Taras nad pomieszczeniem ogrzewanym jest jednym z najtrudniejszych do wykonania elementem budynku. Wymaga starannej hydroizolacji, termoizolacji, utrzymania i ochrony.
Są to obiekty budowlane narażone na ekstremalne oddziaływanie warunków atmosferycznych, które mają decydujący wpływ na zmianę ich wyglądu i spełnianych funkcji. Zniszczeniom widocznym na powierzchni towarzyszą zwykle uszkodzenia warstw głębszych, a nawet przerwanie ciągłości izolacji przeciwwodnej. Aby balkon lub taras spełniał stawiane mu oczekiwania, musi mieć przede wszystkim właściwie wykonaną hydroizolację oraz izolację termiczną. Dlatego kluczową kwestią, którą należy rozpatrzyć wybierając izolację tarasu to elastyczność, która sprawdzi się w naszych warunkach klimatycznych.
KROK PO KROKU
1. Budowę tarasu nad pomieszczeniem ogrzewanym zaczynamy od wykonania na stropie płyty spadkowej. Najlepiej, jeśli strop został wcześniej wykonany ze spadkiem około 1,5–2%, w kierunku od ściany budynku. Jeśli tego nie uwzględniliśmy, taką płytę musimy wylać na około miesiąc przed przystąpieniem do dalszych robót – w tym czasie beton nabierze odpowiedniej wytrzymałości. Czas ten możemy oczywiście skrócić, stosując domieszki powodujące szybszy przyrost wytrzymałości betonu.
2. W pomieszczeniu ogrzewanym, przeznaczonym do codziennego użytku powstaje para wodna. Przenikanie jej do warstw tarasu uniemożliwi paroizolacja, którą wykonujemy na płycie spadkowej.
3. Na początku gruntujemy podłoże jednoskładnikową emulsją w celu zwiększenia przyczepności następnej warstwy, czyli grubowarstwowej i elastycznej powłoki bitumicznej, wzmocnionej włóknami rozproszonymi.
4. Musimy pamiętać, aby wykonać na tym etapie wyoblenia, które zabezpieczą taras przed dostaniem się wilgoci. Po rozprowadzeniu warstwy bitumicznej uzyskamy elastyczną i bezszwową powłokę, na której będzie można ułożyć płyty termoizolacyjne.
5. Następnie wykonujemy cementowy jastrych dociskowy o grubości przynajmniej 5 cm. Chroni on izolację termiczną przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz stanowi solidną podstawę pod okładzinę posadzkową. Przy tym elemencie należy koniecznie pamiętać o dylatacjach, które projektujemy zgodnie z wytycznymi norm budowlanych. Szczelina dylatacyjna musi być odpowiednio zabezpieczona przed wnikaniem wody opadowej, najlepiej poprzez zastosowanie jednoskładnikowego kitu uszczelniającego na bazie poliuretanu o wysokiej elastyczności.
6. W następnej kolejności wykonujemy
uszczelnianie (zespolone) podpłytkowe,
przy którym dopuszczalne są trzy
rodzaje materiałów:
– cienkowarstwowa zaprawa uszczelniająca,
tzw. mikrozaprawa lub szlam,
– jednoskładnikowy, poliuretanowy materiał
do elastycznego klejenia płytek
i wykonania warstwy uszczelniającej,
– dwuskładnikowa i bezrozpuszczalnikowa
żywica składająca się z komponentów
żywic syntetycznych.
7. Przy hydroizolacji nie można zapomnieć o cokole tarasu, który również należy zabezpieczyć.
WARSTWA WYKOŃCZENIOWA
Ostatni etap prac, to ułożenie mrozoodpornych płytek ceramicznych, które mocuje się do powierzchni zaprawą klejącą lub poliuretanowym klejem elastycznym. Kupując płytki ceramiczne należy pamiętać o sprawdzeniu ich nasiąkliwości oraz wymiarów, które nie powinny przekraczać 33 cm x 33 cm. Po wyłożeniu okładziny należy przejść do finalnego etapu, czyli fugowania. W tym przypadku poleca się stosowanie poliuretanowych fug trwale elastycznych, gdzie szerokość spoin nie może być mniejsza niż 5 mm.
NAJCZĘŚCIEJ POPEŁNIANE BŁĘDY
Najczęściej popełnianym błędem przy
wykonywaniu tarasu nad pomieszczeniem
ogrzewanym, jest nie stosowanie się
do zaleceń technicznych związanych
z zachowaniem odpowiedniej temperatury
podłoża oraz otoczenia w momencie
aplikacji materiału i zachowaniem odpowiedniego
odstępu czasowego między
układanymi warstwami. Często fachowcy
popełniają karygodny błąd nakładając
produkty izolacyjne i klejące na wilgotne
podłoże.
Należy pamiętać o możliwości popełnienia
błędów na trzech etapach:
+ projektowania – zastosowanie materiałów
nieodpowiednich do obciążeń,
błędne rozmieszczenie dylatacji, błędne
zaprojektowanie obróbek blacharskich,
+ wykonawstwa – oszczędność na
tańszych rozwiązaniach materiałowych
spoza systemu, niedostateczne przygotowanie
oraz rozpoznanie podłoża,
+ eksploatacji – przeciążenie konstrukcji
tarasu oraz balustrad, brak konserwacji
i niezbędnych napraw.
Zalety:
+ ekonomiczna alternatywa dla
płytek,
+ duża trwałość,
+ bezspoinowa, wodoszczelna
powierzchnia,
+ odporność na czynniki atmosferyczne,
+ szeroka gama rozwiązań dekoracyjnego
(barwnego) wykończenia
powierzchni,
+ krótki czas utrudnień spowodowanych
wykonaniem nowej posadzki
balkonu lub tarasu,
+ wykończenie gładkie lub antypoślizgowe
(do wyboru).
Artykuł pochodzi z
