Prawidłowo położony parapet zewnętrzny spełnia nie tylko estetyczną, ale przede wszystkim praktyczną rolę, odprowadzając spływającą po szybach wodę deszczową poza obręb budynku.
SZEROKA GAMA PRODUKTÓW
Wśród produktów dostępnych na rynku wyróżnia się parapety z kamienia naturalnego lub sztucznego (konglomeraty), blaszane i aluminiowe oraz wykonane z płytek ceramicznych (klinkierowych lub gresowych). Te ostatnie są dobrym sposobem na uzyskanie zarówno trwałego, jak i estetycznego rozwiązania na całe lata, gwarantując odporność na zmienne temperatury otoczenia, nasłonecznienie, wilgoć oraz pozostałe czynniki środowiskowe. Wśród produktów ceramicznych najpopularniejsze są pojedyncze elementy łączone fugowo, z ewentualnym docięciem na wymiar powierzchni podokiennej. Na rynku spotkać można również parapety zespolone, przygotowane przez producenta na konkretną długość. Są to płytki o profilu prostym, falistym lub zagiętym. Coraz popularniejsze jest także montowanie stopnic ceramicznych w miejscach parapetów, jeśli wzorniczo komponują się z całością.
MONTAŻ PŁYTEK PODOKIENNYCH
Parapety, mimo prostego wyglądu, wymagają
dużego doświadczenia w montażu.
Należy pamiętać, że styk parapetu
z oknem to miejsce szczególnie narażone
na odkładanie się wody oraz powstawanie
luk powodujących przenikanie zimna
do pomieszczenia.
Montaż parapetów należy zacząć od
odpowiedniego przygotowania podłoża.
Jeśli płytki parapetowe są płaskie
w przekroju, powinniśmy zadbać o wykonanie
spadku, który zapobiegnie zaleganiu
wody na powierzchni parapetu
i umożliwi jej swobodny spływ. Sugeruje
się, aby kąt nachylenia nie był mniejszy
niż 5%. Parapet powinien być także wysunięty
o około 4 cm poza obrys muru,
aby woda nie zalewała elewacji, lecz opadała
swobodnie poza płaszczyznę ściany.
Elementami, które pomagają w tym procesie
są charakterystyczne wykończenia
krawędzi płytki parapetowej, uniemożliwiające
podciekanie wody w przestrzeń
bezpośrednio pod parapetem. Dobierając
głębokość parapetu nie zapominajmy
o warstwie izolacji termicznej, o ile
zamierzamy ocieplić dom od strony zewnętrznej.
Poza wyprofilowaniem podłoża i jego
wyrównaniem należy oczyścić je ze
wszystkich zabrudzeń, które mogłyby
zmniejszyć siłę wiązania kleju z płytką
– w przeciwnym razie ryzykujemy
odspojenie i popękanie płytek w przyszłości.
Do klejenia płytek parapetowych
należy wybrać wysokiej jakości
zaprawę, mrozoodporną, o wysokiej
elastyczności, ze względu na dużą różnicę
temperatur występującą w polskim
klimacie, w cyklu dobowym oraz
rocznym. W przypadku parapetowych
płytek klinkierowych warto użyć zapraw
klejowych przeznaczonych do tego
rodzaju ceramiki. Posiadają one dodatek
trasu reńskiego, który wiąże
w strukturze płytki związki wapnia,
zapobiegając ewentualnemu występowaniu
nieestetycznych wykwitów wapiennych.
SPOINOWANIE I DYLATACJA
Fugowanie klinkierowych płytek parapetowych pozwala nie tylko na dokładne połączenie ze sobą elementów, ale także na zniwelowanie naprężeń powstałych na skutek rozszerzalności termicznej materiałów. Stosowana najczęściej gruboziarnista fuga do klinkieru jest łatwa w aplikowaniu i gwarantuje nam prawidłowe zabezpieczenie okładziny przed uszkodzeniami mechanicznymi i czynnikami środowiskowymi. Sugeruje się, aby fuga była nie mniejsza niż 3 mm, lecz jej finalna grubość powinna zostać ustalona przez wykonawcę po dokonaniu oceny rzeczywistych warunków panujących w danym miejscu (charakter budynku, nasłonecznienie, długość parapetu). Należy pamiętać również o tym, aby płytki znajdujące się na peryferiach parapetu nie stykały się bezpośrednio ze ścianą boczną. To miejsce, nazywane szczeliną dylatacyjną, powinno być wypełnione wysokoplastyczną masą bądź silikonem. Zapobiegnie to naciskaniu płytek, pod wpływem rozszerzalności cieplnej, na ściany boczne wnęki okiennej.
BŁĘDY PODCZAS MONTAŻU PARAPETÓW
+ Nieszczelność parapetu z progiem okna,
spowodowana niewłaściwym wyprofilowaniem
powierzchni i niedokładnym
montażem płytek.
+ Brak dokładnego zaizolowania konstrukcji
parapetu z przylegającymi do
niego elementami (ramą okna, powierzchniami
ścian), co powoduje przedostawanie
się wody pod konstrukcję
parapetu i erozję zapraw klejowych.
+ Zbyt płaski spadek utrzymujący zaleganie
wody na powierzchni parapetu i podmakanie
przestrzeni w bezpośrednim sąsiedztwie
okna.
+ Wysunięcie spadku parapetu o zbyt małą
odległość od ściany, przez co woda zamiast
opadać spływa po elewacji.
+ Ułożenie płytek bez fugi lub ze zbyt wąską
fugą, a także brak uwzględnienia
dylatacji w miejscu styku parapetu ze
ścianami bocznymi – oba błędy prowadzą
do pękania płytek lub przylegających
do nich ścian.