Beton komórkowy – materiał przyjazny na każdym etapie inwestycji

Produkcja betonu komórkowego rozpoczęła się w pierwszej połowie XX wieku. Metodę wytwarzania można zatem uznać za dopracowaną i sprawdzoną, a sam materiał za bezpieczny, przebadany i przetestowany w różnorodnych warunkach pracy. Jednakże długoletnia praktyka produkcyjna nie świadczy o tym, że materiał nie jest unowocześniany, wręcz przeciwnie! To właśnie ona pozwala na szukanie coraz to nowszych rozwiązań produktowych odpowiadających potrzebom współczesnego rynku. Rosnące wymagania inwestorów, a także zaostrzające się przepisy są dla producentów materiałów ściennych stałym bodźcem do doskonalenia się.

GĘSTOŚĆ – PARAMETR O SZCZEGÓLNYM ZNACZENIU

Jedną z podstawowych charakterystyk materiałowych betonów komórkowych jest ich niska gęstość objętościowa. Wynika ona z ich porowatej struktury wewnętrznej, którą tworzą pory (komórki) wypełnione powietrzem, to właśnie od nich pochodzi nazwa materiału. Niska gęstość objętościowa oraz porowata struktura mają bezpośredni wpływ na inne właściwości fizyczne betonu komórkowego. Są nimi m.in. bardzo dobra izolacyjność termiczna i związana z nią energooszczędność, a także prostota wykonawcza (elementy mają niską masę). Gęstość objętościowa betonu komórkowego ma również wpływ na jego wytrzymałość na ściskanie, dla materiału występuje bowiem pewne powiązanie cech fizycznych. Elementy o najniższych gęstościach są elementami najcieplejszymi, lecz jednocześnie posiadają najniższą klasę wytrzymałości, natomiast elementy o najwyższych gęstościach charakteryzują się najwyższą wytrzymałością na ściskanie i jednocześnie słabszym parametrem izolacyjności termicznej. Taka zależność parametrów powoduje, że popularnym rozwiązaniem jest wybór opcji pośredniej – z dobrą wytrzymałością na ściskanie oraz z jednoczesnym zachowaniem wysokiego poziomu izolacyjności termicznej.

WSPÓŁCZESNY BETON KOMÓRKOWY – OFERTA PRODUKTOWA

Obecnie beton komórkowy wykorzystywany jest nie tylko do produkcji „klasycznych” bloczków, są to również elementy o powiększonych wymiarach, kształtki U czy też nadproża stanowiące bardzo dobre uzupełnienie konstrukcji murowej.
Bloczki podstawowe są produkowane w gęstościach 300–700 kg/m3, ze względu na swoją niską masę mają duże wymiary gwarantujące szybkie przeprowadzenie prac murarskich. Mając na celu zwiększenie wygody wykonawczej większość elementów została wyposażona w profilowane powierzchnie czołowe (brak konieczności wypełniania spoiny pionowej) oraz uchwyty ułatwiające przenoszenie elementów i właściwe ustawienie ich w warstwie. Szerokości elementów zaczynają się od 115 mm i dochodzą do 480 mm. Z elementów o dużej szerokości i najniższej odmianie gęstości (np. H+H TERMO i SUPERTERMO) możliwe jest nawet wznoszenie ścian zewnętrznych jednowarstwowych (bez dodatkowej warstwy izolacji termicznej) spełniających warunki graniczne współczynnika przenikania ciepła.
Do ścian działowych chętnie wykorzystywane są panele o powiększonych wymiarach. H+H Panel Tempo to elementy o wymiarach 600 x 500 mm i o dwóch szerokościach 100, 115 mm, których zużycie na 1 m2 wynosi jedynie 3,3 sztuki. Panel średniowymiarowy zapewnia zarówno niską pracochłonność systemu jak i znaczne oszczędności w zużyciu zaprawy klejowej.

Osobną grupę stanowią płytki H+H czyli elementy o najmniejszych szerokościach (50–100 mm), dla których najczęstszym sposobem wykorzystania jest wykonywanie prac wykończeniowych, różnego rodzaju zabudowy czy też ele mentów aranżacji wnętrz. Beton komórkowy dla tego typu zastosowań sprawdza się bardzo dobrze ze względu na łatwość obróbki i uniwersalność wykorzystania.
Uzupełnieniem oferty elementów z betonu komórkowego, a jednocześnie dopełnieniem systemu ściennego, są nadproża oraz kształtki U. Stosowanie systemowych nadproży z betonu komórkowego niesie za sobą wiele korzyści. Najistotniejsze z nich to: brak konieczności przygotowywania szalunku i betonowania, a także możliwość bezpośredniej kontynuacji prowadzenia prac (po osadzeniu naproża nie ma potrzeby planowania czasu przestoju na czas wiązania betonu).

Nadproża z betonu komórkowego zabezpieczają przed pojawieniem się mostków termicznych oraz ułatwiają prace wykończeniowe, dzięki stworzeniu jednolitej powierzchni pod warstwę tynku. Kształtki U z betonu komórkowego pełnią natomiast rolę szalunku traconego. Mogą być stosowane do wykonania wieńca, pionowych i poziomych belek żelbetowych, a także silnie obciążonych nadproży nad otworami: okiennym lub drzwiowym.

BETON KOMÓRKOWY W ODPOWIEDZI NA WYMAGANIA PROJEKTANTÓW

Beton komórkowy jest materiałem znanym i chętnie wykorzystywanym przez projektantów i konstruktorów. Jego niska masa własna powoduje, że nie obciąża on znacząco konstrukcji, przez co, zwykle obiekty nie wymagają również projektowania skomplikowanego posadowienia. Natomiast szeroka oferta produktowa zapewnia łatwość odnalezienia rozwiązania, spełniającego wymagania stawiane przed projektantami przy pracy nad obiektami różnego przeznaczenia.

