie można przystąpić do nakładania tynku.
4. Wybrany tynk należy nakładać warstwą o grubości wynikającej z uziarnienia, przy pomocy pacy ze stali nierdzewnej.

5. Nadmiar tynku należy dokładnie zebrać na grubość kruszywa fakturującego, zwracając szczególną uwagę na połączenie tynku na poszczególnych obszarach roboczych. Po tym czasie rozpoczyna się fakturowanie tynku za pomocą pacy plastikowej.
6. W przypadku tynków o strukturze drapanej wykonuje się ruchy pionowe, poziome lub koliste (sposób zacierania uzależniony jest od zamierzonego efektu: rowki czy kornik). Robi się to dość delikatnie. Należy zwracać uwagę na zachowanie stałego kąta zacierania.
7. Powierzchnię tynku o fakturze baranka należy zacierać ruchem kolistym. Po pewnym czasie z pacy należy usuwać nadmiar mleczka.

JAKIE NAJCZĘŚCIEJ SPOTYKAMY BŁĘDY WYKONAWCZE?

+ Jedne z bardziej widocznych błędów wykonawczych na systemach ociepleń związane są właśnie z wykonywaniem tynku.
+ Na ostateczny wygląd elewacji mają wpływ prace wykonane wcześniej.
+ Bardzo ważne jest wyrównanie płyt termoizolacyjnych.
+ Wszelkie nierówności powinny być zeszlifowane, ponieważ nie da się ich „zgubić” w warstwie zbrojącej czy dalej tynku (razem mają one przecież 4-6 m).
+ Przy wykonywaniu tynków cienkowarstwowych ważne jest przestrzeganie zaleceń producenta co do temperatury prowadzonych prac. Praca w upale bez osłon ograniczających wpływ środowiska, może powodować spalenie zaprawy (najczęściej tynki mineralne, jednakże takie przypadki zdarzają się też na tynkach gotowych), różnice kolorystyczne między danymi elewacjami oraz przetarcia i widoczne łączenia kolejnych nakładanych porcji zaprawy. Niestety takich błędów bardzo często nie da się ukryć pod powłoką farby, dlatego też nieestetycznie wykonaną elewację często należy wykonać ponownie.
+ Nie należy zapominać też o stosowaniu pełnego systemu ociepleń tylko jednego producenta. Niedopuszczalnym jest stosowanie składników od różnych producentów. Najczęściej powoduje to późniejsze problemy, których każdy chce uniknąć.