styczeń
Rok w ogrodzie
Laurowiśnie wschodnia coraz częściej pojawia się w polskich ogrodach. Przede wszystkim dlatego, że jest zimozielona. Ale to nie jedyne jej zalety. Dlaczego warto posadzić ten krzew? Jak uprawiać i pielęgnować laurowiśnię?
Laurowiśnia wschodnia (Prunus laurocerasus) – zwana także wawrzynośliwą – to duży zimozielony krzew liściasty lub małe drzewo. Charakteryzuje się szybkich wzrostem (30-60 cm rocznie), w umiarkowanych europejskich warunkach dorasta do ok. 6 m. Prezentuje się o każdej porze roku doskonale. Zimą ozdobą są duże, eliptyczne, ciemnozielone liście (przypominają liście laurowe), ale najefektowniejsze są gęste, pachnące, drobne, białe kwiaty, które pojawiają się w maju. Wiśnia laurowa efektownie wygląda jako soliter, ale bardzo często wykorzystywana jest do stworzenia to żywopłotu.
Laurowiśnia – wymagania
Laurowiśnię najlepiej posadzić w ogrodzie wiosną lub jesienią. Jest łatwa w uprawie. Wybierzmy dla niej zaciszne, cieniste lub półcieniste stanowisko. Krzew będzie dobrze rósł na glebach żyznych, wilgotnych i wapiennych, bogatych w próchnicę o zasadowym lub neutralnym odczynie. Jest odporny na niskie temperatury, jednak młodą roślinę należy chronić przed chłodem – na zimę osłońmy ją więc np. słomianymi matami lub agrowłókniną. Jeśli młode gałązki przemarzną, nie martwmy się, laurowiśnia szybko odbije z grubych gałęzi. Ponadto wiśnia laurowa jest odporna na zanieczyszczenia powietrza (sprawdzi się więc na terenach miejskich i przemysłowych). Warto wokół rośliny rozsypać ściółkę z kory sosnowej, aby przez cały czas utrzymywać odpowiednią wilgotność podłoża. Laurowiśnia bardzo dobrze znosi cięcie, nie jest szczególnie podatna na ataki szkodników i choroby.
Laurowiśnia – pielęgnacja
Wiśnia laurowa jest wrażliwa na niedobór wody, dlatego musimy ją systematycznie i obficie podlewać – w okresie wegetacyjnym podłoże powinno być stale wilgotne. Co ważne, laurowiśnia jest narażona na zimową suszę fizjologiczną, dlatego późną jesienią należy ją intensywnie nawadniać – zimą nie podlewamy krzewu. W trosce o kondycję rośliny musimy ją także nawozić. Wiosną – od marca do kwietnia – zasilamy laurowiśnię nawozem wieloskładnikowym lub kompostem. Zabieg ten możemy powtarzać do połowy lata. Aby nie dopuścić do zbytniego rozrostu oraz zachować odpowiedni kształt, wawrzynośliwę należy formować. Przycinanie rozpoczynamy już w pierwszym roku uprawy – po posadzeniu, wiosną lub jesienią skracamy pędy o 1/3. Również w kolejnym roku – w marcu – skracamy pędy, które pojawiły się u podstawy krzewu. Starszych roślin nie ma już konieczności przycinać. Jednak gdy się na ten zabieg zdecydujemy, to na przedwiośniu, gdy pojawią się pąki liściowe, usuwamy pędy uszkodzone przez mróz oraz korygujemy kształt krzewu. Przycinanie możemy również przeprowadzić na początku lata, po kwitnieniu. Pamiętajmy, że do formowania używamy zawsze czystego i ostrego sekatora.
Laurowiśnia – ciekawe odmiany
Oczywiście poszczególnie odmiany laurowiśni różnią się pokrojem i kształtem liści, kwiatów oraz osiąganą wysokością. Najciekawsze to:
- ‘Otto Luyken’ – średnio odporna na mróz, dorasta do 1-1,5 m, wyróżniają ją drobne liście;
- ‘Novita’ – odporna na niskie temperatury oraz śnieg, spore liście sprawiają, że bardzo często wykorzystywana jest do stworzenia żywopłotu;
- ‘Schipkaensis’ – najbardziej odporna na mróz, osiąga wysokość ok. 2 m;
- ‘Caucasica’ – w polskim klimacie osiąga wysokość ok. 3 m;
- Etna ‘Anbri’ – dorasta do 1,5 m, liście zmieniają barwę od brązowej przez jasnozieloną do ciemnobrązowej;
- ‘Gajo’ – karłowy krzew dorastający do 80 cm;
- ‘Zabeliana’ – z płożącymi pędami, wykorzystywana jest jako roślina płożąca.
Inne atrakcyjne odmiany to ‘Marbled White’ – o nakrapianych liściach, ‘Rotundifolia’ i ‘Microphylla’ – z okrągłymi liśćmi.
zdjęcia: pixabay.com