Ocieplenie budynku to podstawowy etap prac jaki należy wykonać i od którego zależą późniejsze koszty ogrzewania. Dobrze by było jakby koszty były niewielkie, a komfort mieszkania bardzo wysoki. By taki cel osiągnąć, należy już na etapie projektu zaplanować optymalne rozwiązania.
WYMAGANIA PRAWNE I NORMY
Spełnienie minimalnych wymagań
prawnych, które z dniem 1 stycznia
2021 r. weszły w życie, wymaga zastosowania
solidnej warstwy ocieplenia dla
wszystkich elementów narażonych na
wychłodzenie (lub przegrzanie): ściany
zewnętrzne, podłogi na gruncie, stropy
nad ogrzewanymi pomieszczeniami,
ściany fundamentów, itp. Rodzaj i grubość
płyt styropianowych jakie będą
chroniły budynek uwzględnia się już na
etapie projektowania.
Obecnym standardem ocieplenia
ścian zewnętrznych dla nowo budowanych
domów, które można nazwać
mianem budynku energooszczędnego
jest 20 cm warstwa styropianu grafitowego
o współczynniku (lambda) = 0,031 W / mK. Podobnie jest w przypadku
podłóg na gruncie, chociaż tutaj
grubość izolacji o takim samym współczynniku
wynosi zazwyczaj 15 cm. Z kolei
w przypadku stropów lub dachów jest
jeszcze więcej, a grubość ocieplenia sięga
niejednokrotnie ponad 30 cm.
Projekt budowlany to nic innego jak gotowy
przepis na wymarzony dom, ale
też taki, który będzie komfortowy i tani
w ogrzewaniu, dlatego by osiągnąć przyjęte
założenia dotyczące zapotrzebowania
budynku na energię, nie należy zamieniać
materiałów lub zmniejszać ich grubości.
Korzyści z zastosowania optymalnej
izolacji cieplnej:
+ mniejsze zużycie energii – skutkuje
mniejszymi rachunkami za ogrzewanie,
większymi oszczędnościami przez
sezon grzewczy trwający w Polsce ponad pół roku, co w wymiarze kilkudziesięciu
lat eksploatacji daje pokaźne
kwoty oszczędności,
+ odporność budynku ocieplonego na
szybkie wychłodzenia w zimie i przegrzewania
podczas upałów – ogromny
wpływ na komfort użytkowania
przy krótkotrwałych (kilkudniowych)
spadkach temperatur w okresie wiosennym
lub wczesnojesiennym,
+ komfortowe warunki użytkowania
– stabilność utrzymywanej wewnątrz
temperatury na wszystkich
powierzchniach (podłogi, ściany wewnętrzne,
itp.),
+ zdrowy i przyjemny mikroklimat wewnątrz
budynku – wymienniki ciepła
(grzejniki) pracują na niższych temperaturach,
nie wysuszają powietrza i nie
powodują cyrkulacji powietrza powodującej
dyskomfort mieszkańców i co najważniejsze transport kurzu,
roztoczy i rozmaitych alergenów. Przy
nieocieplonych budynkach grzejniki
pracują na wyższych temperaturach by
osiągnąć dostateczną temp. wewnątrz
pomieszczeń. Tym samym wysuszają
powietrze i wprowadzają go w ruch.
Suche powietrze transportuje alergeny
i wysusza śluzówki, powodując dolegliwości
dróg oddechowych,
+ mniejsze zużycie nieodnawialnych
nośników energii (węgiel kamienny,
gaz, olej opałowy, itp.),
+ mniejsza emisja zanieczyszczeń –
głównego powodu smogu, dbanie
o środowisko.
Zastosowanie odpowiedniej izolacji cieplnej jest podstawową czynnością poprzedzającą, montaż zaawansowanych technologicznie urządzeń grzewczych (kotły gazowe, pompy ciepła, klimatyzatory), wentylacyjnych (rekuperatory z wymiennikami ciepła). Budynek o dużym zapotrzebowaniu na energię do ogrzewania potrzebuje zainstalowania urządzenia grzewczego o większej mocy. Im większa moc urządzenia grzewczego tym większe koszty jego zakupu i późniejszej eksploatacji.
KOMPLETNY SYSTEM OCIEPLEŃ
Wybierając materiały do ocieplania ścian zewnętrznych należy wziąć pod uwagę fakt, że powinien to być kompletny system ociepleń objęty dokumentem o nazwie: Krajowa (lub Europejska) Ocena Techniczna i pochodzić od jednego producenta. Inwestor ma wówczas gwarancję kompatybilności poszczególnych składników, tzn. że produkty zostały sprawdzone w ramach wielu badań aprobacyjnych, a ich zastosowanie zgodnie z projektem i zaleceniami wykonawczymi będzie trwałe i efektywne przez długi okres użytkowania. Kompletny System Ociepleń jest objęty w/w dokumentami, a dodatkowo posiada rekomendacje wydane np. przez Instytut Techniki Budowlanej. Taka metryka pochodzenia zapewnia o kompatybilności i wzajemnym dopasowaniu ze sobą poszczególnych składowych systemu: styropian, tynki, kleje, preparaty gruntujące, siatki, itp.
