maj
Rok w ogrodzie
Ścieżki żwirowe należą do efektownych i doskonale łączących się z naturalnym otoczeniem, co jest wynikiem ich pochodzenia. Z czego wykonać ścieżki żwirowe? Jak zrobić ścieżkę żwirową?
Ogrodowe nawierzchnie wykonane z kamienia można zaliczyć do najbardziej trwałych i efektownych. Jednak zarówno materiał na nie oraz odpowiednie wykonanie są kosztowne. Najbardziej ekonomicznym wyborem będą trakty z kruszyw takich jak np. żwir. Ten materiał sypki oraz inne kruszywa takie jak grys, kliniec lub tłuczeń są idealne na ścieżki ogrodowe.
Ścieżki żwirowe – rozwiązanie pełne zalet
Trakty ogrodowe z nawierzchnią żwirową sprawdzą się w każdym ogrodzie. Pasują do założeń naturalistycznych, nowoczesnych czy rustykalnych. Harmonijnie łączą się z kolorowymi nasadzeniami na rabatach, zielenią trawnika oraz wpisanymi w nie drzewami i krzewami. Atutem materiałów sypkich takich jak żwir jest także możliwość nadawania traktom najbardziej wymyślnych kształtów – mogą się one wić wśród nasadzeń. Żwir jest dostępny w szerokiej gamie kolorystycznej, co również docenimy, jeżeli chcemy stworzyć oryginalną, dwu- lub wielobarwną kompozycję. Ścieżki z kruszyw nie zatrzymują także wód opadowych, dzięki czemu przenikają one w głąb gleby i nawet jeśli trakt nie został wykonany z odpowiednim spadkiem, nie grozi nam tworzenie się na nim kałuż po obfitych opadach. Minusem ścieżek żwirowych jest konieczność ich uzupełniania co jakiś czas. Łatwiej też takie nawierzchnie przerastają chwastami niż inne ścieżki kamienne. Tego typu trakty mogą się także pylić, gdy susza utrzymuje się zbyt długo – jednak unikniemy tego, eliminując nawierzchnie z dolomitu lub marmuru. Najlepiej użyć kruszywa bazaltowego, granitowego lub sjenitowego.
Nawierzchnia żwirowa – jak zrobić
Ścieżki żwirowe można wykonać samodzielnie – to także jedna z ich kluczowych zalet. Wystarczy zastosować materiały o ostrych i nieregularnych krawędziach, które będą dobrze klinować się w podłożu, co zapewni stabilność ścieżki. Nie mogą być to więc drobne otoczaki, których obłe kształty zostały wyszlifowane przez wodę. Ścieżki należy układać w kilku warstwach, ich liczba zależy od przepuszczalności gruntu – im jest ona mniejsza, tym warstw musi być więcej (od jednej na gruncie piaszczystym do trzech na gliniastym). Najdrobniejsze elementy są w warstwie nawierzchniowej, spodnie wykonuje się z grubszych. Poczynając od najgrubszej i najgłębszej, ich gradacja jest coraz mniejsza.
zdjęcia: AdobeStock