BUDOWA DOMU z suchej ceramiki poryzowanej

W okresie letnim i jesiennym nasilają się objawy alergii wziewnej u osób wrażliwych na alergeny grzybów i pleśni. Związane jest to ze wzrostem stężenia zarodników w powietrzu, nie tylko na zewnątrz. W domu także mogą zadomowić się grzyby i pleśnie. Sprzyjają temu ciepło i wilgoć, którą wprowadza się do ściany na etapie budowy. Wykwity, są nie tylko nieestetyczne, ale i szkodliwe dla zdrowia. Aby temu zapobiec warto wybrać właściwe materiały i suchą technologię murowania.

Optymalna wilgotność powietrza we wnętrzu domu to 30–65 proc. przy temperaturze 20–22°C. Gdy przekracza 80 proc. i utrzymuje się przez kilka dni − powstają warunki sprzyjające rozwojowi grzybów i pleśni. Te rosną najlepiej w temperaturze 20–30°C, ale żadna występująca w pomieszczeniach temperatura nie przeszkadza im w rozwoju. 

Wilgoć w ścianie może pojawić się na skutek działania zewnętrznych czynników atmosferycznych, usterek instalacyjnych oraz w wyniku zwykłej eksploatacji domu przez mieszkańców. Jeśli przegroda jest nieodpowiednio zaprojektowana i/lub wykonana, woda deszczowa spływa po jej powierzchni i wskutek podciągania kapilarnego lub przez nieszczelności dostaje się do wnętrza muru. Jeżeli w ścianie fundamentowej nie zastosowano odpowiedniej, poziomej izolacji przeciwwilgociowej, to woda może przedostawać się również z gruntu. 

WŁAŚCIWOŚCI CERAMIKI PORYZOWANEJ 

Warto wiedzieć, że możliwość pojawienia się grzybów i pleśni w domu można zminimalizować już na etapie wznoszenia ścian. Wystarczy, że inwestorzy będą pamiętali o zastosowaniu suchych materiałów wysoko paroprzepuszczalnych, które będą wspierały regulację mikroklimatu wewnątrz domu, a także wspomogą właściwą wentylację obiektu. Do takich rozwiązań należy nowoczesna ceramika poryzowana, która zyskuje odpowiednie właściwości, już w samym procesie produkcji. Do gliny, z której formowane są pustaki dodaje się trociny, które ulegają spaleniu w wysokiej temperaturze 900°C. W rezultacie w spieczonej glinie powstają mikropory wypełnione powietrzem. Proces poryzacji sprawia, że pustaki mają mniejszą masę, lepszą izolacyjność termiczną oraz są materiałem “oddychającym”, czyli pozwalają na swobodny przepływ pary wodnej utrzymując stabilną wilgotność powietrza we wnętrzach, zbliżoną do naturalnych warunków i, co istotne, nie pozwalają jej zatrzymywać się w ścianie. Dzięki temu nie dochodzi do zawilgocenia ścian i rozwoju niebezpiecznych dla zdrowia pleśni. 

Co istotne, wilgotność pustaka ceramicznego na zejściu z taśmy produkcyjnej nie przekracza 1 proc., podczas gdy inne materiały murowe mogą zawierać nawet 30 proc. wody w swej objętości. Gdy użyje się do połączenia pustaków cienkospoinowej zaprawy do murowania na sucho, ściana będzie gotowa znacznie szybciej niż murowana w tradycyjnej technologii, a już po 24 godzinach osiągnie pełną wytrzymałość. Dzięki temu, inwestor nie tylko skróci czas budowy, ale przede wszystkim oszczędzi energię, którą konsumuje dom na osuszanie ścian – mury domu wzniesionego przy użyciu technologii mokrej mogą wysychać nawet do 4 lat, a więc pobierać zwiększoną ilość energii przez cały ten czas. 

Warto również dodać, że ceramika budowlana w porównaniu do innych materiałów dostępnych na rynku, wyróżnia się bardzo niskim wskaźnikiem nasiąkliwości. Ich maksymalna nasiąkliwość wynosi około 20 proc.

PIERWSZA WARSTWA MURU 

Prawidłowe wykonanie pierwszej warstwy pustaków w technologii cienkowarstwowej decyduje o łatwości i poprawności dalszych prac murarskich. 

