Tynkarskie wewnętrzne

Oczekiwane kompetencje tynkarzy – wiedza i doświadczenie

Tynkowanie ścian wewnętrznych i stropów musi zostać przeprowadzone profesjonalnie. I chociaż ściany czy stropy zostaną pokryte farbą, tapetą lub płytkami, to źle nałożone tynki wewnętrzne mogą popsuć każdą aranżację wnętrza. Ponadto zadaniem tynków jest ochrona ścian przed wilgocią, ogniem, zabrudzeniami i uszkodzeniami mechanicznymi. Na efekt końcowy wpływ ma rodzaj tynku, przygotowanie podłoża i zaprawy tynkarskiej, a także technika nakładania. Tynkowana powierzchnia musi być sucha, czysta i równa, a ponadto zagruntowana. Grunt należy dopasować zarówno do rodzaju tynku, jak i ściany. Niezwykle ważne jest prawidłowe przygotowanie zaprawy – należy stosować się do zaleceń producenta umieszczonych na opakowaniu. Przygotowana zaprawa zawsze musi być gładka, bez grudek i pęcherzyków powietrza. 

Nakłada się ją od góry do dołu, grubość i liczba warstw zależy od rodzaju tynku. Tynkowanie ścian można wykonać ręcznie, ale dużo łatwiejsze i szybsze jest tynkowanie maszynowe – sprawdza się przede wszystkim podczas wykańczania większych powierzchni. Polega ono na nakładaniu tynku maszynowego za pomocą agregatu tynkarskiego, w odróżnieniu od tynkowania ręcznego, gdzie wykorzystuje się metalową pacę. Tynk natryskowy sprawdzi się lepiej niż tynk zacierany w przypadku, gdy musi być naniesiony w krótkim czasie. W nowo budowanym domu tynkowanie można rozpocząć po okresie osiadania i skurczu murów – optymalnie 3-6 miesięcy po zakończeniu stanu surowego. Istotne są również warunki atmosferyczne. Nie należy tynkować, gdy temperatura spadnie poniżej 5ºC i gdy przekroczy 25ºC.

Tynki wewnętrzne – oferta producentów

Na rynku dostępne są różne rodzaje tynków wewnętrznych: tynki cementowo-wapienne, tynki wapienne, tynki gipsowe, popularność zdobywają – zapomniane przez kilka ostatnich lat – tynki gliniane. Każdy z nich ma inne właściwości i zalety, a dobór odpowiedniego tynku wewnętrznego zależy od powierzchni, na które będzie nakładany i rodzaju pomieszczenia. Najczęściej stosowanym rodzajem tynku jest tynk cementowo-wapienny. Jest mocny i wiąże bardzo szybko, warstwa tynku jest dość cienka. Ściany z zastosowaniem tego typu tynku są zimne, jednak charakteryzują się dobrą paroprzepuszczalnością i sprawdzą się jako podkład pod tapety lub płytki. Z powodzeniem można go układać w pomieszczeniach wilgotnych. Nie zaleca się za to stosowania tego tynku na podłożach drewnianych i metalowych. 

Rzadziej stosowane są tynki wapienno-cementowe, które są słabsze, dłużej wiążą i wymagają grubszej warstwy. Tynki wapienne, których podstawowym składnikiem jest wapno hydratyzowane, mają dość niskie parametry wytrzymałościowe, dlatego grubość tynku wapiennego musi być większa niż cementowo-wapiennego, za to tynk wapienny może być aplikowany również na stare tynki. Czas wiązania jest długi, przez co czas nakładania może być dłuższy. Można go stosować zarówno w pomieszczeniach suchych, jak i wilgotnych. 

Tynk gipsowy jest stosunkowo tani i łatwy w aplikacji. Wiąże najszybciej, dlatego musi być nałożony w jednym ciągu roboczym. Ma zdolność do wchłaniania i oddawania wilgoci z powietrza, dzięki czemu poprawia mikroklimat w pomieszczeniu. Zaleca się stosowanie tynku gipsowego w pomieszczeniach suchych (pokój, przedpokój), nie nadaje się do pomieszczeń, gdzie występuje stała, duża wilgotność powietrza (łazienka, kuchnia). Jest odpowiedni do stosowania na różnych podłożach, takich jak cegła, pustaki, styropian czy beton komórkowy. Ze względu na szybkość wiązania często stosuje się go jako tynk maszynowy gipsowy do nakładania agregatem. 

Nowoczesne tynki gliniane można układać na wszystkie powierzchnie. Są paroprzepuszczalne, dobrze akumulują ciepło, tłumią dźwięki, a także są odporne na grzyby i pleśnie, pochłaniają nieprzyjemne zapachy. Tynki wewnętrzne oferowane są jako gotowe zaprawy do rozrobienia z wodą. Nie przysparzają wykonawcom żadnych problemów, a dokładnie odmierzone ilości składników zapewniają odpowiednie właściwości nałożonej warstwy.