Jak odnowić ścianę klinkierem?

Przystępując do odnawiania ścian wewnątrz domu warto wybrać klinkier, materiał naturalny, wyjątkowo odporny, który doskonale sprawdzi się w różnych wariantach wykończenia wnętrza domu.

Cerrad - Jasne płytki imitujące kamień, zaimpregnowane olejem mineralnym

Zalety klinkieru:
+ bardzo niska nasiąkliwość - 3%). Szczególnie ma to znaczenie przy zastosowaniach w miejscach narażonych na kontakt z wodą (np. nad blatem kuchennym),
+ łatwość utrzymania czystości. Odporność na zaplamienia i zabrudzenia (np. w kuchniach i łazienkach),
+ odporność na korozję biologiczną?

WYBÓR PŁYTEK KLINKIEROWYCH

Przy wyborze płytek klinkierowych, poza estetyką dopasowaną do naszego gustu, należy zwrócić uwagę na:
– datę produkcji zakupionego towaru – ta sama data oznacza, że płytki pochodzą z jednej partii. Jest to ważne ze względu na utrzymanie jednej tonacji kolorystycznej. Przy produkcji innej partii kolor może się nieznacznie różnić.
– przynależność płytek do jednego kalibru (grupy wymiarowej), dopuszcza się łączenie płytek z sąsiednich kalibrów, np. kaliber 1 z kalibrem 0, kaliber 0 z kalibrem 2. Oznaczenie kalibru umieszczone jest na każdym opakowaniu z płytkami.
– zapas materiałowy – należy odpowiednio zwiększyć liczbę mkw., ze względu na wybrany sposób układania i ilość koniecznych docinek.

MONTAŻ KLINKIERU NA STARYCH POWIERZCHNIACH

Naklejanie płytek na ścianach remontowanych pomieszczeń, które mają na sobie stare powłoki malarskie lub innego typu wykończenia wymaga odpowiedniego przygotowania.
Sama farba i gładź, często dobrze trzymają się podłoża, niestety w kontakcie z klejem zarobionym wodą, zarówno farba jak i gips rozmiękczają się, co obniża przyczepność i powoduje, że naklejone płytki odspajają się. Właściwe przygotowanie podłoża jest jednym z najważniejszych elementów prawidłowo przeprowadzonych prac glazurniczych. Dlatego kluczową sprawą jest uzyskanie tzw. „przyczepności”.
Jak osiągnąć wystarczającą przyczepność w przypadku odnawianej ściany?
Po pierwsze trzeba ocenić ogólnie powierzchnię i powłoki na niej położone, a następnie dobrać odpowiedni wariant przygotowania podłoża.
Ocenę najlepiej zacząć od opukania młotkiem murarskim ściany. Głuchy odgłos świadczy o braku w danym miejscu połączenia tynku z warstwą nośną. Takie fragmenty należy usunąć. Istnieje kilka opcji dalszego postępowania.
1. Metoda radykalna. Jeśli na ścianie położono gładź, a następnie pomalowano ją farbą emulsyjną, najlepiej obie warstwy usunąć.
Jeśli chodzi o pozbycie się starej farby to można zrobić to w sposób mechaniczny lub skorzystać z preparatów chemicznych ułatwiających usuwanie starych powłok malarskich. Powodują one rozmiękczanie i pęcznienie warstwy farby, znacznie ułatwiając jej zdjęcie np. szpachelką.
Przy farbach olejnych przydatna może okazać się opalarka albo lampa lutownicza, która pozwoli podgrzać i zmiękczyć starą powłokę.
Uwaga: jeśli ściana jest w bardzo złym stanie, krzywa lub pokryta słabym tynkiem wapiennym, który sypie się przy dotykaniu, trzeba usunąć farbę razem z tynkiem aż do odsłonięcia muru, po czym ścianę ponownie otynkować. Nowy tynk – najlepiej z gotowej zaprawy tynkarskiej – nakłada się na odkurzone i zagruntowane podłoże warstwą grubości do 2 cm. Nie ma konieczności zacierania na gładko nakładanego tynku – zaprawa mocująca płytki lepiej przyklei się do szorstkiej powierzchni.

Cerrad - sciany pokryte płytkami imitującymi cegłę.

