Dlaczego popularne są stropy gęstożebrowe?

Relatywnie niskie koszty budowy, łatwy transport, składowanie i montaż odbywa się bez konieczności użycia ciężkiego sprzętu, to gęstożebrowe stropy belkowo-pustakowe Teriva.  

ELEMENTY KONSTRUKCJI  

Systemy stropowe są przeznaczone do stosowania i montażu wewnątrz budynków sposobem ręcznym. Długość produkowanych belek wynosi od 2,40 m do 7,20 m – moduł co 20 cm. Waga jednej belki wynosi, proporcjonalnie do długości, od 31 kg do 110 kg. Dobór odpowiedniego rodzaju stropu oraz rozstaw osiowy belek zależy od projektowanej nośności stropu. Im mniejszy rozstaw, tym większa nośność. Podstawowymi elementami konstrukcyjnymi stropu gęstożebrowego Teriva są:
+ belki stropowe kratownicowe, w rozstawie osiowym belek odpowiednio:
– 60 cm – o rozpiętości stropu do 6,0 m (typ Teriva I)
– 45 cm – o rozpiętości stropu do 7,2 m (typ Teriva I Bis, II, III)
+ żebra rozdzielcze, przenoszą? żebra obciążenia od ścianek działowych,
+ nadbeton – warstwa wierzchnia grubości 3 cm lub 4 cm wylewana bezpośrednio na budowie, w wersji ze zbrojeniem podporowym w postaci siatek zaginanych lub płaskich,
+ belka nośna kratownicowa, któ? zbrojenie stanowi kratownica stalowa z prętami dodatkowymi, zabetonowana w pasie dolnym belki (w stopce).

MONTAŻ STROPU

Montaż rozpoczyna się od przygotowania i wypoziomowania podpór montażowych oraz wciągnięcia na mury belek stropowych oraz ich rozłożenia, sprawdzając prawidłowy rozstaw belek. Podpory montażowe należy ustawiać w równych odstępach pod dolnym węzłem belki stropowej przy rozpiętości stropu: do 3,90 m – 1 podpora; od 4,0 do 6,0 m – 2 podpory; >6,0 m – 3 podpory. Dla stropów o rozpiętości powyżej 6,0 m podpory należy ustawiać tak, aby w środku rozpiętości stropu uzyskać tzw. strzałkę odwrotną (L/500), to znaczy uzyskać wygięcie stropu do 15 mm w górę. Belki należy układać w rozstawie wynikającym z zastosowanego rodzaju stropu, to jest 60 cm lub 45 cm. Uniwersalność belek stropowych polega na tym, że można je skracać do pożądanej długości i dlatego znajdują one zastosowanie w pomieszczeniach o nieregularnych kształtach.
Sprawdzenie rozstawu najlepiej wykonać przez ułożenie po jednym pustaku na obu końcach belek. Jeżeli nie stosujemy na obrzeżach ścian kształtek wieńcowych (wieńce szalowane), to końce belek układamy na podłożu z zaprawy cementowej M20 o grubości min. 20 mm. Najmniejsza długość oparcia belek na murze lub innej podporze wynosi 8 cm.

UKŁADANIE PUSTAKÓW

Pustak stropowy nie jest elementem konstrukcyjnym stropu, a jedynie elementem wypełniającym przestrzenie pomiędzy belkami. Wyjątek stanowią pustaki konstrukcyjne bez wypełnienia styków zaprawą, np. pustaki keramzytowe (21*24*52 cm – waga 12 kg/szt.) lub żużlobetonowe (21*24*52 cm – waga 14 kg/szt.). Keramzyt to materiał ekologiczny, nie zawierający pierwiastków promieniotwórczych, co nie jest bez znaczenia dla świadomych inwestorów.
Wykorzystujemy pustaki przelotowe i z jednej strony zamknięte (deklowane). Układamy je z pomostów roboczych – rusztowań przygotowanych do tego celu. Pustaki deklowane stosujemy od strony wieńców, podciągów i żeber rozdzielczych, aby uniemożliwić dostawanie się do środka betonu. Przyjmuje się, że ilość deklowanych sięga 25–30% wszystkich pustaków. Warto pamiętać, że w poziomych kanałach pustaków istnieje możliwość rozprowadzenia, w grubości stropu, przewodów elektrycznych.

