Osadnik gnilny, będący najistotniejszym elementem przydomowej oczyszczalni ścieków, powinien być usytuowany w pobliżu budynku. Miejsce jego montażu nie może być narażone na obciążenia, takie jak np. droga przejazdowa. Jak powinien przebiegać prawidłowy montaż osadnika gnilnego?
Osadnik gnilny to szczelny, odpowiednio wyposażony zbiornik, do którego przewodem kanalizacyjnym kierowane są ścieki produkowane w domu. Jego montaż musi przebiegać według określonych zasad montażowych, gwarantujących bezpieczeństwo i szczelność instalacji. Pokrywy osadnika muszą wystawać ponad powierzchnię terenu i być dostępne dla wozu asenizacyjnego podczas okresowej „operacji” wypompowywania osadu. Wielkość wykopu pod osadnik gnilny jest uzależniona od gabarytów i kształtu zbiornika.
Osadnik gnilny – odległości
Zgodnie z prawem osadnik gnilny można umieścić dowolnie blisko domu – maksymalnie 6 m. Należy spełnić jednak warunek – wyprowadzić odpowietrzenia przez instalację kanalizacyjną minimum 0,6 m powyżej górnej krawędzi okien i drzwi zewnętrznych. Jeśli nie będzie on spełniony, to minimalna odległość od domu wynosi 3 m. Ponadto osadnik gnilny powinien być usytuowany 2 m od granicy działki i drogi (ogrodzenia) oraz 15 m od studni. Pamiętajmy też, aby zamontować zbiornik najbliżej miejsca postojowego samochodu asenizacyjnego. Ruch pojazdów mechanicznych po osadniku gnilnym jest zabroniony.
Montaż osadnika gnilnego – przygotowanie wykopu
Osadnik gnilny musi być usadowiony 40-50 cm pod powierzchnią ziemi, nie może przylegać do ścian wykopu i być narażony na wystające kamienie oraz nierówności. Należy przewidzieć minimum 20 cm odstępu dookoła osadnika na warstwę amortyzującą. Przewód łączący zbiornik z domem powinien mieć prosty przebieg oraz 1-procentowy (1 cm na 1 m), równomierny spadek. Przy zmianie kierunku lub nachylenia przepływu ścieków, konieczny będzie montaż studzienki rewizyjnej. Po ustaleniu głębokości posadowienia, trzeba wykonać na dnie wykopu podsypkę piaskową, grubości minimum 20 cm. Tę warstwę piasku, należy dokładnie zagęścić i wypoziomować.
Sytuowanie osadnika gnilnego
Na tak przygotowanym podłożu umieszczamy się osadnik. Musi być ustawiony w poziomie – sprawdzenia dokonujemy za pomocą poziomnicy. Następnie przystępuje się do napełniania go wodą z węża, równocześnie obsypując zbiornik piaskiem bez kamieni i ostrokrawędzistych elementów. Osadnik gnilny napełnia się wodą, do około 1/3 pojemności, jednocześnie sprawdzając szczelność. Po czym wykonuje się obsypkę piaskową, do wysokości poziomu wody w zbiorniku. Potem uzupełnia się zbiornik wodą do 2/3 objętości i postępuje analogicznie. Obsypkę piaskową utwardza się wodą, a w przypadku gruntów podmokłych dodatkowo wzmacnia cementem. Ponadto na terenach podmokłych oraz przy wysokim poziomie wód gruntowych, aby zabezpieczyć osadnik przed wyporem wody podczas okresowego usuwania osadu, zalecane jest posadowić zbiornik na 10-15 cm warstwie podsypki piaskowej wykonanej na płycie betonowej ułożonej na dnie wykopu. Osadnik do płyty betonowej mocuje się pasami kotwiczącymi.
Osadnik gnilny – prace końcowe
Gdy osadnik gnilny jest już osadzony w gruncie, można przystąpić do podłączenia rur wlotowych i wylotowych przez zamocowanie ich do uszczelek, znajdujących się w otworach urządzenia. Kierunek przepływu ścieków jest oznaczony strzałkami, znajdującymi się nad otworami. Następnie ustawia się podwyższenie pokrywy nad włazami i przykrywa pokrywami betonowymi. Ostatni krok to zasypanie osadnika warstwą piasku i ziemi.
Zdjęcia: materiały firm
