Nawadnianie kropelkowe – linie, taśmy i kroplowniki

Nawadnianie kropelkowe powoduje, że rośliny prawidłowo się rozwijają, gdyż dostarczane są im odpowiednie ilości płynów. Woda dostarczana jest wprost pod roślinę lub do strefy korzeniowej, liście pozostają suche, dzięki czemu nie są narażone na poparzenia, zmniejszone jest również ryzyko wystąpienia chorób grzybowych powodowanych nadmierną wilgotnością. Nawadnianie kropelkowe możemy stosować do podlewania delikatnych roślin, żywopłotów, skalniaków, młodych drzew, rabat, a także warzywniaków. Producenci oferują kilka typów nawodnień kropelkowych – najbardziej popularne to taśmy kroplujące, linie kroplujące lub kroplowniki indywidualne. Każdy system opiera się na przewodzie z emiterami, a ich montaż jest niezwykle łatwy. To, na jaki się zdecydujemy, zależy od naszych wymagań i możliwości.

Linie kroplujące

Zbudowane są z elastycznych rur i mikrorur (doprowadzają wodę) oraz kroplowników, które dozują wodę co kilka sekund. Przewody różnią się od siebie średnicą, rozstawem kroplowników, wydatkiem wody z kroplownika czy też jego rodzajem. Możemy ułożyć je pod ziemią (jednak trzeba uważać, by nie uszkodzić ich podczas późniejszych prac w ogrodzie) lub na jej powierzchni (możemy zamaskować je np. korą). Węże nowej generacji są odporne na substancje chemiczne i zakwaszenie do pH = 20, a także zabezpieczone przed wrastaniem korzeni do otworów kroplownika. Zaletą systemu podziemnego jest to, że do wody możemy dodać nawozy.

Jeśli rury będziemy układać na nierównym, pagórkowatym terenie, wybierzmy linię kroplującą z kompensacją spadków ciśnień – pozwalają na uzyskanie równomiernego wydatku wody na całej długości ciągu kroplującego. Warto ułożyć je również tam, gdzie muszą być zastosowane linie o dużych długościach. Natomiast linie kroplujące bez kompensacji ciśnienia różnią się tym, że woda jest najintensywniej emitowana jest na początku ciągu nawadniającego, a najmniej na jego końcu. Sprawdzą się na terenach płaskich, jednolitych. W niewielkich przydomowych ogródkach możemy zastosować tzw. minilinie kroplujące wykonane z giętkich przewodów z emiterami strumienia wody.

Linię kroplującą należy układać spiralnie lub faliście. Między przewodami powinno zachować się odległość 30-40 cm. Jedynie na długich i wąskich rabatach lepiej poprowadzić kilka równoległych linii.

Taśmy kroplujące

To rodzaj linii kroplujących o cienkich ściankach (0,2-0,4 mm), w których kroplowniki przyklejone są do przewodu w stałej rozstawie. Taśmy pracują przy bardzo niskim ciśnieniu roboczym. Najczęściej stosowane są w uprawach sezonowych, po sezonie możemy je bez problemu zwinąć. Ich żywotność przewidziana jest na 1-5 lat – zależy od grubości ścianek, a także rodzaju i czystości wody używanej do nawadniania. Taśmy są przeważnie tańsze niż linie kroplujące w postaci rur.

Kroplowniki indywidualne

Najczęściej stosuje się je w miejscach, gdzie rośliny rosną w nieregularnej rozstawie. Pojedyncze kroplowniki umieszczone są w dowolnej odległości w polietylenowym przewodzie doprowadzającym wodę. Sprawdzą się, gdy w naszym ogrodzie w bliskim sąsiedztwie rosną rośliny o różnych wymaganiach wodnych – możemy wtedy zastosować większą ilość kroplowników dla roślin, które wymagają dostarczenie więcej wody. Co ważne, z jednego kroplownika możemy podlewać kilka roślin, wystarczy, że podłączymy do niego (za pomocą głowicy rozdzielającej) kilka wężyków zakończonych emiterami.

Akcesoria do montażu nawadniania kropelkowego

Aby nawadnianie kropelkowe prawidłowo działało, niezbędne są akcesoria łączące poszczególne elementy w jedną całość. Są to różnego rodzaju łączniki, kolanka i rozdzielacze. Pozwalają na ułożenie rur czy taśm w kilku rzędach i w różnych kierunkach, a także łączenie ich ze sobą. Podczas montażu przydadzą się również specjalne szpilki, za pomocą których przymocujemy rury kroplujące do podłoża.

Zdjęcia: Fotolia.com, materiały prasowe