Jeszcze do niedawna balkony były miejscami, które narażały budynek na ucieczkę ciepła z wnętrz. Dzisiaj straty ciepła można znacznie zminimalizować – dzięki rozwiązaniom systemowym można wykonać poprawną izolację termiczną płyty balkonu albo zastosować specjalne łączniki zbrojeniowe z wkładką termiczną.
Balkon jest przeważnie konstrukcją wspornikową, może to też być konstrukcja samonośna oparta na własnych słupach lub ścianach. Choć w projektach domów energooszczędnych unika się projektowania balkonów, nadal cieszą się one dużą popularnością, nie tylko jako przestrzeń wypoczynkowa, ale także jako dekoracyjny detal. Aby jednak mógł być on elementem domu, nienarażającym go na straty energii, musi być poprawnie wykonany.
Zastosowanie łącznika termoizolacyjnego
Balkon bez mostków termicznych
Gdy żelbetowa płyta balkonowa jest przedłużeniem płyty stropowej, to jest to ciągłość żelbetowego elementu, który bez właściwego ocieplenia jest mostkiem termicznym o dużej powierzchni i przez który może uciekać tyle samo ciepła, co przez nieocieploną ścianę zewnętrzną. W energooszczędnym budynku najlepszym rozwiązaniem jest wykonanie balkonu (np. o konstrukcji drewnianej) dostawionego opartego na własnej konstrukcji. Mostek termiczny pojawia się jedynie w miejscach, w których belki mocowania przechodzą przez izolację termiczną. Innym rozwiązaniem jest bardzo dokładne ocieplenie płyty balkonowej zarówno od spodu, jak i od strony wierzchniej. Można też zastosować specjalne łączniki zbrojeniowe z wkładką termiczną ze styropianu, które służą do łączenia płyt wspornikowych ze stropem. Przenoszą one obciążenia z płyty na strop, jak przy połączeniu monolitycznym, a jednocześnie pozwalają ograniczyć ucieczkę ciepła na zewnątrz. Zlikwidowanie mostka termicznego powstałego przez przerwanie izolacji płytą balkonową spowoduje zmniejszenie współczynnika lambda o mniej więcej 0,6 W/(m·K).
Odpowiednie wykonanie
Przed ułożeniem okładziny na balkonie należy odpowiednio przygotować podłoże. Konieczne jest wykonanie spadków (2,5%), umożliwiających spływanie wody, oraz dylatacji, a także naniesienie zaprawy uszczelniającej, chroniącej konstrukcję balkonu przed przenikaniem wody lub specjalną twardą wełnę mineralną. Najlepiej swoją funkcję spełnia polistyren ekstrudowany (oznaczony symbolem XPS). Ma najlepsze właściwości termoizolacyjne, a także najwyższą wytrzymałość oraz najmniejszą nasiąkliwość z obecnych na rynku materiałów termoizolacyjnych. Łatwo go poznać po kolorze – producenci barwią go na zielono lub niebiesko (popularny styropian, czyli polistyren ekspandowany, jest biały). Dobrym rozwiązaniem są także specjalne kliny ze styropianu posadzkowego lub twardej wełny mineralnej, które mają fabrycznie nadany spadek – 1,5-2%. Równie konieczne jest ułożenie odpowiedniej paroizolacji – z termozgrzewalnej papy bitumicznej, folii lub bitumicznej, elastycznej masy – którą wywijamy poprzez fasetę na ścianę budynku, tworząc jednolite połączenie. Warstwę termoizolacji ochraniają przed zawilgoceniem sąsiednie warstwy balkonu: hydroizolacja (którą zapewniają tłoczone maty, membrany z polietylenu, zaprawy uszczelniające) oraz paroizolacja (najczęściej wykonana z folii polietylowej). Mocowanie balustrad słupków, przejść rynnowych itp. do płyty balkonu należy wykonać, pamiętając o zastosowaniu specjalnych mankietów podłogowych, które wkleja się w podłoże za pomocą elastycznej zaprawy uszczelniającej.
Ocieplenie balkonu
Ocieplenie balkonu – zasady
Warstwa izolacji termicznej nie musi być gruba (najczęściej jest to 5 cm), ale koniecznie umieszczona po obu stronach płyty balkonowej. Nie jest konieczne, ale zalecane (najwięcej ciepła ucieka przez strefę znajdującą się w odległości 1 m od ściany) ocieplenie całej płyty. Ułatwi to na przykład wykończenie równej powierzchni. Grubość warstwy ociepleniowej zależy oczywiście od parametrów materiałów termoizolacyjnego, jednak pod uwagę trzeba wziąć także miejsce, jakie może on zająć – okładzina z płytek musi znaleźć się pod ościeżnicą drzwi balkonowych. Pamiętajmy, że ocieplenie płyty balkonowej (górne i dolne) łączyło się bezpośrednio z warstwą izolacyjną ściany nośnej budynku. W przypadku ściany ściany trójwarstwowej możliwe jest połączenie jedynie dolnej izolacji balkonowej z izolacją ściany. Od góry trzecia, zewnętrzna warstwa ścian nośnych (np. klinkier) spoczywać będzie bezpośrednio na płycie żelbetowej.
Alternatywą dla ocieplania górnej i dolnej części płyty balkonowej jest wmontowanie specjalnych łączników termicznych. Dostępne są na rynku łączniki zarówno do ścian jedno-, dwu-, jak i trójwarstwowych, co znacznie zwiększa możliwości ich stosowania w zabudowie jednorodzinnej. Połączenie poszczególnych modułów łączników termoizolacyjnych nie jest trudne i wykonuje się je „na wcisk”. Same łączniki układa się na etapie wykonywania zbrojenia stropu. Nie ma już konieczności konieczności ocieplania płyty balkonowej i warstwę wykończeniową układamy bezpośrednio na płycie lub wylewce profilującej jej spadek (oczywiście po wcześniejszym wykonaniu izolacji przeciwwodnej pod płytkami).
Rozwiązania systemowe
Wykonując balkon najlepiej wybrać rozwiązania systemowe, w skład których wchodzą preparaty do: naprawy i wyrównania podłoży, gruntowania podłoży, wykonania powłok izolacyjnych, klejenie płytek, spoinowania okładzin ceramicznych, materiały uzupełniające tj. taśmy uszczelniające, aluminiowe profile balkonowe. Stosując je, mamy pewność, że wszystkie materiały będą do siebie pasowały. Natomiast zastosowanie materiałów najwyższej jakości gwarantuje wieloletnie, bezawaryjne użytkowanie balkonów.
Zdjęcia: materiały prasowe
