Kalina wonna zakwita pierwsza

Kalina wonna (viburnum farreri) jest niezbyt wysokim krzewem liściastym – osiąga wysokość ok. 2,5 m. Odznacza się wzniosłym, sztywnym pokrojem oraz wyprostowanymi pędami. Z czasem przybiera zaokrąglony kształt. Kwiaty zebrane w niewielkie kwiatostany w fazie pąka są jasnoróżowe, a gdy rozkwitną przybierają kolor biały i mocno „słodko” pachną. Natomiast młode liście są purpurowe, później przybierają oliwkowozieloną barwę. W naszym klimacie kalina bardzo rzadko związuje owoce (tylko w cieplejszych częściach kraju) – uważajmy jednak, gdyż w są one lekko trujące i w dużych ilościach mogą zaszkodzić.   

Kalina wonna – uprawa

Uprawa kaliny wonnej nie jest kłopotliwa. Musimy zapewnić jej odpowiednie stanowisko i dobrą glebę. Krzew sadzimy w miejscu osłoniętym od wiatru i nasłonecznionym lub w lekkim półcieniu. Gleba powinna być dość żyzna, umiarkowanie wilgotna i lekko kwaśna. Kalinę wonna jest mrozoodporna. Możemy ją sadzić przez cały rok, jednak najlepiej zrobić to wiosną (jak wszystkie krzewy liściaste) – spora wilgotność podłoża i odpowiednia temperatura sprzyjają szybkiemu ukorzenieniu się.  

Kalina wonna – pielęgnacja

Krzew ten nie wymaga zbyt częstego przycinania. Cięcie kaliny to zabieg kosmetyczny – usuwamy uschnięte i nieestetyczne pędy. Co kilka lat możemy prześwietlić roślinę i nadać jej odpowiedni pokrój. Kalinę przycinamy zaraz po przekwitnięciu – późniejsze cięcie może pozbawić krzew zawiązanych już pąków kwiatowych, co spowoduje, że w przyszłym roku słabiej zakwitnie. W czasie suszy roślinę musimy obficie podlewać, ponieważ źle znosi długotrwały brak wody. Warto raz w roku ziemię wokół rośliny nawieźć kompostem lub podsypać wieloskładnikowym nawozem. Dostarczone w ten sposób składniki odżywcze spowodują, że kalina będzie się dobrze rozwijała i obficie kwitła. Krzewu tego nie trzeba okrywać na zimę, chociaż młode okazy warto chronić przed mrozem.

Zdjęcia: thinkstockphotos.com, Flora Press, pixabay.com, fotolia.com