Klinkier to naturalny, wyjątkowo odporny materiał do zastosowań elewacyjnych. Sprawdza się zarówno w nowoczesnych budynkach, jako dyskretny i funkcjonalny detal, jak i w tradycyjnej odsłonie, imitując pełną cegłę klinkierową.
Wykończenie elewacji musi charakteryzować się wyjątkową odpornością. Powierzchnie te narażane są na długotrwałe działanie czynników atmosferycznych, takich jak opady deszczu i śniegu, promieniowanie UV, nagrzewanie się w miesiącach letnich, wielokrotnie powtarzające się cykle zamrażania i rozmrażania w miesiącach jesienno-zimowych. Jednym z nielicznych materiałów, który sprosta tym wymaganiom, jest klinkier.
CECHY KLINKIERU
+ bardzo niska nasiąkliwość (od 0,5 do
3%) szczególnie ważna przy zastosowaniach
zewnętrznych,
+ mrozoodporność. Woda nie
szans wniknąć w płytkę, w związku
z czym nie ma możliwości, żeby w cyklach
zamarzania-rozmarzania mogła
zniszczyć jej strukturę,
+ odporność na blaknięcie i zmianę koloru. Promieniowanie UV nie ma
większego znaczenia dla trwałości koloru
klinkieru,
+ łatwe utrzymanie w czystości.
W związku z mało nasiąkliwą powierzchnią
jest odporny na zaplamienia
i zabrudzenia. Ponadto w dużej
mierze ulega procesowi samooczyszczenia
podczas opadów deszczu,
+ odporność na korozję biologiczną
znacznie lepsza niż inne porowate materiały
do wykańczania elewacji,
+ aspekt ekonomiczny –
w porównaniu z pełną cegłą klinkierową.
WAŻNE PRZY ZAKUPIE
Wśród płytek klinkierowych wyróżnia się płytki prasowane na sucho lub w technologii ciągnionej, szkliwione i nieszkliwione Przy zakupie okładzin klinkierowych należy zwrócić uwagę na datę produkcji zakupionego towaru – ta sama data oznacza, że płytki pochodzą z tej samej partii produkcyjnej. Jest to ważne ze względu na utrzymanie jednej tonacji kolorystycznej. Przy produkcji innej partii kolor może się nieznacznie różnić. Płytki powinny należeć do tej samej grupy wymiarowej – jednego kalibru. Dopuszcza się łączenie płytek z sąsiednich kalibrów, np. kaliber 1 z kalibrem 0, kaliber 0 z kalibrem 2. Oznaczenie kalibru umieszczone jest na każdym opakowaniu z płytkami. Pamiętajmy o zapasie materiałowym – należy odpowiednio zwiększyć liczbę metrów kwadratowych, ze względu na wybrany sposób układania i ilość koniecznych docinek. Choć klinkier jest materiałem wyjątkowo odpornym na działanie niesprzyjających czynników zewnętrznych, o trwałości elewacji mogą zdecydować błędy popełnione podczas montażu płytek. Być może dla wielu osób wydaje się to mało istotne, jednak jeśli chcemy, żeby materiał budowlany dobrze wyglądał na naszej elewacji, bez dodatkowych zabiegów, należy zakupione płytki klinkierowe, już przy składowaniu, zabezpieczyć przez nadmierną wilgocią. W innym przypadku, na klinkierze mogą, jeszcze przed ułożeniem, pojawić się przebarwienia – zaplamienia wapienne.
FACHOWE WYKONANIE
Wiele zależy również od wybranych rozwiązań
technicznych przewidzianych
przez projektanta oraz odpowiedniego
i starannego wykonawstwa. Ważne jest,
aby zastosowane rozwiązania architektoniczno-
budowlane były w stanie zabezpieczyć
elewację, mur, ścianę przed
bezpośrednim i długotrwałym zaciekaniem
lub podsiąkaniem wody. Dotyczy
to wody pochodzącej z opadów atmosferycznych,
przed którymi zabezpieczają
m.in. dobrze wykonane, szczelne
obróbki blacharskie dachu, jak i dotyczy
to wody pochodzącej z gruntu. A więc
nie lekceważmy również wilgoci migrującej
z podłoża i na etapie budowy
fundamentów domu, zaizolujmy mury
odpowiednimi materiałami hydrofobowymi.
Prawidłowo wykonana izolacja
pionowa i pozioma murów fundamentowych
i przyziemia budynku zapewnia
bezproblemowe i długoletnie użytkowanie
elewacji klinkierowych.
Niezwykle istotna jest jakość i rodzaj
zastosowanych zapraw klejowych. Powinny
to być elastyczne zaprawy mrozoodporne,
przeznaczone do klejenia elewacyjnych
płytek klinkierowych, najlepiej
z dodatkiem zabezpieczającym przed
wysoleniami, np. z trasem reńskim, który
zmniejsza ryzyko powstania wysoleń.
W przypadku elewacji zwróćmy uwagę,
aby zastosowany klej był na tyle elastyczny,
żeby mógł kompensować naprężenia
powstające wskutek skoków temperaturowych.
Ważna jest także odpowiednia
aplikacja kleju – nakładamy go zarówno
na powierzchnię ściany, jak i na płytkę,
nie zostawiając pustych miejsc. Jeśli ułożylibyśmy
płytki na tzw. „placki kleju”
w przestrzeniach niewypełnionych mogłaby
gromadzić się woda, która zamarzając,
niszczyłaby od wewnątrz elewację
i doprowadzała do odklejania się płytek.