Technologia cienkowarstwowa umożliwia szybkie i wygodne murowanie ścian, ale cienkie spoiny uniemożliwiają niwelowanie ewentualnych odchyłek w położeniu elementów. Ściśle przylegające do siebie pustaki trzymają linię nadaną u podstawy. Dlatego niezwykle istotne jest zachowanie przez wykonawcę dużej precyzji i staranności na etapie przygotowywania „bazy”, czyli właśnie pierwszej warstwy pustaków. Im dokładniej jest wyrównana, tym prostsze układanie warstw kolejnych. Tak dokładne wyrównanie jest możliwe tylko w przypadku, gdy pustaki są fabrycznie szlifowane (dokładność szlifowania to 0,3 mm). 

Pierwszą warstwę pustaków układa się na pasach izolacji przeciwwilgociowej (papy) na warstwie cementowo- wapiennej zaprawy wyrównującej o grubości minimum 10 mm. Do jej prawidłowego ułożenia używa się niwelatora i łaty, a dla uzyskania maksymalnej dokładności zaleca się korzystanie z zestawu do wyrównywania. Dodatkowo potrzebna jest aluminiowa listwa o długości minimum 2 m.

PRZEBIEG PRAC KROK PO KROKU: 

1. Niwelacja fundamentów (lub stropu), w miejscach, gdzie będą murowane ściany. Podczas niwelacji należy przy pomocy lasera wyznaczyć najwyższy punkt fundamentów. Punkt ten należy przyjąć jako bazowy i do niego odnosić poziom warstwy wyrównującej – czyli grubość warstwy zaprawy w punkcie bazowym nie może być mniejsza niż 10 mm (w niższych miejscach podłoża będzie grubsza).
2. Wypoziomowanie podłoża warstwą zaprawy wyrównującej (zalecane – przy pomocy zestawu do wyrównywania). Dwa stojaki służące do wyrównywania należy przy pomocy śrub nastawnych ustawić na wysokość wyznaczoną niwelatorem, jednocześnie ustalając szerokość pasa zaprawy wyrównującej. Trzeba zwrócić uwagę na równoległe położenie listew prowadzących. Po ustawieniu obu stojaków na odpowiednim poziomie można zacząć nakładać zaprawę i wyrównywać warstwę podkładową (powinna mieć dość zwartą konsystencję). Po nałożeniu zaprawy ściąga się jej nadmiar przy pomocy aluminiowej łaty, aż do poziomu listew prowadzących zestawu wyrównującego.
3. Ustawianie pierwszej warstwy pustaków. Pierwszą warstwę pustaków układa się bezpośrednio na przygotowanej warstwie zaprawy wyrównującej. Murowanie ścian zewnętrznych zaczyna się od ułożenia pustaków narożnikowych. Kolejne pustaki dostawia się wzdłuż sznurka murarskiego i wyrównuje w obu kierunkach przy pomocy gumowego młotka i poziomicy (nie należy ich zbyt mocno wciskać w warstwę zaprawy).

JAKICH BŁĘDÓW UNIKAĆ PODCZAS MUROWANIA ŚCIAN JEDNOWARSTWOWYCH

• Ściana jednowarstwowa składa się z jednej warstwy ciepłego materiału pełniącego funkcję nośną i termoizolacyjną jednocześnie. Jest to bardzo prosta konstrukcja, ale ponieważ nie pokrywa się jej dodatkową warstwą termoizolacji pod którą można ukryć niedoróbki i ewentualne mostki termiczne, musi być wykonana poprawnie. Mostki termiczne to miejsca zwiększonej ucieczki ciepła przez ścianę. 
• Jednym z newralgicznych punktów w ścianie są narożniki. Do ich wykonania najlepiej użyć elementów systemowych, takich jak: pustaki narożnikowe czy połówkowe. Są dostępne praktycznie dla każdej grubości ścian. Pustaki uzupełniające są idealnie dopasowane do podstawowych, dzięki temu nie trzeba ich docinać. To do minimum ogranicza możliwość popełnienia błędu. 
• Kolejny wrażliwy na prawidłowe wykonanie punkt to nadproża, czyli belkowe, poziome konstrukcje nad oknami i drzwiami. Stanowią one poprzeczne wzmocnienie i często wykonuje się je z betonu, materiału o gorszej termoizolacyjności, niż np. ceramika, dlatego rekomenduje się stosowanie gotowych systemowych belek. Poza wzmocnieniem żelbetowym zbudowane są z ceramicznej osłonki. Idealnie pasują do ceramicznej ściany tworząc jednorodną powierzchnię pod niepękający tynk. Ułożenie sekwencji belek i ich docieplenie wełną mineralną to rozwiązanie, które ustrzeże nas przed mostkiem termicznym. 
• Kluczem do uzyskania ciepłej i trwałej ściany jednowarstwowej jest też stosowanie się do zasad i instrukcji. Dlatego warto korzystać z szerokiego wachlarza rysunków z opisami i instrukcji udostępnianych przez producentów.