Metoda bez całkowitego usuwania farby. Czasem może się zdarzyć tak, że farba na tyle mocno przylega do podłoża, że jej usuwanie jest znacznie utrudnione. A może nie chcemy lub nie możemy pozwolić sobie na całkowite usunięcie starej powłoki malarskiej. Wtedy należy użyć innego sposobu – ponakłuwać ścianę, przebijając stare warstwy. Powierzchnia nakłutych miejsc powinna wynosić przynajmniej jedną trzecią powierzchni płytki. Często stosowaną metodą przez fachowców jest bruzdowanie powierzchni ściany szlifierką lub dłutownicą. Bruzdy – głębokości około 5 mm – powinny równomiernie pokryć co najmniej 60% powierzchni ścian. Jeśli tynk jest słaby, warto również zwiększyć jego wytrzymałość przez dwukrotne pokrycie bruzdy środkiem głęboko penetrującym. Następnie zagłębienia wypełnia się elastyczną zaprawą klejową. Po jej związaniu można układać płytki na takiej samej zaprawie. Istnieje również opcja z wykonaniem tzw. „mostka szczepnego” ze specjalnego gruntu w którego składzie zazwyczaj znajduje się piasek kwarcowy. 3. Metoda bez usuwania farby i starych powłok tynkarskich lub innych. W przypadku, kiedy w ogóle nie bierzemy bierzemy pod uwagę kucia lub usuwania starej farby albo ściany są na tyle nierówne, że nie opłaca się ich tradycyjnie tynkować możemy wyrównać podłoże wodoodpornymi (zielonymi) płytami gipsowo-kartonowymi. W tym celu w ścianie trzeba wywiercić siatkę otworów o średnicy 5 cm, w odstępach co 30 cm. Otwory powinny sięgać do powierzchni cegieł. Wnętrza otworów trzeba zagruntować i wypełnić je gipsową zaprawą klejową z takim nadmiarem, żeby na powierzchni zostały placki z zaprawy, a następnie dociskać do ściany kolejne płyty gipsowo-kartonowe. Ilość zaprawy powinna być dobrana tak, aby równo ustawiona płyta przykleiła się we wszystkich punktach. Zamocowanie płyt można dodatkowo wzmocnić, umieszczając w niektórych otworach kołki rozporowe do szybkiego montażu. Po zaspoinowaniu styków płyt oraz zaimpregnowaniu powierzchni można przystąpić do układania płytek. Metoda ta jest znacznie mniej uciążliwa niż usuwanie tynku. Już następnego dnia od ułożenia płyt gipsowo-kartonowych można rozpocząć roboty okładzinowe.

ZALECENIA MONTAŻOWE

– W trakcie montażu płytek należy również zwrócić uwagę na zalecenia producenta produktów potrzebnych do montażu klinkieru: fug czy zapraw klejowych i zgodnie z nimi postępować.
– Szczególnie ważny jest odpowiedni czas w którym należy zmyć fugę. Dla własnego bezpieczeństwa i spokoju dobrze jest wykonać próbę brudzenia powierzchni płytek przez fugę. Próbę taką najlepiej zrobić na kawałku płytki nie ułożonej. Przygotowaną zgodnie z zaleceniami producenta fugę nanieść na powierzchnię, odczekać chwilę (czas zgodny z zaleceniami producenta) i zmyć. Skład fug jest różny, a dzięki wykonaniu powyższego testu możemy uniknąć kłopotów z domyciem płytek po zakończonym montażu. Fugowanie przeprowadzamy dopiero po całkowitym związaniu zaprawy klejowej.
– Wzornictwo. W obecnych czasach, kiedy technologiczne możliwości zdobienia płytek poszły w kierunku druku cyfrowego możemy wybrać płytki doskonale imitujące stare loftowe cegły czy naturalne kamienie. Jeśli zdecydujemy się na płytkę o urozmaiconej strukturze graficznej należy pamiętać o tym, jak poszczególne płytki po ułożeniu będą obok siebie wyglądać.
– Różnorodność grafiki – wizerunków drukowanych na płytkach w poszczególnych kolekcjach może przekraczać 80, co pozwala uzyskać efekt naturalnej powierzchni np. muru ceglanego, bez efektu „stempla”, czyli powtarzalności tego samego wzoru. Należy jednak zwracać uwagę na to, żeby w najbliższym sąsiedztwie nie występowały obok siebie identycznie graficznie płytki.

IMPREGNOWAĆ CZY NIE?

Decydując się na impregnat należy sprawdzić czy jest on zalecany. Producenci niektórych płytek klinkierowych nie zalecają impregnacji – powierzchnie ich produktów są na tyle uszlachetnione, że stosowanie impregnacji jest zbędne. Klinkier, szczególnie produkowany w technologii prasowania na sucho, sam w sobie wyróżnia się bardzo niską nasiąkliwością, dzięki czemu nie wnika w niego brud ani wilgoć. Jeśli jednak zdecydujemy się na zabezpieczanie powierzchni płytek, to można zastosować mineralny olej do klinkieru. Zabieg taki podkreśli, pogłębi naturalną barwę płytki.

NAJCZĘŚCIEJ POPEŁNIANE BŁĘDY

# zła ocena podłoża. Jeżeli stary tynk pod warstwą farby trzyma się dobrze podłoża, ale jest słaby (osypuje się po dotknięciu ręką, szpachelką lub po zarysowaniu ostrym narzędziem), również należy go skuć aż do twardej, niedającej się łatwo zarysować warstwy. Usunięcia wymagają też te fragmenty okładziny i spoin, które się kruszą i łuszczą,
# nieodpowiednia zaprawa klejowa i błędy związane z techniką stosowania zaprawy. Przy tzw. podłożach krytycznych, do jakich zaliczają się również ściany pokryte starą farba lub tynkiem należy stosować odpowiednie zaprawy wysokoelastyczne,
# nie wykonanie tzw. „warstwy szczepnej”. Płytki odspajają się zarówno od gładkich powierzchni, jak i takich o osłabionej strukturze,
# zanieczyszczenie ściany. Nawet jeśli pod względem parametrów technicznych ściana jest odpowiednia, ale jej powierzchnia jest zapylona, zakurzona lub w inny sposób ma obniżoną przyczepność, płytki na niej się nie utrzymają.