Płytki w łazience

Remont łazienki to przedsięwzięcie, które musi zostać dobrze zaplanowane. Pomyłki w doborze płytek, zapraw oraz w przygotowaniu podłoża spowodują, że zamiast radości będziemy spisywać listę strat i niedociągnięć. Jak sprawić, aby remont łazienki można było uznać za udany?

DOBÓR PRODUKTU

Płytki ceramiczne w zależności od technologii ich produkcji mają różne właściwości. Nie każde nadają się do ułożenia na podłodze, mimo walorów estetycznych. Oględziny pomieszczenia i rady fachowca mogą być niezwykle pomocne w wyborze produktu, zwłaszcza pod kątem parametrów technicznych. Te sugestie warto także zestawić z możliwościami budżetowymi. Nie dokonujmy wyboru produktu na podstawie katalogu czy zdjęcia w Internecie. Płytka to naturalny materiał mający swoje specyficzne cechy, jak struktura, faktura czy wzór – w rzeczywistości może wyglądać zupełnie inaczej niż na zdjęciu.
Przy zakupie płytek podłogowych należy zwrócić szczególną uwagę na takie parametry jak: odporność na ścieranie, nasiąkliwość, antypoślizgowość, odporność na uderzenia i plamienie. Powierzchnia płytek powinna być łatwa do umycia i odporna na wnikanie brudu. W mokrych, wilgotnych strefach łazienki doskonale sprawdzą się płytki gresowe. Jednym z najważniejszych parametrów określających właściwości płytek ceramicznych przeznaczonych do wykładania podłóg jest ich ścieralność. W przypadku takich pomieszczeń, jak łazienka, gdzie możliwość zarysowania powierzchni jest niewielka, można zastosować płytki o klasie ścieralności PEI 2/600 lub 3/750.
Przy płytkach ściennych parametry techniczne nie są już tak znaczące, tu prym wiedzie kwestia wizualna – format płytek, ich krawędzie (rektyfikacja) i oczywiście wygląd – wykończenie błyszczące czy matowe, faktura strukturalna lub gładka oraz wzór – gładki, idealnie powtarzalny motyw lub jego tonalne przenikanie. Po zakupie płytek powinniśmy sprawdzić czy płytki odpowiadają próbce. Pamiętajmy – montaż oznacza akceptację. Po ułożeniu nie są uwzględniane reklamacje, oczywiście z wyjątkiem tych, które dotyczą wad ukrytych.

PRZYGOTOWANIE PODŁOŻA

Podczas montażu płytek należy przestrzegać ogólnych zasad oraz procedur zawartych w kartach technicznych poszczególnych wyrobów. Podłoże, na którym będą montowane płytki, musi być dokładnie oczyszczone i wyrównane. Jeżeli płytki będą układane na podłożu wyjątkowo chłonnym, płycie gipsowo- -kartonowej lub starej okładzinie ceramicznej, konieczne jest pokrycie powierzchni odpowiednim gruntem. Na świeżych tynkach płytki można montować nie wcześniej niż po miesiącu od ukończenia prac.
Mokre i wilgotne strefy łazienki muszą mieć odpowiednią izolację wodoszczelną, najczęściej wykonaną z folii w płynie, wodoszczelnej masy cementowej lub wodoszczelnego kleju. Obszar powierzchni tak zaizolowanej zależy od strefy łazienkowej:
+ okolice kabiny prysznicowej – ścian powinno sięgać co najmniej 20 cm ponad miejsce zamocowania słuchawki prysznicowej, choć dla pewności najlepiej zrobić je do samego sufitu. Z boku izolacja też nie powinna się kończyć na krawędzi kabiny, tylko wystawać poza nią na 50 cm;
+ okolice wanny – izolacja powinna sięgać nieco powyżej wysokości, na którą dorosła osoba stojąca w wannie podnosić będzie słuchawkę prysznicową i po ok. 50 cm z obu stron wanny;
+ podłoga – przed wodą należy zabezpieczyć nie tylko samą podłogę, ale również dolny pas ściany nad podłogą do wysokości min. 15 cm;
+ okolice umywalki – choć ściana w tym miejscu nie jest tak znacznie narażona na działanie wody jak w pobliżu prysznica czy wanny, mimo wszystko należy zastosować izolację zaczynając od podłogi, aż do ok. 50 cm ponad baterię umywalki oraz na boki poza jej krawędzie.