Checklista prac ociepleniowych, czyli
jak uniknąć błędów przy ocieplaniu
ścian zewnętrznych:
+ stosowanie kompletnego systemu
producentów – systemowe rozwiązanie
posiada krajową lub europejską
ocenę techniczna (KOT, EOT), tylko
jako spójny zestaw materiałów, po
przeprowadzeniu odpowiednich badań.
Współdziałanie produktów pochodzących
różnych systemów nie
jest zbadane. Zastosowanie materiałów
nie wchodzących w skład systemu jest
najczęściej powodem oddalenia ewentualnych
roszczeń z tytułu reklamacji,
+ zabezpieczenie robót elewacyjnych –
stosowanie siatek ochronnych na rusztowaniach,
które ograniczają oddziaływanie
warunków atmosferycznych
na wykonywane prace. Ważne podczas
przyklejania styropianu szarego,
+ sprawdzenie powierzchni na której
będzie mocowane ocieplenie – brak
oceny geometrii ścian: ich nierówności
oraz odchylenia od pionu, wiążą
się ze zwiększonym zużyciem zaprawy
klejącej, a nawet ze zróżnicowaniem
grubości płyt termoizolacyjnych,
+ przygotowanie podłoża przed przyklejeniem
płyt – przyklejanie płyt
styropianowych powinno być zawsze
poprzedzone przygotowaniem podłoża
(oczyszczenie z kurzu, luźnych cząstek,
usunięcie starych kruszących się
tynków, itp.), wykonanie gruntowania
preparatem gruntującym, szczególnie
dla podłoży bardzo nasiąkliwych
w celu zmniejszenia chłonności,
+ nakładanie kleju zgodnie z instrukcją
– klejenie płyt poprzez nałożenie
kleju metodą pasmowo-punktową lub
na całą powierzchnię płyty. Nieprzestrzeganie
powyższych zaleceń może
powodować osłabienie przyczepności.
Niepodparte krawędzie płyt uginają
się, co utrudnia prawidłowe wykonywanie
kolejnych etapów prac, skutkując
brakiem trwałości całego układu
ociepleniowego,
+ przyklejanie płyt termoizolacyjnych
z przewiązaniem – co dotyczy zwłaszcza
krawędzi budynków. W efekcie na
elewacji mogą później pojawić się pęknięcia.
Płyty muszą być układane na
mijankę, każdy kolejny rząd z przesunięciem
krawędzi, najlepiej o połowę
długości płyty,
+ stosowanie listew i profili kątowych
– obowiązkowo przy obróbce otworów
okiennych i drzwiowych, przy
wszystkich narożnikach bryły budynku
i w miejscach, gdzie następuje
zmiana grubości. Szczególnie ważne
są też miejsca strefy cokołowej, gdzie
część elewacji zazwyczaj w strefie cokołu
zmienia grubość izolacji (listwy
z kapinosem),
+ odpowiednie zakłady siatki zbrojeniowej
– brak zachodzenia na siebie kolejnych pasów siatki zbrojącej może
być przyczyną podłużnych pęknięć na
elewacjach. Pasy siatki muszą zachodzić
na siebie na około 10 cm, tworząc
ciągłą warstwę zbrojącą,
+ zbrojenie diagonalne, w narożach otworów
okiennych i drzwiowych – to
bardzo ważny detal zbrojenia w narożach
w postaci ukośnych pasów z siatki
wklejanych pod kątem 45⁰ (względem
pionu/poziomu) – ich brak może
być przyczyną powstawania ukośnych
pęknięć w tych miejscach,
+ wypełnianie szczelin i nieciągłości
izolacji pianą uszczelniającą PVC
– niedopuszczalne jest wypełnienie
ewentualnych szczelin na połączeniach
płyt styropianowych zaprawą
klejącą cementową. Spoiny z zaprawy
stają się mostkami termicznymi. Błąd
taki ujawnia się także w postaci plam
na elewacji. Szczeliny zaleca się uzupełnić
pianką poliuretanową,
+ wyrównanie warstwy izolacji przed
wykonaniem warstwy zbrojonej
– zabieg ma na celu usuniecie ewentualnych
nierówności powstałych podczas
przyklejania. Dodatkowo może
też zwiększać przyczepność kleju do
zatapiania siatki. Może wpływać na
trwałość i estetykę elewacji. Przetarcie
izolacji może być wykonane za pomocą
mechanicznych urządzeń do szlifowania
z odciągiem pyłu lub ręcznych
tarek, a pozostałości po szlifowaniu
można usunąć za pomocą odkurzacza
przemysłowego,
+ poprawność osadzenia łączników
mechanicznych (kołków) – jeśli ich
zastosowanie jest wymagane w projekcie,
to należy stosować technikę montażu
chowającą talerzyk kołka w warstwie
izolacji, gdzie następnie otwór
montażowy zostanie zamknięty zaślepką
styropianową. W innym przypadku
powstaje niejednorodne podłoże, które
będzie odróżniać się od pozostałych
części elewacji tzw. efekt biedronki.
+ brak uszczelnień przy ościeżnicach
i obróbkach blacharskich – styki
tych elementów z ociepleniem muszą
być wypełnione materiałem uszczelniającym
– impregnowaną taśmą
rozprężna lub uszczelniaczem. Brak
uszczelnienia powoduje utratę szczelności
budynku i może być przyczyną
zawilgocenia w wyniku migracji
wody deszczowej pod płyty termoizolacyjne.