Bloczki silikatowe w ofercie H+H Polska

Od 2006 roku firma H+H w Polsce kojarzona była z produkcją elementów z betonu komórkowego. W 2018 roku oferta firmy została poszerzona o drugą gałąź produktową – elementy wapienno-piaskowe, czyli silikaty. Dostępność elementów z betonu komórkowego oraz elementów silikatowych pozwoliła na stworzenie kompleksowej oferty, dobrej jakości produktów dedykowanych dla budownictwa energooszczędnego, zapewniającego użytkownikom komfort cieplny, akustyczny oraz bezpieczeństwo konstrukcyjne.

ELEMENTY WAPIENNO-PIASKOWE NA POLSKIM RYNKU

Silikaty to elementy murowe produkowane z naturalnych surowców (wapno, piasek, woda), a ich wysoka gęstość przekłada się na trzy najważniejsze zalety materiału: dużą wytrzymałość na ściskanie, wysoką izolacyjność akustyczną oraz dobrą akumulacyjność cieplną. Te właściwości fizyczne materiału sprawiają, że szczególnie chętnie jest on wybierany do wznoszenia obiektów wielorodzinnych, przemysłowych czy też obiektów użyteczności publicznej – wszędzie tam, gdzie „ciche” ściany mają szczególne znaczenie. Inwestorzy indywidualni doceniają natomiast wysoką jakość i szeroką gamę dostępnych produktów. Gdyż oferta elementów silikatowych to nie tylko elementy drążone i pełne, to również elementy o podwyższonych wskaźnikach izolacyjności akustycznej, elementy uzupełniające (połówkowe, wyrównawcze, kształtki – U, kształtki służące do wznoszenia przewodów wentylacyjnych) oraz elementy elewacyjne o różnej fakturze i w różnych kolorach. Argumenty przemawiające za wyborem silikatów, jako materiału ściennego w inwestycjach bywają różne. Niemniej jednak od kilku lat elementy silikatowe są coraz częściej poszukiwane na rynku, a jedynym ograniczeniem, ich jeszcze większej popularności i powszechności, stają się moce produkcyjne rodzimych producentów.

MUROWANIE Z SILIKATÓW

Coraz bardziej restrykcyjne przepisy prawa budowlanego, a także zwiększająca się świadomość ekologiczna społeczeństwa sprawiają, że rośnie popularność domów energooszczędnych i pasywnych. Obiekty, które można określić tym mianem, muszą charakteryzować się niewielkim zużyciem energii, dlatego też wyjątkowo istotne jest wyeliminowanie w nich niepotrzebnych strat ciepła. W praktyce oznacza to wybór wysokiej klasy materiałów budowlanych i wykończeniowych, a także zachowanie należytej dokładności wykonawstwa i zastosowanie właściwych rozwiązań konstrukcyjnych podczas wznoszenia budynków.
Jednym ze skuteczniejszych sposobów na wyeliminowanie mostków termicznych w ścianach zewnętrznych jest murowanie ich na cienką spoinę. Taka technologia łączenia elementów zakłada stosowanie jedynie niewielkiej ilości zaprawy, w celu jak najdokładniejszego spasowania ze sobą poszczególnych bloczków silikatowych. Dzięki temu procentowy udział zaprawy w ścianie jest bardzo mały, a przez cienkie spoiny o grubości o 0,5 do 3 mm ciepło przenika jedynie w minimalnym stopniu. Wznoszenie ścian na cienką spoinę zyskało miano sposobu prostego i szybkiego. Dla doświadczonej ekipy budowlanej metoda ta jest rzeczywiście dużo efektywniejsza niż murowanie tradycyjne, ponieważ mała ilość zaprawy skraca czas wznoszenia ściany i ułatwia poziomowanie poszczególnych elementów. W przypadku przegród na cienkiej spoinie ogromne znaczenie ma właściwe wykonanie pierwszej warstwy. Dokładne wytyczenie osi ściany i stabilne osadzenie bloczków bezpośrednio wpływa na trwałość konstrukcji. Co więcej duże znaczenie dla jakości ściany i wykonanego łączenia ma prawidłowe przygotowanie zaprawy. Przed przystąpieniem do układania kolejnych warstw bezwzględnie należy sprawdzić, czy górna powierzchnia warstwy wyrównawczej jest idealnie płaska i pozioma, wszelkie ewentualne nierówności trzeba usunąć. Warto również przy użyciu zmiotki oczyścić z pyłu i kurzu przygotowane bloczki oraz górną powierzchnię każdej kolejnej warstwy. Kiedy zakończone zostaną wszystkie prace wstępne, a zaprawa będzie prawidłowo wyrobiona, można przystąpić do nakładania zaprawy. Warto wiedzieć, że zaprawę można nakładać na dwa sposoby. Na krótkich powierzchniach zaleca się stosowanie kielni do zapraw cienkowarstwowych, natomiast na odcinkach długich i prostych można zastosować skrzynkę – dozownik do zaprawy. Kolejnym ważnym punktem na drodze do szczelnej ściany jest wypełnienie zaprawą spoin pionowych pomiędzy gładkimi powierzchniami bloczków (spoiny pionowej nie trzeba wypełniać przy bloczkach o geometrii pióro-wpust, chyba, że jest to wyraźnie zaznaczone w projekcie obiektu). Istotne jest również, aby ułożony element stabilizować poprzez uderzenie młotkiem gumowym, a poprawność wykonania kolejnych warstw muru kontrolować za pomocą poziomicy.