JAK UNIKNĄĆ BŁĘDÓW

Przy należytym doborze okładzina wykonana z płytek ceramicznych będzie na pewno estetyczna i trwała. Jednak w praktyce, tak przy doborze, jak i montażu zdarzają się błędy. Część z nich wynika z braku fachowej wiedzy, część z braku doświadczenia, a część z ograniczonego czasu i nieprzestrzegania zasad sztuki budowlanej. W przypadku zgłoszenia reklamacji płytek przed ich zamontowaniem, dotyczącej np. różnicy wymiarów czy też odcieni, producenci zazwyczaj szybko i skutecznie są w stanie wymienić reklamowaną partię płytek na produkt spełniający oczekiwania inwestora. Jeżeli wybór płytek dokonany został na podstawie zdjęcia, może pojawić się niezgodność dostarczonego materiału z wyobrażeniem klienta np. na temat wzoru okładziny. W przypadku zgłoszenia takiej reklamacji, po odebraniu płytek lub tym bardziej ich wyłożeniu, dochodzenie przez klienta swoich praw może okazać się skomplikowane i długotrwałe. Dlatego kupując płytki nie zapominajmy zapytać sprzedawcy, czym charakteryzuje się dany wzór płytki, np. czy jest powtarzalny czy też nie, jakie posiada parametry techniczne – klasę ścieralności, przeciwpoślizgowości, a najlepiej wcześniej obejrzyjmy próbkę. W celu prawidłowej oceny krzywizny płytek, należy ułożyć płytkę na podłożu płaskim, licem do góry. Na płytce układa się poziomnicę. Najpierw wzdłuż przekątnych płytki, potem wzdłuż boków.
W przypadku płytek wypukłych opieramy poziomnicę na środku płytki. Wówczas pojawiają się dwie szczeliny i rozmiar szerszej z nich określa, jak bardzo krzywe są płytki. Zgodnie z normą PN-EN 14411, krzywizna w postaci wypukłości środka może wynosić nawet do +0,5% długości przekątnej płytki, jednak nie więcej niż ±2,0 mm. W przypadku wykładania płytek w tzw. „cegiełkę”, aby zniwelować ewentualne nierówności, które mogą powstawać podczas montażu, układamy je z maksymalnym przesunięciem do 1/3 długości boku płytki sąsiadującej. Pozwoli to na osiągnięcie zamierzonego efektu, a jednocześnie zapewni w miarę gładką powierzchnię podłogi.

FUGOWANIE

Przed zakupem zaprawy do spoinowania trzeba sprawdzić, jaką szerokość może mieć spoina. Należy też pamiętać, aby zaprawą do spoinowania nie wypełniać styków ścian z podłogą, gdyż tego typu wypełnienia szybko pękają i kruszą się. W takich miejscach powinno się zastosować listwy lub fugi silikonowe. Szerokość spoin pomiędzy płytkami zależy głównie od formatu płytek. Zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami montażu płytek, szerokość spoin w zależności od długości boku płytki powinna wynosić:
+ ok. 2 mm – w przypadku boku długość do 100 mm i mozaik,
+ ok. 3 mm – gdy bok ma 100–200 ? ok. 4 mm – gdy bok ma 200–600
+ ok. 5–20 mm – gdy długość ok. powyżej 600 mm.

FUGA NIE „NA STYK”

W przypadku płytek produkowanych tradycyjnie, według ogólnie przyjętych zasad montażu, nie powinno się stosować wykładania płytek „na styk”. Tradycyjne płytki są tylko na pozór równe, jednak ich zaoblone krawędzie nie pozwolą na osiągnięcie bezspoinowej okładziny. W przypadku płytek rektyfikowanych, z racji dokładności ich wykonania można pokusić się o wyłożenie płytek na wąskich spoinach (ok. 1 mm), ale także nie można tu mówić o montażu bezfugowym. Reasumując, wybierając płytki do łazienki, należy kierować się nie tylko osobistymi upodobaniami i modą, ale też pamiętać, że ich wzór, kolorystyka oraz parametry techniczne powinny być dopasowane do kształtu i wymiarów pomieszczenia, jego umeblowania oraz oświetlenia, a także zapewniać łatwe utrzymanie w czystości i bezpieczną eksploatację. I co ważne, dobrze dobrane płytki muszą być prawidłowo położone. Przed rozpoczęciem prac najlepiej sporządzić listę zadań do wykonania oraz spisać oczekiwania i ustalenia fachowiec-inwestor.