Dlaczego stropy Filigran są dobre na wszystko?

Duże możliwości konstrukcyjne, zastosowanie praktycznie dowolnego kształtu płyty stropowej o rozpiętości nawet do 10 m, nieskomplikowany montaż, skrócenie czasu prac budowlanych, w tym wykończeniowych, to główne zalety zastosowania prefabrykowanych zespolonych stropów żelbetowych.

Stropy to jeden z najważniejszych elementów konstrukcyjnych budynku. Przenoszą obciążenia stałe i użytkowe z wyższych kondygnacji. Pełnią funkcję przegrody akustycznej, cieplnej i przeciwpożarowej. Dzielą pomieszczenia, kształtując przestrzeń wewnątrz domu. Od ich wytrzymałości i stabilności zależy bezpieczeństwo budynku i jego użytkowników.

Podparcie montażowe stropów typu Filigran.
Gładka powierzchnia płyt stropowych nie wymaga tynkowania

STROPY ZESPOLONE 

W budownictwie mieszkaniowym najczęściej stosuje się stropy żelbetowe, wykonywane w całości na budowie lub montowane z prefabrykatów. W zależności od technologii wyróżnia się stropy żelbetowe monolityczne i stropy gęstożebrowe lub płytowe, np. z płyt kanałowych lub płyt typu Filigran.
Wprawdzie na większości budów domów jednorodzinnych króluje monolityczny strop żelbetowy wylewany na mokro, to jednak daje się zauważyć zwiększone zainteresowanie i zapotrzebowanie na zespolone stropy prefabrykowane typu Filigran. Strop wykonany w tym systemie jest stropem żelbetowym projektowanym indywidualnie dla danego obiektu budowlanego. Filigran można projektować jako ustrój płytowy jedno i wieloprzęsłowy, jednokierunkowo lub dwukierunkowo zbrojony. System ten łączy w sobie zalety stropów monolitycznych i prefabrykowanych. Składa się z wielkopowierzchniowych prefabrykowanych płyt szalunkowych stanowiących „betonowe deskowanie tracone” oraz z warstwy nadbetonu wylewanego na budowie. Poprzez zastosowanie prefabrykowanych płyt stropowych zbędnym staje się tradycyjne deskowanie stropu. Obie warstwy stropu zostają ze sobą zespolone poprzez dźwigarki kratowe zatopione w płycie stropowej. Szorstka powierzchnia prefabrykatu zapewnia im pełną współpracę, dając w efekcie strop półmonolityczny pełny (zespolony).
Minimalna grubość stropów zespolonych, wykonanych z płyt szalunkowych wynosi 16 cm. Całkowita grubość stropu typu Filigran regulowana jest zgodnie z dokumentacją techniczną, za pomocą warstwy nadbetonu wylewanego na budowie. Dzięki zmiennej grubości stropu można w pełni dostosować nośność płyt szalunkowych do wymagań projektowych.
Płyty są produkowane w module o szerokości do 2,40 m oraz długości nawet do 10 m, praktycznie o dowolnym kształcie. Dzięki dużym powierzchniom minimalizuje się ilość styków. Grubość płyt szalunkowych wynosi 5 cm lub 6 cm. Ciężar, odpowiednio około 125 kg/m2 i 150 kg/m2. Gładka powierzchnia dolna płyt eliminuje konieczność wykonywania tynków.

Niewłaściwe wykonanie podparcia montażowego,

PROJEKT I PRODUKCJA

Projekt stropu jest wykonywany na indywidualne zamówienie inwestora. Na podstawie obliczeń statyczno-wytrzymałościowych sporządzana jest kompletna dokumentacja składająca się z: 
+
opisu technicznego,
+ szczegółowych rysunkó? szczegółowych (kart produkcyjnych),
+ schematu montażowego pł? wraz ze zbrojeniem dolnym,
+ schematu zbrojenia górnego,
+ rysunku szczegółów konstrukcyjnych.

Karty produkcyjne przekazywane są do zakładu prefabrykacji. Po zabetonowaniu płyt następuje proces dojrzewania i pielęgnacji betonu. W zakładowym laboratorium przeprowadzane są próby mające na celu określenie wytrzymałości betonu. Po uzyskaniu odpowiedniej wytrzymałości płyty są pakietowane i przewożone na plac składowy. Każda płyta oznaczona jest odpowiednim numerem, zgodnie z planem montażowym.
Odbiór płyt z zakładu i transport na budowę odbywa się zgodnie z harmonogramem dostaw, który jest elementem każdego zamówienia. Wraz z transportem dostarczana jest dokumentacja projektowa (projekt stropów typu Filigran) w wersji papierowej, która na żądanie kierownika budowy może zostać wysłana odpowiednio wcześniej zarówno w wersji papierowej, jak i elektronicznej.