Należy również przestrzegać zaleceń
producentów kleju, z których wynika, że
grubość zaprawy nie może przekraczać
5 mm. Przy dużych powierzchniach nie
możemy zapomnieć o wykonaniu dylatacji,
czyli kilkumilimetrowych szczelin wypełnionych
masą elastyczną, które dzielą
te powierzchnie na odpowiednie pola,
eliminując naprężenia albo stosowane są
w miejscach, w których ze względów konstrukcyjnych
powstają naprężenia. Pominięcie
tego elementu może doprowadzić
do powstawania rys i pęknięć.
EFEKT WIZUALNY
Kładąc kolejne płytki na ścianę, nawet
jeśli są to płytki gładkie, jednorodne
kolorystycznie dobrze jest mieszać je,
wybierając z kilku pudełek. W obecnych
czasach, kiedy możliwości zdobienia płytek
są już w technologii druku cyfrowego,
możemy wybrać płytki doskonale imitujące
stare loftowe cegły, czy naturalne
kamienie. Jeśli zdecydujemy się na płytkę
o urozmaiconej strukturze graficznej
należy pamiętać o tym, jak poszczególne
płytki po ułożeniu będą wyglądać obok
siebie.
Różnorodność grafiki, wizerunków drukowanych
na płytkach w poszczególnych
kolekcjach może przekraczać 80,
co pozwala uzyskać efekt naturalnej powierzchni,
np. muru ceglanego, bez efektu
„stempla”, czyli powtarzalności tego
samego wzoru. Należy jednak zwracać
uwagę na to, żeby w najbliższym sąsiedztwie
nie występowały obok siebie identyczne
graficznie płytki.
CZYSTE PŁYTKI i ELEWACJA
Szczególnie ważny jest odpowiedni czas w którym należy zmyć fugę. Dla własnego bezpieczeństwa i spokoju dobrze jest wykonać próbę brudzenia powierzchni płytek przez fugę. Próbę taką najlepiej zrobić na kawałku płytki nieułożonej. Przygotowaną zgodnie z zaleceniami producenta fugę nanieść na taką powierzchnię, odczekać chwilę (czas zgodny z zaleceniami producenta) i zmyć. Skład fug jest różny, a dzięki wykonaniu powyższego testu możemy uniknąć kłopotów z domyciem płytek po zakończonym montażu. Fugowanie przeprowadzamy dopiero po całkowitym związaniu zaprawy klejowej. Decydując się na impregnat do klinkieru należy sprawdzić, czy jest on w ogóle potrzebny. Producenci niektórych płytek klinkierowych nie zalecają impregnacji – powierzchnie ich produktów są na tyle uszlachetnione, że stosowanie impregnacji jest zbędne. Klinkier, szczególnie produkowany w technologii prasowania na sucho, sam w sobie wyróżnia się bardzo niską nasiąkliwością, dzięki czemu nie wnika w niego brud ani wilgoć. Jeśli jednak zdecydujemy się na zabezpieczanie powierzchni płytek, to można zastosować mineralny olej do klinkieru. Ochroni on materiał przed działaniem czynników zewnętrznych i podkreśli jego naturalną barwę. Jeśli już zdarzy się zaplamienie środkami wapiennymi lub w wyniku błędu budowlanego płytki zostaną zanieczyszczone solami wapnia wypłukanymi z innych materiałów budowlanych i pojawi się nalot trudny do usunięcia, wtedy należy sięgnąć po specjalistyczne preparaty chemiczne na bazie kwasów organicznych przeznaczone do usuwania wykwitów. Na przeprowadzenie prac wybierzmy ciepły, suchy dzień. Najpierw zmywamy ścianę ciepłą wodą, następnie po jej wyschnięciu, wcieramy preparat. Jednak zanim potraktujemy w ten sposób całą elewację powinniśmy wykonać próbę na niewielkim i mało widocznym fragmencie muru.
NAJCZĘŚCIEJ SPOTYKANE BŁĘDY WYKONAWCZE
+ nieodpowiednio przygotowane podłoże. Słaba przyczepność, brak izolacji przeciwwilgociowych. Zarówno złe podłoże, jak i migrująca pod okładzinę woda spowoduje ich odspojenie,
+ nieodpowiedni sposób kołkowania ocieplenia i siatki. Jeśli chcemy położyć płytki elewacyjne na ścianie ocieplonej styropianem lub wełną, to kołkowanie należy wykonać nie tylko przez styropian lub wełnę, ale również przez siatkę,
+ nieodpowiedni klej. Musi mieć bezwzględnie podwyższone parametry dotyczące elastyczności i być mrozoodporny,
+ wolne przestrzenie pod płytką. Koniecznie należy zadbać o to, by pod płytką nie pozostały żadne wolne przestrzenie, czyli pokryć klejem zarówno ścianę, na której układamy płytki, jak i samą płytkę,
+ brak fug. Nie zaleca się tzw. układania bezfugowego. Nie powinno się również zostawiać pustych szczelin pomiędzy płytkami. Bezwzględnie należy zastosować odpowiednią masę fugującą,
+ brak dylatacji. Przy dużych powierzchniach elewacji, szczególnie w ciemnych kolorach, i w miejscach dylatacji konstrukcyjnych, konieczne jest wykonanie odpowiednich szczelin wypełnionych masą trwale elastyczną.