ŻEBRA I WIEŃCE  

Stosowane są w stropach Teriva o rozpiętości powyżej 4,0 m zgodnie z zasadą: jedno żebro rozdzielcze w środku rozpiętości stropu , gdy rozpiętość nie przekracza 6.0 m oraz dwa żebra rozdzielcze – w równych odstępach, gdy rozpiętość jest większa od 6,0 m. Zbrojenie żebra rozdzielczego stanowią dwa pręty (jeden górą i jeden dołem) o średnicy nie mniejszej niż 12 mm połączone strzemionami wygiętymi w kształcie litery S, o średnicy 4,5–6 mm w odległości 55–60 cm. Szerokość żebra rozdzielczego powinna wynosić od 7 do 10 cm, a wysokość powinna być równa wysokości stropu. Pręty podłużne żeber rozdzielczych powinny być zakotwione w wieńcach lub podciągach. Długość zakotwienia wynosi około 50 cm.
Pod ściankami równoległymi do belek stropowych należy wykonać wzmocnione żebra stropu. Przyjmuje się, że obciążenie od ścianki rozkłada się na trzy żebra: 50% na żebro pod ścianką oraz po 25% na żebra sąsiednie. Jeżeli nośność żebra pod łącznym obciążeniem stropu jest niewystarczająca, to pod ścianką należy przewidzieć dwie belki lub je rozsunąć i wykonać belkę żelbetową. Musi to być udokumentowane obliczeniowo, dlatego każdy przypadek obciążeń rozpatruje się oddzielnie. Należy również pamiętać, że zgodnie z normą „EN 15037-1. Prefabrykaty z betonu. Belkowo – pustakowe systemy stropowe. Część 1. Belki”, przy sprawdzaniu dopuszczalnych ugięć należy uwzględnić kolejność przykładania obciążeń stałych i czas, jaki upłynął od zdjęcia podpór do momentu przyłożenia tych obciążeń. Na obrzeżach stropów na ścianach nośnych i ścianach nośnych równoległych do belek należy wykonać wieńce żelbetowe o wysokości nie mniejszej niż wysokość stropu i szerokości co najmniej 12 cm. Zbrojenie wieńców powinno składać się z minimum trzech prętów o średnicy nie mniejszej niż 12 mm. Zaleca się stosowanie 4 prętów o średnicy 12 mm każdy. Strzemiona o średnicy 4,5 mm do 6 mm powinny być rozmieszczone co 25 cm. Pręty zbrojeniowe belek należy zakotwiczyć w wieńcach. Wieńce betonuje się równocześnie ze stropem. Przy rozpiętości stropu powyżej 6 m zaleca się wykonanie wieńca obniżonego. Dolna krawędź wieńca obniżonego powinna znajdować się powyżej 40 mm od spodu belki stropowej. Wieńce należy betonować łącznie z betonowaniem całego stropu.

ZBROJENIE I BETONOWANIE

Stosowanie zbrojenia podporowego wynika z normy PN-B/03264:2002 „Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowanie”. Brak zastosowania zbrojenia podporowego narusza wymagania wynikające z „Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” (Dz.U. Z 2002. Nr 75 poz. 690)”. Stosowane do zbrojenia siatki mogą być płaskie oraz zaginane. Wymiary siatek zaginanych są dostosowane do rodzaju stropu, natomiast siatki płaskie wykonywane z prętów 4,5–5 mm mają wymiary najczęściej 100 x 300 cm.

