Klejenie w wysokich temperaturach z firmą Atlas

Czy zdarzyło Ci się kiedykolwiek wykonywać prace remontowe w wysokiej temperaturze otoczenia? Jeżeli tak, to wiesz, jak bardzo ważny jest dobór odpowiedniego produktu, który zminimalizuje ryzyko wykonywania prac w trudnych warunkach.

Rynek zapraw klejowych to nieustanne poszukiwanie nowych rozwiązań. Zmieniające się trendy w budownictwie wymagają ciągłego dostosowywania właściwości produktu do potrzeb projektantów, inwestorów i wykonawców. Przy wyborze nowoczesnej zaprawy klejowej cena i podstawowe „normowe” parametry przestają być najważniejsze. Istotniejsze stają się dziś bezpieczeństwo stosowania oraz uniwersalność i łatwość aplikacji. Wszystkim zaangażowanym w realizację inwestycji zależy przecież na zapewnieniu wysokiej trwałości eksploatacyjnej rozwiązania, przy jednoczesnym ograniczeniu czasu i nakładu pracy. By to osiągnąć, należy stosować zaawansowane technologicznie wyroby, które posiadają właściwości wykraczające poza podstawowe wymagania stawiane klejom do płytek.

Problemy związane z temperaturą

Warunki atmosferyczne mają kluczowe znaczenie podczas zastosowania produktów chemii budowlanej. Prowadząc prace budowlane, trzeba zwracać uwagę na warunki aplikacji rekomendowane przez producenta na opakowaniu wyrobu i w karcie technicznej. Prowadzenie prac np. przy niskiej temperaturze czy wysokiej wilgotności może znacznie wydłużyć czas wymagany do osiągnięcia deklarowanych przez producenta parametrów wyrobu (w stosunku do czasu wymaganego w warunkach normowych, tj. w temperaturze 23°C, przy wilgotności 55%), a dopiero ich osiągnięcie umożliwia wykonanie kolejnego etapu robót. Ważny jest zatem odpowiedni dobór czasu trwania przerw technologicznych, z uwzględnieniem aktualnych warunków panujących w miejscu aplikacji. Warto pamiętać, że w nocy, temperatura i wilgotność mogą ulec gwałtownej zmianie, szczególnie w okresie wiosennym i jesiennym. Kiedy indziej promienie słoneczne mogą oddziaływać bezpośrednio na miejsce aplikacji kleju, przez co możliwe jest nagrzanie powierzchni do temperatury nawet kilkudziesięciu stopni Celsjusza. Na przegrzanie narażone są zwłaszcza tarasy, balkony czy loggie, szczególnie kiedy znajdują się po południowej stronie budynku. Problem ten może dotyczyć zarówno podłoża pod układaną okładziną, jak i samej okładziny już po jej przyklejeniu. Warto dodać, że w przypadku prac prowadzonych na tarasach/balkonach praktycznie nie stosuje się ochrony przeciwsłonecznej w postaci siatki, rutynowo używanej np. przy wykonywaniu ociepleń budynków, która mogłaby chronić przed przegrzaniem.

Temperatura a wiązanie

Warunki temperatury i wilgotności powietrza, występujące podczas aplikacji i w ciągu kilkunastu godzin i dni po niej, mogą znacząco wpływać na procesy wiązania zaprawy klejącej. Wiązanie zaprawy klejącej to szereg zachodzących po sobie procesów hydrolizy i hydratacji, prowadzących do trwałego związania wody w strukturze krzemianów będących składnikami cementu. Woda niezbędna jest do rozpuszczenia składników zaprawy i zajścia reakcji i musi być dostarczona w odpowiedniej ilości. Optymalna ilość wody pozwalająca na całkowite zajście procesu wiązania cementu jest dość duża i wynosi ok. 0,42 kg wody na 1 kg cementu. W niesprzyjających warunkach aplikacji ilość wody w zaprawie może spaść poniżej tej wartości i proces wiązania może nie zajść całkowicie.
W temperaturze otoczenia powyżej 25°C szybkość odparowania wody jest wysoka i więcej wody ubywa przez odparowanie niż jest w stanie być związane przez procesy hydratacji cementu. Na dodatek niska wilgotność powietrza w suche, upalne dni sprzyja procesowi szybkiego odparowania. Problemy z prawidłowym wiązaniem cementu mogą być też spowodowane przez chłonne, nieprawidłowo przygotowane podłoże bądź nasiąkliwą okładzinę, które mogą powodować odciąganie wody z zaprawy po jej nałożeniu, również prowadząc do deficytu wody w zaprawie. Kiedy warunki otoczenia wykroczą poza zakres zalecany dla danego produktu, procesy wiązania mogą nie zajść w sposób prawidłowy i wyrób może nie uzyskać wymaganych końcowych parametrów technicznych.

Niewystarczająca ilość wody i niepełny proces hydratacji cementu może mieć szereg negatywnych konsekwencji na końcowe właściwości zaprawy. Zbyt mała ilość wody prowadzi m.in. do:
+ zmniejszenia przyczepnoś? zmniejszenia – poprzez utworzenie nieodpowiedniej ilości wiązań chemicznych pomiędzy łączonymi materiałami,
+ zwiększenia nasiąkliwoś? zwiększenia nasiąkliwości poprzez niewypełnienie porów w zaprawie spoiwem mineralnym,
+ w efekcie: zmniejszenia wytrzymałoś? zaprawy na obciążenia mechaniczne i termiczne.

Pogorszenie powyższych parametrów uzyskanego połączenia między podłożem a okładziną może doprowadzić z czasem do odspajania okładzin, szczególnie w zastosowaniach zewnętrznych, gdzie jest ona narażona na bezpośrednie oddziaływanie czynników atmosferycznych.