Dom bez tarasu jest niepełny. Takie naturalne przedłużenie salonu czy innego pomieszczenia pozwala na jednoczesne łączenie wnętrza domu z otoczeniem i ogrodem. Do wyboru mamy kilka wariantów tarasów na gruncie, w zależności od tego, z jakiego materiału ma powstać konstrukcja oraz jaki ma mieć końcowy wygląd.
Budowa tarasu na gruncie przynosi wiele korzyści. Przede wszystkim zazwyczaj nie wymaga wykonania fundamentów, co sprawia, że można wykonać go bardzo szybko. Często koszt prac jest również niezbyt wysoki. Tego rodzaju taras dzięki temu, że jest zazwyczaj tylko nieco wyniesiony ponad poziom gruntu, ściśle wiąże tę przestrzeń z ogrodem. Tarasy na gruncie przeważnie stosuje się, w domach bez podpiwniczenia.
Ziemny taras na gruncie
Jeśli chcemy, by ogród i powierzchnia tarasu były na jednym poziomie, warto zdecydować się na taras na podsypce piaskowej. Wykonuje się go analogicznie, jak chodnik. Należy pamiętać o zachowaniu 2% spadku, aby woda spływała od strony elewacji, na zewnątrz. Po zdjęciu z gruntu humusu, układamy warstwę odsączającą. Wystarczająca będzie z piasku. Kolejną warstwę musi tworzyć kruszywo – najczęściej w postaci żwiru, które trzeba ubić. Łącznie warstwa podbudowy powinna mieć około 15-20 cm. Na tak przygotowanej podbudowie wykonuje się 10 cm podsypkę z piasku. Każdą warstwę dokładnie ubijamy, używając mechanicznego ubijaka. Na koniec układamy kostkę na podsypce cementowej lub cementowo-piaskowej. Możemy wykorzystać kostkę brukową – kamienną lub betonową. Tak wykonany taras będzie trwały, odporny na ścieranie oraz duże obciążenie. Szczeliny między elementami nawierzchni należy wypełnić piaskiem. Jeśli zamiast kostek brukowych zdecydujemy się na użycie modnych dużych płyt, konieczne będzie ułożenie na podsypce wsporników, które zapewnią wentylacje tarasu. Na stabilnych wspornikach układamy nawierzchnię, czyli płyty tarasowe.
Taras na płycie betonowej
Innym rodzajem tarasu na gruncie jest konstrukcja oparta na płycie betonowej. Taką konstrukcję najczęściej wykańcza się mrozoodpornymi płytkami lub drewnem. Przygotowując teren pod budowę tarasu na płycie, zawsze zaczynamy od usunięcia humusu. Następnie trzeba przygotować podkład.Miejsce humusu zajmuje ubita 20-centymetrowa warstwa piasku, o uziarnieniu 2-3 mm lub drobnego żwiru. Na nią wylewamy chudy beton – B10 lub B15. Powinien utworzyć warstwę co najmniej 10 cm. Niekiedy projektant zaleca zbrojenie płyty betonowej. Rodzaj zbrojenia zależy od wielkości i kształtu płyty, zazwyczaj jest to siatka stalowa. Na niej wylewamy jastrych, by stworzył warstwę 6-7-centymetrową. Dopiero wtedy stosujemy wysokoplastyczny klej, na który przytwierdzamy płytki. Należy pamiętać, że okalająca fundament betonowy opaska fundamentowa musi być umieszczona 70 cm pod linią gruntu. Jeżeli płyta ma dużą powierzchnię, konieczne jest wykonanie dylatacji, co zapobiegnie jej pękaniu. Dzielimy ją na kwadraty o boku 3 m, a w szczeliny wtapiamy tak zwany sznur dylatacyjny lub wypełniamy je silikonem. Między ścianami fundamentu płyty a ścianą domu zostawiamy szczelinę dylatacyjną szerokości 2-3 cm, którą uzyskamy, dzięki umieszczeniu tam przed betonowaniem paska styropianu. Ściany fundamentu tak jak ściany domu izolujemy przeciwwilgociowo.
Drewniany taras na gruncie
Posadzka z drewnianych desek wymaga konstrukcji izolującej ją od gruntu i wynoszącej nad jego poziom. Wówczas ten naturalny surowiec nie będzie narażony na działanie wilgoci w ziemi oraz wzmożoną biodegradację. Dlatego trzeba stworzyć dla posadzki odpowiedni ruszt. Zanim go zamocujemy, należy zdjąć warstwę humusu. W to miejsce wysypujemy żwir. Dobrze jest go zagęścić. Następnie układamy warstwę geowłókniny. Jest ona dostępna w rolce, toteż dopasujemy jej pasy do całej powierzchni podsypki pod przyszły taras. Geowłóknina zapobiegnie zjawisku przerastania roślin. W równych odległościach od siebie wkopujemy słupy betonowe. Na nich montujemy gumowe przekładki lub stalowe kotwy, a później legary z bali drewnianych. Taka konstrukcja stworzy stabilny ruszt pod posadzkę. Równie często przygotowujemy fundamenty w postaci stóp betonowych. Konieczne jest wówczas wykonanie wykopu i zbudowanie szalunków. Głębokość posadowienia stóp fundamentowych powinna się znaleźć poniżej poziomu przemarzania gruntu (1-1,2 m). Konstrukcję z legarów można też oprzeć na plastikowych wspornikach. Ustawia się je na dobrze utwardzonym podłożu z tłucznia albo na warstwie chudego betonu. Do legarów przytwierdzamy deski tarasowe, z zachowaniem dystansów pozwalających na pracę drewna oraz odpływ wody opadowej. Dobrze jest zastosować drewno egzotyczne, które jest niezwykle trwałe i odporne na wilgoć. Można też zastosować twardy surowiec rodzimy, jakim jest dąb lub modrzew. Coraz chętniej sięgamy także po deski kompozytowe, które doskonale znoszą wilgoć i nie wymagają konserwacji. Warto wybrać deski ryflowane, aby były antypoślizgowe. Na koniec każdy taras drewniany wymaga solidnej impregnacji.
Zdjęcia: fotolia.com