Betonowanie stropu należy rozpocząć po ułożeniu belek, pustaków, po wykonaniu zbrojenia wieńców, żeber rozdzielczych i zbrojenia przypodporowego. Przed betonowaniem należy powierzchnię stropu oczyścić i polać wodą. Betonowanie należy prowadzić równomiernie na całej rozpiętości stropu, przesuwając się stopniowo w kierunku prostopadłym do belek. Klasa betonu powinna wynikać z dokumentacji projektowej, jednak nie mniej niż klasa C 16/20, a wykonanie betonu powinno odpowiadać normie PN-EN 206-1:2003 i PN-B/06265:2004. Przy podawaniu betonu pompą należy beton rozprowadzać równomiernie, nie dopuszczając do jego miejscowego gromadzenia. Przy rozwożeniu betonu taczkami, należy poruszać się po ułożonych drewnianych pomostach. Wysokość nadbetonu, w zależności od rodzaju stropu wynosi od 3 do 4 cm.

PODSTAWOWE PARAMETRY STROPU TERIVA 4,0/1

+ zużycie betonu (nie wliczając wieńców): 7,2 m3 betonu na 100 m2 stropu; pustaków: 6,7 szt./1 m2 stropu; belek: 1,67 mb/1 m2 stropu; stali: od 3,03 do 5,32 kg/1 m2 stropu,
+ obciążenia: ciężar własny konstrukcji: 2,68 KN; ścianki wykończeniowe: 1,29 KN; ścianki działowe: 0,75 KN; zmienne technologiczne: 1,5 KN,
+ izolacyjność akustyczna: grupy IIa wg „Katalogu rozwiązań podłóg dla budownictwa mieszkaniowego i ogólnego”,
+ odporność ogniowa: przyjmuje się, że odporność ogniowa stropu typu Teriva I wynosi 1 godzinę ( REI30), przy otynkowaniu dolnej powierzchni tynkiem cementowo-wapiennym o grubości 1,5 cm. Sprawy odporności ogniowej reguluje norma „PN-EN 13369:2004. Wspólne wymagania dla prefabrykatów betonowych” – pkt 4.3.4.1 do 4.3.4.3,
+ opór cieplny stropu (bez warstw wykończeniowych): 0,37 m²K/W.

PODSTAWOWE BŁĘDY PRZY WYKONYWANIU STROPÓW

+ usuwanie podpór montażowych wcześniej, niż 14 dni od momentu zabetonowania stropu,
+ nadmierne składowanie i transport materiałów na stropie wcześniej, niż 14 dni od momentu zabetonowania stropu – bez użycia pomostów roboczych,
+ stosowanie pustaków pękniętych, wyszczerbionych – beton wylewa się przez nieszczelności styków,
+ układanie pustaków otwartych przy wieńcach, żebrach rozdzielczych – beton wlewa się do pustaków, osłabiając je,
+ bezpośrednie chodzenie po pustakach podczas ich układania między belkami – jest to niedopuszczalne i niebezpieczne,
+ unikanie ze względów finansowych stosowania zbrojenia przypodporowego tam, gdzie jest ono konieczne, + w przypadku zbyt małej ilości zamówionego betonu – przerywanie betonowania stropu i kończenie następnego dnia,
+ przy poziomowaniu podparcia montażowego stropu – nie uwzględnianie odwrotnej strzałki ugięcia przy stropach o rozpiętości powyżej 6,0 m,
+ niewłaściwa pielęgnacja betonu. Beton osiąga właściwą wytrzymałość pod warunkiem, że jest należycie pielęgnowany podczas wiązania i twardnienia. Pielęgnacja polega przede wszystkim na utrzymaniu wiążącej mieszanki w stanie wilgotnym, a także – na jej ochronie przed zamarznięciem. Zanim mieszanka zwiąże, stropu nie należy polewać silnym strumieniem wody, gdyż łatwo go w ten sposób uszkodzić.