Budowa domu wymaga każdorazowo rozwiązania sposobu odprowadzania ścieków z budynku. W tym celu niezbędna jest kanalizacja zewnętrzna. Jak wykonać przyłącze kanalizacyjne? Jak podłączyć się do istniejącej studzienki betonowej?
Kanalizacja zewnętrza wykonywana jest głównie z elementów wykonanych z tworzywa sztucznego. Gwarantują one przede wszystkim szybkie wykonanie szczelnej instalacji. Są lekkie i łatwe w montażu, dzięki czemu nie ma konieczności korzystania ze specjalistycznego ciężkiego transportu oraz drogich narzędzi.
Kanalizacja zewnętrzna – przyłącze kanalizacyjne
Przyłącze kanalizacyjne to odcinek przewodu, który łączy wewnętrzną instalację kanalizacyjną domu z siecią kanalizacyjną, za pierwszą studzienką licząc od strony budynku, a gdy jej nie ma do granicy nieruchomości gruntowej. Przepisy określają, że za budowę i utrzymanie sieci odpowiada przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. Natomiast za podłączenie nieruchomości do sieci zawsze płaci właściciel posesji. To również on jest odpowiedzialny za konserwację i naprawę przyłącza. Ustawodawca przewidział jednak możliwość podpisania przez inwestora umowy cywilnoprawnej z przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym, w której zawarte będą postanowienia, że konserwację przyłącza jest obowiązkiem przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego – inwestor będzie musiał uiszczać opłatę eksploatacyjną.
Kanalizacja zewnętrzna – przyłączenie do sieci kanalizacyjnej
Wykonanie przyłącza odbiorcy do sieci kanalizacyjnej odbywa się na podstawie technicznych warunków podłączania, wydawanych przez eksploatatorów sieci kanalizacyjnych. Warunki te wskazują miejsce i rzędną wykonania podłączenia do kanalizacji. Podłączenie obiektu do kanalizacji możliwe jest poprzez włączenie do istniejącej studzienki lub bezpośrednio do istniejącego kolektora kanalizacyjnego. Połączenie wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej ze wskazanym punktem na kolektorze najlepiej wykonać za pomocą rur i kształtek kanalizacji zewnętrznej z PVC o połączeniach kielichowych z uszczelką. Zwyczajowo są one koloru pomarańczowego. Tam, gdzie kanalizacja zewnętrzna łączy się z wewnętrzną stosuje się kształtki kielichowe: kolana, redukcje, trójniki i trójniki redukcyjne itd. Przejścia przez ławy fundamentowe oraz pod ścianami nośnymi, zabezpiecza się tulejami ochronnymi, które ograniczają obciążenia ścinające i w ten sposób chronią rury. Na pionach z rynien montuje się czyszczaki. Należy pamiętać, aby pod konstrukcjami budowli i 1 m od nich stosować rury, które w oznaczeniu mają litery = UD =.
Kanalizacja zewnętrzna – podłączenie do istniejącej studzienki betonowej
Włączenie do istniejącej studzienki może być bezproblemowe, jeśli w trakcie jej wykonania przewidziane były króćce dla przyłączy. Wystarczy wtedy odkopać przygotowany punkt oraz zastąpić korek kanalizacyjny przez bosy koniec rury i kontynuować układanie rur, aż do miejsca włączenia instalacji kanalizacji wewnętrznej. Przyłącze układa się „pod górę” od odbiornika, poczynając od najniższego punktu. Trudniejszy przypadek jest wówczas, kiedy kanalizacja zewnętrzna wymaga podłączenia do trzonów studzienki betonowej, która nie ma przygotowanych króćców przyłączeniowych. Włączenie takie wymaga użycia ciężkiego sprzętu – kucia lub cięcia piłami diamentowymi, co musi zostać wykonane przez odpowiednio przygotowane firmy. Do podłączenia rury kanalizacyjnej do studzienki betonowej, potrzebna będzie tuleja ochronna, którą należy osadzić w sposób szczelny w wykonanym otworze. Włączenie do studzienki włazowej o średnicy mniejszej lub równej 1 m ze względów bezpieczeństwa powinno nastąpić maksymalnie 0,5 m ponad poziomem spocznika studzienki. Podłączenie wykonane wyżej zagraża obsłudze zalaniem ściekami podczas czynności eksploracyjnych.
Zdjęcia: materiały prasowe
