Jak wykonać idealnie gładkie ściany?

BEZ MIESZANIA

Bardzo popularne w ostatnim czasie są gładzie gotowe do użycia. Są to materiały, których nie trzeba w żaden sposób przygotowywać, wystarczy otworzyć wiaderko, lekko przemieszać i po prostu zacząć pracę. Dlatego też nadają się wszędzie tam gdzie liczy się czas oraz dla każdego amatora, który nie posiada całej gamy narzędzi: wiertarki, specjalistycznych mieszadeł czy wiader. Stosując je wystarczy zaopatrzyć się w szpachelkę i pacę metalową. Najważniejszym atutem jest szerokie spektrum podłoży, na które można je stosować: od betonów, przez tradycyjne cementowe, cementowo- -wapienne, wapienne, poprzez tynki gipsowe i płyty gipsowo-kartonowe, gipsy szpachlowe, gładzie, dobrze przyczepne lamperie olejne, do tak nietypowych podłoży jak płyty wiórowe, OSB. Tak szerokie zastosowanie gładzie te zawdzięczają swojemu składowi, a głównie żywicom polimerowym, które odpowiadają za takie właściwości jak: wysoka elastyczność oraz przyczepność. Gładzie gotowe (polimerowe, akrylowe) często są też odporne na wilgoć, dzięki czemu z powodzeniem możemy je stosować w takich pomieszczeniach jak: łazienki czy kuchnie, w których to stosowanie gładzi gipsowych nie jest zalecane. Niebagatelnym atutem takich gładzi jest idealna biel, a to dzięki śnieżnobiałemu wypełniaczowi dolomitowemu. Maksymalna grubość tego typu wyrobów wynosi często 2 mm, z reguły są stosowane do ostatecznego wykończenia powierzchni ściany i sufitu.

GŁADZIE MROZOODPORNE

Innym rodzajem są gładzie na bazie cementu. Spoiwo to zastępuje gips, nadając zupełnie inne właściwości techniczne i użytkowe, przede wszystkim wytrzymałość mechaniczną, odporność na wodę i mróz. Przeznaczone są do wykończenia powierzchni ścian i sufitów, mogą służyć również jako wypełniacz ubytków, rys i pęknięć w tynkach. Stosowanie ich pozwala na uzyskanie idealnie gładkiej śnieżnobiałej powierzchni, ze względu na wypełniacz, którym najczęściej są mączki dolomitowe. Gładzie te charakteryzują się dużą przyczepnością do podłoży, łatwością nakładania i wygładzania. Ich obróbka jest dokładnie taka sama jak wyrobów gipsowych. Są idealne do pomieszczeń o dużej wilgotności takich jak: łazienki, pralnie, kuchnie, a nawet baseny. Gładzie są też mrozoodporne, dzięki czemu nadają się na elewacje oraz wszelkie powierzchnie na zewnątrz pomieszczeń. Jest to dużo lepsze rozwiązanie w takich przypadkach niż stosowanie zapraw do zatapiania siatki, które wykonawca gąbkuje, aby nadać im gładkości. Powoduje to często pęknięcia na warstwie farby. Wykonywanie gładkich powierzchni tymi gładziami jest bardzo proste i analogiczne do gipsowych – czyli nanoszenie równomiernie produktu pacą ze stali nierdzewnej, następnie dokładne wygładzenie, a po wyschnięciu przeszlifowanie.

TRADYCYJNIE – GIPS 

W przypadku wykonywania szlifowania należy wspomnieć o wyrobach gipsowych. Dobra gładź powinna charakteryzować się jednolitością barwy po wyschnięciu oraz bardzo dobrą przyczepnością międzywarstwową. Przyczepność ta jest bardzo istotna z punktu widzenia kolejnych prac, szczególnie malarskich. Często się zdarza, że mocniejsze farby podrywają warstwy gładzi, utrudniając malowanie. Innym problemem może być dodatkowo punktowe przecieranie przy szlifowaniu, tworzy się wtedy wgłębienie, utrudniając malowanie. Dobra przyczepność to brak problemów w nakładaniu wielu warstw, przy dużych nierównościach podłoża. W takim przypadku lepsze jest wstępne wyrównanie podłoża gipsem szpachlowym, który to można nakładać jednorazowo nawet do 10 mm. Gładzie gipsowe to produkty nakładane najczęściej do 3 mm grubości. Gładzie gipsowe mogą być wykonywane na takich podłożach jak: betony, tynki cementowe, cementowo- wapienne, wapienne, gipsowe, płyty gipsowo-kartonowe. Wszystkie nadają się do nakładania ręcznego, a niektóre do narzucania maszynowego specjalnymi agregatami.

