Późne magnolie

Kwiaty magnolii, które w zależności od odmiany pojawiają się od wczesnej do późnej wiosny to niezwykła dekoracja w ogrodzie. Zwykle piękne, duże, kielichowate kwiaty pojawiają się zanim roślina wypuści liście. Krzew lub drzewo przybiera na ten czas kolor bieli, kremu, żółci, różu, fioletu, a nawet purpury i głębokiego bordo.

Są jednak odmiany, które wypuszczają pąki kwiatowe i następnie dekoracyjnie kwitną już po pojawieniu się liści. To odmiany późne, których kwitnienie przypada na koniec kwietnia, maj, a nawet na początek czerwca (jak np.magnolia „Betty”, magnolia pośrednia).

Istnieją także odmiany, które cieszą nas kwiatami kiedy krzew lub drzewo magnolii ma już pełne ulistnienie, a wtedy wyjątkowo dekoracyjnie barwne kwiaty kontrastują z mocną, soczystą zielenią liści. Do takich odmian należy wyjątkowa, inna niż wszystkie Magnolia Siebolda oraz popularne i wdzięczne w uprawie magnolie powtarzające kwitnienie Magnolia purpurowa i Magnolia „Susan”.

Magnolia Siebolda

To wyjątkowa piękność wśród magnolii, bo nieco inna niż pozostałe. Tworzy dość rozłożysty, obszerny krzew dorastający nie więcej niż od 2 do 3 m, rośnie bardzo powoli. Charakteryzuje się dekoracyjnym ulistnieniem o niebiesko-zielonkawym kolorze. Magnolia ta kwitnie późno, jej kwiaty pojawiają się w czerwcu i pozostają na krzewie nawet przez cały lipiec. 

Tym samym możemy cieszyć się jej urokiem z początkiem lata. Kwiaty tego krzewu są białe, o szerokich owalnych ułożonych gwiaździście płatkach z wyraźnym mocno zaakcentowanym czerwonym środkiem. Wyglądają niezwykle ozdobnie na tle intensywnej zieleni krzewu. Dodatkowo kwiaty magnolii Siebolda pachną. W pierwszych dwóch sezonach od posadzenia krzew może jednak zaniechać kwitnienia. Jak każda magnolia ta również czuje się najlepiej na glebach kwaśnych, lubi podłoże wilgotne i bardzo żyzne (aby prawidłowo się rozrastała i dekoracyjnie kwitła, warto ją regularnie nawozić nawozem mineralnym). Najlepiej czuje się na stanowiskach półcienistych. Jest odporna na mróz.

Magnolia „Susan”

To jedna z najbardziej wdzięcznych w uprawie odmian i w związku tym bardzo popularna. Buduje niewysoki, ale gęsty krzew o zwartym pokroju dorastający do 2,5 do 4 m. „Susan” kwitnie nieco później niż inne odmiany, zwykle już po przymrozkach, z końcem kwietnia, początkiem maja, przed zawiązaniem liści. Z pąków kwiatowych wyłaniają się sukcesywnie duże podługowato-kielichowate, intensywnie wybarwione w kolorze amarantowym kwiaty. Zbudowane są z sześciu płatków, które stopniowo rozwijając się przypominają kwiat lotosu. Kwitnie bardzo intensywnie i kwiaty utrzymują się na krzewie dość długo. Pachną.

Na dobrym słonecznym stanowisku magnolia „Susan” powtarza kwitnienie z końcem lata, w drugiej połowie sierpnia. I chociaż kwiatów nie jest już tak dużo jak wiosną to wyglądają niezwykle ozdobnie na tle dużych, intensywnie zielonych, skórzastych, połyskujących liści.

Magnolia „Susan” nie jest bardzo wymagająca, podobnie jak inne odmiany wymaga podłoża kwaśnego, umiarkowanie żyznego, wilgotnego. Lubi stanowiska zaciszne, jest bardzo wytrzymała na mróz.

Magnolia purpurowa „Nigra”

To podobna do „Susan” odmiana magnolii i tak jak jej krewniaczka powtarza kwitnienie, co jest szczególnym walorem dla pasjonatów magnolii. Rośnie powoli, dorasta do 3-4 m. Jest niezwykle dekoracyjna, ponieważ jej kwiaty są głęboko wybarwione w kolorze ciemnej purpury. Kwiaty są duże, ok. 15 cm, bardziej kielichowate niż u „Susan”. Pojawiają się z końcem kwietnia na bezlistnych łodygach, ale szczyt kwitnienia przypada na koniec maja i często pojedyncze kwiaty pozostają na krzewie aż do czerwca w towarzystwie młodych, delikatnych, jasnozielonych liści.Magnolia purpurowa kwitnie bardzo obficie. Podobnie jak „Susan” powtarza kwitnienie w drugiej połowie lata. Jej kwiaty również pachną.

Magnolia purpurowa jest również mrozoodporna, ale powinna być dobrze ściółkowana i posadzona na stanowisku osłoniętym od wiatru. Lubi podłoże próchnicze, żyzne, wilgotne i jak wszystkie magnolie kwaśne.

zdjęcie otwierające: pixabay.com