TECHNOLOGIA DOBRZE ZNANA WYKONAWCOM

Prowadzenie prac murarskich z użyciem betonu komórkowego przebiega sprawnie. Technologia nie jest skomplikowana i nie przysparza problemów ekipom wykonawczym. Do rozpoczęcia prac wymagany jest prosty, podstawowy zestaw narzędzi zawierający takie elementy jak: kielnia, piła ręczna, strug, paca, młotek gumowy, mieszadło do zaprawy cienkowarstwowej, a także narzędzia umożliwiające poprowadzenie instalacji – rylec oraz odpowiednie wiertło do wykonywania gniazd instalacyjnych. Dużą zaletą elementów z betonu komórkowego jest ich łatwość obróbki, docinanie elementów nie wymaga użycia dużej siły, a jednorodna struktura materiału (powodująca, że jego właściwości fizyczne są jednakowe w każdym kierunku) w znaczącym stopniu ogranicza pojawiające się na budowie odpady (docięte elementy można bez trudu użyć w innych częściach muru).
Technologię wznoszenia ścian z betonu komórkowego można określić mianem prostej i tradycyjnej, zgodnej ze sztuką murarską. Istnieje jednak kilka zasad, których należy przestrzegać, aby powstające ściany przez wiele lat mogły spełniać swoje funkcje. Pierwszą z nich jest właściwe wytyczenie, wypoziomowanie i ułożenie startowej warstwy muru. Otrzymanie właściwie położonej górnej płaszczyzny bloczków pierwszej warstwy przyspiesza proces układania warstw kolejnych, a także już na tak wczesnym etapie, chroni ściany przed pojawieniem się osłabień, które mogłyby doprowadzić do jej zarysowania. Po odpowiednim wytyczeniu pierwszej warstwy, poprawność układania warstw kolejnych również należy sprawdzać powtarzanymi, w ramach postępu prac, pomiarami kontrolnymi.

Murując warstwy kolejne należy przestrzegać podstawowej zasady wykonywania murów tj. zachowywania przewiązania murarskiego odpowiedniej długości – elementy w kolejnych warstwach powinny się mijać o co najmniej 0,4 swojej wysokości. Ze względu na dystrybucję obciążeń optymalne jest przewiązanie w połowie długości elementu, jednak nie w każdej sytuacji jest ono możliwe do osiągniecia. Kolejną istotną wytyczną jest wykonywanie spoin o odpowiedniej grubości. Wznosząc konstrukcje z betonu komórkowego o wysokiej dokładności wymiarowej (kategoria TLMB lub TLMA) najpełniejsze wykorzystanie bardzo dobrych właściwości termicznych materiału jest możliwe przy wykonywaniu spoin cienkowarstwowych. Niewielka warstwa zaprawy zabezpiecza przed pojawieniem się podłużnych mostków termicznych doprowadzających do niechcianej ucieczki ciepła. Zgodnie z normą warstwa zaprawy cienkowarstwowej powinna mieć grubość od 0,5 do 3 mm. Niekorzystne jest przekraczanie normowych grubości warstwy zaprawy, a także pojawianie się miejsc gromadzenia zaprawy (np. w wyniku błędnego dosuwania kolejnych bloczków w warstwie od boku, poprawne prowadzenie prac oznacza dostawianie kolejnych elementów od góry). Niepoprawne wykonywanie spoin może w skrajnym przypadku doprowadzić do uszkodzenia muru.

Innymi przyczynami uszkodzenia konstrukcji murowej mogą być:
+ brak zbrojenia spoin, w miejscach, w których jest ono przewidziane,
+ brak wypełnienia spoiny pionowej w przypadku łączenia elementów, z których co najmniej jeden posiada gładką powierzchnię czołową,
+ niepoprawne wykonanie połączeń ściany z konstrukcją żelbetową lub z drugą ścianą np. pominięcie niezbędnych łączników lub niewłaściwe ich rozmieszczenie,
+ prowadzenie instalacji w sposób osłabiający przegrodę np. wykonywanie zbyt głębokiego bruzdowania lub zbyt dużych wnęk, czy też umiejscowienie gniazd elektrycznych w tym samym położeniu po obu stronach ściany.

Pamiętając o tych kilku prostych wytycznych z betonu komórkowego można szybko i łatwo wznosić przegrody, które przyszłym mieszkańcom, czy też użytkownikom obiektów, będą służyły przez lata.

CZY BETON KOMÓRKOWY JEST PRZYJAZNY NA KAŻDYM ETAPIE INWESTYCJI?

Analiza cyklu życia produktu wskazuje odpowiedź twierdzącą. Jego produkcja jest ekologiczna i niskoenergetyczna, w jej trakcie do środowiska naturalnego nie dostają się żadne szkodliwe związki. W kolejnych etapach tj. projektowania i realizacji, beton komórkowy dobrze współpracuje z projektantami i wykonawcami,  a ze względu na właściwości fizyczne jest chętnie wybierany przez samych inwestorów. Najważniejsze jest jednak to, że materiał bardzo dobrze sprawdza się na najdłuższym etapie życia budynku – etapie eksploatacji. Domy z betonu komórkowego są odporne na działanie ognia, stabilne i ciepłe, wnętrza mają zapewniony korzystny mikroklimat pomieszczeń z jednoczesnym zabezpieczeniem przed pojawieniem się pleśni i grzybów – domy z betonu komórkowego są miejscem przyjaznym do życia.

www.hplush.pl