Dostawa i rozładunek płyt stropowych.
Prawidłowe zaczepienie haków w węzłach krzyżulców dźwigarów kratowych

MONTAŻ PŁYT  

Płyty stropowe typu Filigran różnią się ilością zbrojenia w strefie dolnej oraz ilością dźwigarów kratowych, pomimo podobnej lub wręcz identycznej geometrii. W związku z tym należy bezwzględnie układać płyty zgodnie ze schematem montażowym zawartym w projekcie. Przed przystąpieniem do ich montażu należy wykonać podpory montażowe prostopadłe do kratownic zatopionych w prefabrykowanej płycie. Rozstaw podpór w kierunku prostopadłym do kierunku pracy płyt, zależny od całkowitej grubości stropu, podawany jest każdorazowo w projekcie. Rozstaw podpór wzdłuż linii podparć zależy od nośności zastosowanych stempli i powinien być podany przez producenta. Podparcie montażowe mogą stanowić np. stalowe stemple w rozstawie nie większym niż 1,20 m lub stemple drewniane o średnicy nie mniejszej niż 12 cm, w rozstawie max. 75 cm. Stemple powinny być zwieńczone deską o grubości min. 38 mm i wysokości min. 18 cm ustawioną pionowo. Górną krawędź deski należy wypoziomować przed ułożeniem stropu. Staranne, dokładne i bezpieczne wykonanie podparcia montażowego gwarantuje równą i gładką powierzchnię stropu. W przypadku niestarannego wykonania podparcia płyta stropowa może opierać się na stemplu montażowym, co spowoduje nierówności dolnej powierzchni stropu, a nawet może doprowadzić do uszkodzenia (zarysowania) płyty w trakcie montażu. Niedopuszczalne jest poziomowanie podpór po ułożeniu stropu.
Na właściwie przygotowanych podporach montażowych układa się płyty prefabrykowane dostarczane na budowę. Płyty powinny być układane bezpośrednio z pojazdu. W wyjątkowych sytuacjach dopuszcza się ich składowanie na placu budowy, jednakże pod warunkiem przestrzegania wytycznych producenta. W trakcie montażu płyt haki należy zaczepiać przez krzyżulce w węzłach dźwigarów kratowych. Po ułożeniu wszystkich płyt prefabrykowanych na podporach montażowych należy wyszalować otwory i krawędzie stropu do jego pełnej wysokości. Przewidziane w dokumentacji otwory wykonywane są w płycie w zakładzie prefabrykacji. Na budowie przed wykonaniem warstwy nadbetonu należy ułożyć zbrojenie dodatkowe w strefie otworu, zgodnie z planem zbrojenia górnego. W razie konieczności wykonania na budowie otworów na instalację elektryczną, należy płytę nawiercić od spodu. Nawiercenie otworów od góry może spowodować uszkodzenie gładkiej powierzchni płyt.

Etap betonowania stropu.

W dalszej kolejności przystępujemy do prac zbrojarskich – ułożenia zbrojenia w nadbetonie. Najpierw należy ułożyć zbrojenie międzypłytowe, tzw. stykowe, które wykonuje się układając siatki zgrzewane o szerokości 50 cm w styku płyt prefabrykowanych. Należy zwrócić uwagę, aby pręty poprzeczne siatki po ułożeniu znajdowały się na spodzie, a siatka była ułożona symetrycznie względem styku płyt.
Po wykonaniu zbrojenia stykowego układanego na płytach, przystępuje się do wykonania zbrojenia górnego, na tzw. momenty ujemne. Sposób ułożenia zbrojenia górnego pokazany jest na planie montażu i stanowi nieodłączny element projektu. Zbrojenie w postaci pojedynczych prętów zbrojeniowych lub siatek zbrojeniowych układa się nad podporami. Kolejnym etapem jest betonowanie, czyli wykonanie warstwy nadbetonu. Beton dostarczany na budowę musi mieć klasę i konsystencję zgodną z wymaganą dokumentacją techniczną. Masę betonową należy zagęścić za pomocą wibratorów wgłębnych. Pielęgnacja dojrzewającego betonu ma na celu przeciwdziałanie powstawaniu zarysowań na powierzchni stropu.
Spód płyt prefabrykowanych jest z założenia równy i nie wymaga tynkowania. Gładka powierzchnia dolna płyt eliminuje konieczność wykonywania tynków. Wykończenie sufitu ogranicza się do przeszpachlowania styków podłużnych pomiędzy płytami.

ZALETY STROPÓW TYPU FILIGRAN

+ uniwersalność zastosowania – nadają się do każdego budynku niezależnie od kształtu i rozpiętości,
+ krótki czas montażu – eliminacja tradycyjnych szalunków, uproszczenie prac zbrojarskich,
+ dowolność kształtu (wykonywane są łuki, wycięcia, otwory, np. wentylacyjne i kominowe),
+ eliminacja tynków dzięki gładkiej powierzchni dolnej prefabrykatu,
+ niskie koszty transportu (przy załadunku ok. 150 m2/samochód),
+ duże obciążenia użytkowe (od 0,5 kN/m2 do powyżej 10 kN/m2),
+ możliwość dowolnej przebudowy ścianek działowych w czasie eksploatacji,
+ brak klawiszowania stropu w czasie eksploatacji,
+ swoboda projektowa dla architektów.

Artykuł pochodzi z
Głos PSB

Czy artykuł był przydatny?

Dziękujemy. Podziel się swoją opinią.

Czy możesz zaznaczyć kim jesteś?

Dziękujemy za Twoją opinię.

 
Artykuł powstał przy współpracy Leier Polska S.A. Leier Polska S.A.