Ściany, sufity i inne elementy architektoniczne wewnątrz domu wykańcza się tynkami, czyli stwardniałymi masami, które pełnią funkcję ochronną. Na rynku jest kilka rodzajów tynków wewnętrznych, które różnią się m.in. właściwościami oraz sposobem nakładania
Najpopularniejsze tynki wewnętrzne to tynki gipsowe, wapienne i cementowo-wapienne. Decydując się na konkretną zaprawę pod uwagę powinniśmy wziąć przeznaczenie pomieszczenia, ostateczny sposób wykończenia ścian oraz rodzaj stanu surowego podłoża. Ważny jest również czas niezbędny do utwardzenia i wyschnięcia powierzchni, który umożliwi prowadzenie dalszych prac wykończeniowych.
Zaletą tynków maszynowych jest to, że prace przebiegają szybko (fot. Baumit)
Tynki cementowo-wapienne
Inwestorzy chyba najczęściej wybierają właśnie ten rodzaj tynku, ponieważ może być on stosowany we wszystkich pomieszczeniach (nawet tych o podwyższonej wilgotności jak łazienki czy kuchnie). Są także świetnym podłożem do malowania, tapetowania oraz jako podkład pod płytki ceramiczne. Tynki cementowo-wapienne mogą być nakładane zarówno maszyno, jak i ręcznie na podłoża o maksymalnej wilgotności 3%. Zależnie od rodzaju podłoża (ceramika, beton) tynkowanie odbywa się w jednym lub dwóch cyklach technologicznych – cienka obrzutka i narzut. Zazwyczaj warstwa tynku waha się w granicach 15-20 mm, ale w razie konieczności można dodać kolejną warstwę, ale dopiero po związaniu poprzedniej. Poszczególne odmiany tynków cementowo-wapiennych różnią się granulacją i rodzajem kruszywa (piasek lub perlit) oraz dodatkami poprawiającymi urabialność i przyczepność do podłoża. Wadą tych zapraw jest długi czas schnięcia – ok. 4 tygodnie.
Tynki wapienne
Podstawowym składnikiem tynków wapiennych jest wapno hydratyzowane. Te suche mieszanki zawierają również kruszywo mineralne, domieszki i ewentualnie barwniki. Tynki wapienne bardzo dobrze przepuszczają parę wodą, dzięki czemu naturalnie regulują wilgotność powietrza w pomieszczeniach oraz są doskonałym podłożem pod farby mineralne. Mają mniejszą wytrzymałość na uszkodzenia od zapraw cementowo-wapiennych, ale bez problemu można je nakładać na stare tynki – zasada jest taka: tynk można nakładać na drugi tynk tylko wtedy, gdy będzie od słabszy od pierwszego. Tynki wapienne bardzo dobrze się urabia i łatwo im nadać żądaną fakturę. Ponadto długo wiążą, więc tynkowanie nie musi przebiegać w pośpiechu. Są dzięki temu podatne na skurcz podczas schnięcia, więc ryzyko, że popękają zaraz po ułożeniu jest znikome. Tynki te nakłada się dwuwarstwowo – warstwa zewnętrzna uzyskuje szorstką fakturę, którą wygładza się powłoką wapienna z domieszką mączki marmurowej. Można nanosić je na większość podłoży mineralnych, powszechnie stosowanych do wznoszenia ścian, np. pustaków ceramicznych czy z betonu komórkowego.
Tynki wewnętrzne różnią się między sobą parametrami, które pozwalają zastosować je w różnych warunkach (fot. Solbet)
Tynki gipsowe
Głównymi składnikami tynków gipsowych są przede wszystkim wysokiej jakości gips, kruszywo kalibrowane i wiele uszlachetniających dodatków, takich jak wapno i plastyfikatory. Ich zaletą jest to, że można uzyskać gładkie ściany. Ponadto wyróżniają się krótkim czasem schnięcia – już po 10-14 dniach są całkowicie suche. Są dobrym podłożem pod powłoki malarskie i tapety. Tynki gipsowe polecane są głównie do pomieszczeń suchych – nie stosuje się ich w pomieszczeniach, w których wilgotność utrzymuje się na stale wysokim poziomie, np. łazienki, kuchnie i pralnie. Zazwyczaj przeznaczone są do nakładania agregatem, ponieważ gips wiąże najszybciej ze wszystkich spoiw. Z tego też powodu (szybki czas wiązania) zaprawa musi być nałożona w jednym ciągu roboczym, w odpowiednim czasie rozprowadzona i zatarta. Jeśli tynk nie zostanie zatarty przed upływem czasu wiązania, to niestety trzeba go będzie skuć. Należy także uważać z gładzeniem i szlifowaniem, aby nie wybrać materiału (powstaną nierówności). Tynki gipsowe ręczne mają w swoim składzie dodatki spowalniające wiązanie, co umożliwia ich ręczną obróbkę. Polecane są do niewielkich powierzchni, najczęściej wykorzystuje się je podczas remontów.
zdjęcie otwierające: AdobeStock
