Lawenda z francuskiej Prowansji

Lawenda czaruje nie tylko niebieskimi i fioletowymi kwiatami, które pojawiają się najczęściej już w połowie czerwca i kwitną do września, ale także rozsiewa upajający zapach. Kwiaty – w zależności od odmiany – mogą być również różowe lub białe. Lawenda nie tylko pięknie wygląda i pachnie, ale swoich zapachem odstrasza komary, kleszcze i mrówki (musimy posadzić kilkanaście roślin), ma również szerokie zastosowanie lecznicze, w kosmetologii, a także kuchni. Najlepiej prezentuje się posadzona w grupie m.in. wzdłuż ścieżek, na rabatach żwirowych. Nadaje się do ogródka ziołowego, który możemy stworzyć zarówno w ogrodzie, jak i na balkonie czy tarasie.

Lawenda na rabatach i balkonach

Choć znanych jest ponad 50 gatunków, to w polskich ogrodach zazwyczaj uprawiana jest lawenda wąskolistna, zwana też czasem lawendą angielską. Dorasta do 70 cm wysokości. Warto zwrócić również uwagę na inne odmiany. W uprawie pojemnikowej o wiele lepiej sprawdzą się rośliny o niewielkich rozmiarach i powolnym wzroście, na przykład lawenda francuska (określana także jako arabska bądź hiszpańska) osiąga około 50-60 cm wysokości. Kwiaty w barwie fioletowej, różowej, purpurowej i białej pojawią się już w maju.

Uprawa lawendy

Lawenda ma niewielkie wymagania glebowe. Musimy zapewnić jej stanowisko słoneczne i lekką, dobrze zdrenowaną, zasadową glebę o pH 6,5-7,5, średnio zasobną w składniki odżywcze. Roślina wymaga dobrej cyrkulacji powietrza, dlatego miejsce powinno być również przewiewne. Nie należy więc sadzić lawendy w nadmiernym zagęszczeniu ani zagłębianiach terenu, gdzie jest wilgotno. Pamiętajmy o regularnym podlewaniu roślin (szczególnie nowo posadzonych) podczas długotrwałych suszy – wodę dostarczajmy bezpośrednio do gleby, unikajmy zraszania liści i kwiatów. Kwiaty uprawiane w doniczkach podlewamy często, ale niewielkimi ilościami wody – pilnujmy, aby lawenda nie stała w mokrym podłożu, ziemia nie może być także zbyt długo przesuszona. Lawendę systematycznie odchwaszczamy. Jesienią warto ją podsypać kompostem, który dostarczy niezbędnych składników pokarmowych, a także poprawi strukturę podłoża.

Cięcie lawendy

Cięcia lawendy nie można zaniedbać. W ciągu roku przycinamy lawendę dwa razy. Po kwitnieniu, zazwyczaj we wrześniu – gdy pogoda sprzyja ponownemu kwitnieniu rośliny, termin cięcia możemy opóźnić – ścinamy kwiatostany z fragmentem łodygi. Pamiętajmy jednak, aby wykonać je minimum 4 tygodnie przed pierwszymi mrozami. Zbyt późno przycięta roślina będzie narażona na przemarzanie. Natomiast wiosną usuwamy m.in. uszkodzone, przemarznięte pędy, a także skracamy roślinę na wysokość, która na odpowiada.

Rozmnażanie lawendy

Podstawowym sposobem rozmnażania lawendy jest rozmnażanie z sadzonek, które najlepiej pobrać pod koniec lata (od drugiej połowy sierpnia do początku września). Ścinamy wyłączne zdrowe i silne pędy, na odcinku już zdrewniałym o lekko brązowej barwie. Sadzonkę należy przyciąć również od góry, aby nadmiar liści nie powodował zbyt dużej utraty wody w czasie, gdy roślinie nie ma jeszcze korzeni i nie może pobrać jej z gleby. Dobrze też przed wsadzeniem dolne końcówki sadzonek zanurzyć w ukorzeniaczu. Rośliny umieszczamy w glebie i podlewamy drobnym strumieniem wody, następnie zakrywamy agrowłókniną. Lawendę możemy również rozmnażać przez nasiona – możemy je kupić lub pozyskać z własnej uprawy. Zbieramy suche, czarne (dojrzałe) nasiona i wysiewamy do skrzynek po uprzednim kilkutygodniowych ich wychłodzeniu. Nasiona wysiewamy rzutowo, lekko przykrywamy piaskiem i ustawiamy w zacisznym miejscu. Pierwsze wschody powinny pojawić się po ok. 6 tygodniach. Na miejsce stałe młode rośliny wysadzamy następną jesienią. Innym sposobem na rozmnażanie lawendy są okłady. Wystarczy wybrać długi pęd rośliny, przygiąć go i przytwierdzić do podłoża, np. drutem w kształcie litery U. W następnym roku, gdy wyrosną nowe korzenie, możemy odciąć okład od rośliny matecznej. Na nowe miejsce przesadzamy go jesienią.

zdjęcia: pixabay.com