BEZ SZLIFOWANIA I KURZU 

Gładzie zwykle kojarzą się z obróbką ręczną czyli nakładaniem i szlifowaniem, przy małych pomieszczeniach, mieszkaniach. Gdy przychodzi się zmierzyć z dużymi połaciami hal czy całym blokiem konieczna jest mechanizacja. Do tego celu najlepiej służą produkty gotowe. Należy pamiętać, że w takim przypadku gładź często musi być dodatkowo przygotowana poprzez dolanie wody. Tradycyjne gładzie to wyroby do obróbki na sucho, w ofertach niektórych firm są także dostępne gładzie do obróbki na mokro, tak jak: tynki cementowo-wapienne czy gipsowe, bez szlifowania. Są one najczęściej wyrobami na bazie wapna lub wapna i cementu. Gładź wapienna zapewnia wysoką paroprzepuszczalność. Wyroby wapienne stają się produktami coraz bardziej popularnymi i poszukiwanymi przez konsumentów, przede wszystkim dlatego, że są przyjazne alergikom, nie zawierają uczulających substancji. Wapno jest też bakteriobójcze, nie powoduje rozrostu mikroorganizmów. Gładzie te przeznaczona są do obróbki na mokro, dzięki czemu nie ma kurzu przy jej wykonywaniu. Wapienne przede wszystkim przeznaczone są do wnętrz, ale są rozwiązania także na zewnątrz – gładzie cementowo-wapienne. Tym samym są wodo- i mrozoodporne, przeznaczone przede wszystkim do wykonywania gładkich powierzchni tynków na zewnątrz pomieszczeń. Gładzie te to doskonałe uzupełnienie tynków cementowo-wapiennych opartych na grubym kruszywie, szczególnie tych wykonywanych ręcznie.

PORADY WYKONAWCZE

Przed przystąpieniem do robót wykończeniowych, takich jak np. wygładzenie powierzchni ściany, należy właściwie przygotować podłoże. Może ono obejmować nie tylko odpowiednie jego oczyszczenie i zagruntowanie, ale nawet, w niezbędnych przypadkach wymianę tynków. Należy przyjąć zasadę, że wszystko co jest słabe, osypuje się po potarciu dłonią lepiej usunąć niż naprawiać. Niewielkie powierzchnie można wypełnić szpachlami, przy większych lepiej zastosować odpowiedni tynk, który spoiwem jest dostosowany do reszty naprawianej ściany.
Bardzo ważna jest naprawa pęknięć, ponieważ niewypełnione i szerokie prawdopodobnie będą przenosić się na warstwy wierzchnie czyli nakładane gładzie, a potem farby. Szerokie pęknięcia można wypełnić odpowiednimi szpachlami. Dobre do tego będą gipsy szpachlowe oraz specjalistyczne produkty do łączenia płyt g-k bez użycia taśmy. Te ostanie dzięki dużej zawartości włókien zbrojących, specjalnych polimerów są idealne do napraw spękanych podłoży. Pęknięcia włosowate, które widać po zagruntowaniu lub zlaniu wodą, nie są groźne i wystarcza zastosowanie gładzi, która je zmostkuje. Istotną sprawą jest zagruntowanie podłoża, szczególnie tego chłonnego. Niewykonanie tej czynności często powoduje „spalenie” warstwy wierzchniej, jej spękanie, a czasem odspojenie.
Istotny jest też dobór gruntu do rodzaju podłoża. Te chłonne najlepiej zagruntować gruntem głęboko penetrującym. Podłoża gładkie, o niskiej nasiąkliwości, takie jak: stare lamperie olejne lub szczelne betony najlepiej zagruntować gruntem kontaktowym z kruszywem kwarcowym. Po wyschnięciu stworzy dobrze przyczepną powłokę pod kolejne warstwy wykończeniowe. Aby ostateczna warstwa nie pękała bardzo ważnym jest dostosowanie się do minimalnych i maksymalnych grubości nakładanych warstw, szczególnie przy nakładaniu gładzi. Gładź to nie szpachla do podrównania podłoża. Maksymalna grubość gładzi to zwykle jest 3 mm, przekroczenie tej wartości powoduje, że zaprawa ma duży skurcz, co skutkuje pęknięciami. Jeżeli do wyrównania jest głębokość kilku milimetrów, wstępnie najlepiej użyć szpachli, a następnie do ostatecznego wyrównania i nadania gładkości gładzi. Zanim jednak przystąpimy do prac, warto przeczytać zalecenia producenta co do stosowania produktu, unikniemy wtedy najprostszych błędów.