WSKAZÓWKI POPRAWNEGO WYKONAWSTWA

Niepoprawnie wykonana lub zaprojektowana konstrukcja budynku zwykle ulegnie uszkodzeniom. Ze względu na koszty trudno jest wznieść budynek całkowicie pozbawiony rys. Można natomiast dążyć do wyeliminowania ich w jak największym stopniu, aby to osiągnąć należy odpowiedzieć sobie na pytanie – jakie są główne źródła ich powstawania oraz co zrobić, aby po części się przed nimi zabezpieczyć?
Niewłaściwy dobór materiałów, ich niska jakość lub nieodpowiednie połączenie są bardzo częstą przyczyną powstawania zarysowań obiektów. Powszechne jest stosowanie zapraw o niewłaściwych parametrach (wytrzymałość, przyczepność), niedostosowanych do właściwości łączonych elementów murowych. Z zaprawą ściśle łączy się pojęcie spoiny, której nieodpowiednie wykonanie również może doprowadzić do spękań muru. Spoiny powinny mieć stałą, mieszczącą się w granicach normowych, grubość. Spoina musi być rozłożona równomiernie na całej powierzchni wspornej elementu, ma to na celu odpowiednie przeniesienie obciążeń i zabezpieczenie przed wystąpieniem miejscowej koncentracji naprężeń. Problem źle wykonanej spoiny może pojawić się również w wyniku nieprawidłowego układania bloczków z pióro-wpustem w murze z niewypełnionymi spoinami pionowymi. Nieodpowiedni kierunek ustawiania bloczka powoduje gromadzenie się zaprawy w spoinie, co uniemożliwia poprawne dosunięcie do siebie kolejnych bloczków.

Popularnym, a negatywnym zjawiskiem jest także zastosowanie różnych materiałów do wykonania ścian zewnętrznych i wewnętrznych, powoduje to, na skutek różnych właściwości (np. pęcznienia ceramiki i skurczu silikatów) duże prawdopodobieństwo pęknięć ścian.
Zawarta w normie PN-EN 1996-1-1 definicja muru podaje: „mur to materiał konstrukcyjny utworzony z elementów murowych ułożonych w określony sposób i trwale połączonych ze sobą zaprawą murarską” z tej definicji wypływa podstawowa zasada wykonywania muru – odpowiednie przewiązanie murarskie, którego celem jest połączenie elementów ściennych i zaprawy w sposób umożliwiający ścianie pracę jako jeden element konstrukcyjny. Idealną sytuacją jest przewiązanie w połowie długości elementu. Jednak jest możliwe wykonanie krótszego zakładu. Minimalna długość przewiązania murarskiego „l” zgodnie z zapisem normowym, to:
· gdy h ≤ 250 mm: większa z wartości 0,4 h i 40 mm,
· gdy h > 250 mm: większa z wartości 0,2 h i 100 mm.
Przegrody, w których nie jest zachowane przewiązanie murarskie odpowiedniej długości, są narażone na zjawisko nierównomiernego przenoszenia obciążeń, co może skutkować pojawieniem się uszkodzeń. Norma PN-EN 1996-1-1 zakłada sytuację, w której możliwe jest stosowanie przewiązania o długości mniejszej niż wynika z wymagań dotyczących minimalnego zakładu. Lecz może to mieć miejsce jedynie w murach zbrojonych przy założeniu, że doświadczenia lub wyniki badań wskazują, że zastosowana długość przewiązania jest wystarczająca i umożliwia odpowiednią pracę przegrody.
Kolejnym wrażliwym, z punktu widzenia zarysowań, fragmentem konstrukcji występującym w każdym obiekcie jest strefa podokienna. Ten fragment muru w celu przeciwdziałania pojawieniu się rys, zaleca się zazbroić na poziomie spoin wspornych. Zbrojenie takie można wykonać np. elementami typu Murfor. W strefie podokiennej zaleca się ułożenie, w przynajmniej jednej najwyższej spoinie, zbrojenia Murfor.

A CO JESZCZE NALEŻY UWAŻAĆ?

+ Osłabienie konstrukcji murowej w wyniku niewłaś?+ prowadzenia instalacji. Należy unikać bruzd i osłabień. Instalacje elektryczne zaleca się prowadzić w warstwie tynku. Bruzdowanie powinno się wykonywać jedynie w miejscach, w których prowadzenie instalacji podtynkowych z jakiegoś powodu jest niemożliwe. Bruzdy powinno się wycinać (należy unikać wykuwania).
+ Złe rozpoznanie lub zmiana warunkó?+ Złe mogąca doprowadzić do rys i spękań powstałych w wyniku zmiany stateczności konstrukcji.
+ Nieodpowiednie usytuowanie nowych obiektów w połączeniu z obiektami już istniejącymi – różnice osiadań sąsiednich części budynku.
+ Błędy przy projektowaniu posadowienia – nierównomierne osiadanie fundamentów. Częstym błędem jest projektowanie ław o takich samych szerokościach pod wszystkimi ścianami, natomiast prawidłowe zaprojektowanie fundamentu polega na osiągnięciu jednakowych nacisków na podłoże gruntowe pod wszystkimi fundamentami.
+ Niekorzystne odstępstwa od projektu, mogące mieć wpł?
+ Niekorzystne na przeciążenie niektórych fragmentów muru.