Pęknięcia w ścianach zewnętrznych i wewnętrznych budzą nasz niepokój, zresztą całkiem słusznie. Małe powierzchniowe rysy tynku możemy likwidować samodzielnie. Natomiast szerokie pęknięcia mogą okazać się już groźne i w najgorszym przypadku doprowadzić do katastrofy budowlanej. Sprawdźmy, kiedy pęknięcia ścian są niebezpieczne i jak naprawić popękane ściany.
Zazwyczaj pęknięcia w ścianach zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych nie stanowią większego problemu, a jedynie szpecą powierzchnię. Rysy do 2 mm szerokości możemy uznać za nieszkodliwe – ale trzeba być czujnym! Niestety, gdy pęknięcia na ścianie są szersze, to znak, że dzieje się coś złego. Oczywiście im większe rozwarcie, tym sytuacja jest groźniejsza. Kiedy pęknięcia ścian są niebezpieczne? Jak usunąć pęknięcia na ścianie?
Dlaczego pękają ściany w domu
Popękana ściana to zazwyczaj skutek nieprawidłowego posadowienie domu – budynek osiadł nadmiernie lub nierównomiernie. Można temu zapobiec, nie spiesząc się zbytnio z budową domu, co pozwoli na dostosowanie się terenu do konstrukcji. Innymi przyczynami pęknięć na ścianach domu mogą być np.:
- szok – bezpośredni (np. uderzenia lub wypadek) lub pośredni (np. trzęsienie ziemi),
- infiltracja wody – nadwyrężona elewacja może przepuszczać wodę, a powstający szron może rozsadzić ścianę,
- kiepskie materiały budowlane
- i niechlujne prace – niestety skutki wszelkich niedociągnięć mogą zagrozić całej konstrukcji domu,
- prowadzenie budowy blisko domu – roboty budowlane mogą spowodować ugięcie gruntu lub wywołać wibracje, w wyniku czego popękają ściany.
Kiedy konieczna jest naprawa pęknięć ścian
Niewielkie powierzchniowe pęknięcia ścian o szerokości do 0,02 m są całkiem niegroźne, jedynie psują wygląd powierzchni – popękana ściana na pewno nie jest ozdobą budynku. Jednak dobrze je usunąć ze ścian zewnętrznych, aby zapobiec wnikaniu wody w ścianę. Również pęknięcia o szerokości mniejszej niż 2 mm nie powinny stanowić problemu. Jednak nie bagatelizujmy ich i obserwujmy, aby w razie konieczności szybko działać. Natomiast niebezpieczne są pęknięcia ścian powyżej 2 mm szerokości, zwłaszcza przebiegające pionowo. Zazwyczaj pojawiają się, gdy jest problem z glebą lub występuje wada strukturalna. Takie pęknięcia mogą świadczyć o rozchodzeniu się budynku. Należy jak najszybciej je zlikwidować – niezbędny jest fachowiec, który zapobiegnie pogłębieniu się niebezpieczeństwa. Szczególnie niebezpieczne są pęknięcia na suficie zarówno w nowym domu, jak i już użytkowanym przebiegające w poprzek belek mniej więcej na środku pomieszczenia. Gdy się pojawią, prawdopodobnie strop jest przeciążony i się ugina.
Jak naprawić pęknięcia na ścianie
To, jak będzie przebiegała naprawa pękniętych ścian, zależy od wielkości uszkodzeń. Pęknięcia powierzchniowe możemy zlikwidować sami. Wystarczy oczyścić szczelinę z brudu, pyłu oraz kurzu i wypełnić ją odpowiednią masą szpachlową. Pamiętajmy, aby dobrać masę do rodzaju tynku – inną należy zastosować na przykład do tynku cementowego, a inną do gipsowego. Gdy masa wyschnie, szlifujemy ją papierem ściernym o gradacji 100-150. Na koniec powierzchnię malujemy. Większe pęknięcia w ścianie naprawiamy za pomocą zaprawy klejącej – wciskamy ją w szczelinę, którą najpierw powinniśmy zwilżyć wodą. W zaprawę wtapiamy taśmę naprawczą lub siateczkę z włókna szklanego – wzmocni połączenie. Do usuwania pęknięć na ścianie możemy wykorzystać również akryl szpachlowy w kartuszach. Po nałożeniu szpachlę akrylową wyrównujemy szpachelką lub metalową pacą. A jak naprawić „poważnie” pękniętą ścianę? Aby nie narobić szkód i zapobiec dalszej destrukcji domu, pracę tę należy powierzyć fachowcom, którzy ocenią zagrożenie i dobiorą odpowiedni sposób naprawy. Jeśli uszkodzenia są szerokie, zazwyczaj stosuje się tzw. szycie muru – spajanie go metalowymi klamrami. Zdarza się również, że niezbędne może okazać się podniesienie i wypoziomowanie fundamentów. Po wypoziomowaniu fundamentów pęknięcia ścian w domu znikają. Pozostają wyłącznie pęknięcia włoskowate. Jak zlikwidować takie pęknięcia na ścianie? Wystarczy je zaszpachlować i pomalować.
