Duże możliwości konstrukcyjne, zastosowanie praktycznie
dowolnego kształtu płyty stropowej o rozpiętości nawet do 10 m,
nieskomplikowany montaż, skrócenie czasu prac budowlanych,
w tym wykończeniowych, to główne zalety zastosowania
prefabrykowanych zespolonych stropów żelbetowych.
Stropy to jeden z najważniejszych elementów
konstrukcyjnych budynku.
Przenoszą obciążenia stałe i użytkowe
z wyższych kondygnacji. Pełnią
funkcję przegrody akustycznej, cieplnej
i przeciwpożarowej. Dzielą pomieszczenia,
kształtując przestrzeń wewnątrz
domu. Od ich wytrzymałości i stabilności
zależy bezpieczeństwo budynku i jego
użytkowników.
STROPY ZESPOLONE
W budownictwie mieszkaniowym najczęściej
stosuje się stropy żelbetowe,
wykonywane w całości na budowie lub
montowane z prefabrykatów. W zależności
od technologii wyróżnia się stropy
żelbetowe monolityczne i stropy gęstożebrowe
lub płytowe, np. z płyt kanałowych
lub płyt typu Filigran.
Wprawdzie na większości budów domów
jednorodzinnych króluje monolityczny
strop żelbetowy wylewany na mokro,
to jednak daje się zauważyć zwiększone zainteresowanie i zapotrzebowanie
na zespolone stropy prefabrykowane
typu Filigran. Strop wykonany w tym
systemie jest stropem żelbetowym projektowanym
indywidualnie dla danego
obiektu budowlanego. Filigran można
projektować jako ustrój płytowy jedno
i wieloprzęsłowy, jednokierunkowo lub
dwukierunkowo zbrojony. System ten
łączy w sobie zalety stropów monolitycznych
i prefabrykowanych. Składa się
z wielkopowierzchniowych prefabrykowanych
płyt szalunkowych stanowiących
„betonowe deskowanie tracone” oraz
z warstwy nadbetonu wylewanego na
budowie. Poprzez zastosowanie prefabrykowanych
płyt stropowych zbędnym
staje się tradycyjne deskowanie stropu.
Obie warstwy stropu zostają ze sobą
zespolone poprzez dźwigarki kratowe
zatopione w płycie stropowej. Szorstka
powierzchnia prefabrykatu zapewnia im
pełną współpracę, dając w efekcie strop
półmonolityczny pełny (zespolony).
Minimalna grubość stropów zespolonych,
wykonanych z płyt szalunkowych
wynosi 16 cm. Całkowita grubość stropu
typu Filigran regulowana jest zgodnie
z dokumentacją techniczną, za pomocą warstwy nadbetonu wylewanego na budowie.
Dzięki zmiennej grubości stropu
można w pełni dostosować nośność płyt
szalunkowych do wymagań projektowych.
Płyty są produkowane w module o szerokości
do 2,40 m oraz długości nawet do
10 m, praktycznie o dowolnym kształcie.
Dzięki dużym powierzchniom minimalizuje
się ilość styków. Grubość płyt
szalunkowych wynosi 5 cm lub 6 cm.
Ciężar, odpowiednio około 125 kg/m2
i 150 kg/m2. Gładka powierzchnia dolna
płyt eliminuje konieczność wykonywania
tynków.
PROJEKT I PRODUKCJA
Projekt stropu jest wykonywany na indywidualne
zamówienie inwestora. Na
podstawie obliczeń statyczno-wytrzymałościowych
sporządzana jest kompletna
dokumentacja składająca się z:
+ opisu technicznego,
+ szczegółowych rysunkó? szczegółowych
(kart produkcyjnych),
+ schematu montażowego pł?
wraz ze zbrojeniem dolnym,
+ schematu zbrojenia górnego,
+ rysunku szczegółów konstrukcyjnych.
Karty produkcyjne przekazywane są do
zakładu prefabrykacji. Po zabetonowaniu
płyt następuje proces dojrzewania
i pielęgnacji betonu. W zakładowym
laboratorium przeprowadzane są próby
mające na celu określenie wytrzymałości
betonu. Po uzyskaniu odpowiedniej wytrzymałości
płyty są pakietowane i przewożone
na plac składowy. Każda płyta oznaczona jest odpowiednim numerem,
zgodnie z planem montażowym.
Odbiór płyt z zakładu i transport na
budowę odbywa się zgodnie z harmonogramem
dostaw, który jest elementem
każdego zamówienia. Wraz z transportem
dostarczana jest dokumentacja
projektowa (projekt stropów typu
Filigran) w wersji papierowej, która
na żądanie kierownika budowy może
zostać wysłana odpowiednio wcześniej
zarówno w wersji papierowej, jak i elektronicznej.
MONTAŻ PŁYT
Płyty stropowe typu Filigran różnią się
ilością zbrojenia w strefie dolnej oraz
ilością dźwigarów kratowych, pomimo
podobnej lub wręcz identycznej geometrii.
W związku z tym należy bezwzględnie układać płyty zgodnie ze schematem
montażowym zawartym w projekcie.
Przed przystąpieniem do ich montażu
należy wykonać podpory montażowe
prostopadłe do kratownic zatopionych
w prefabrykowanej płycie. Rozstaw podpór
w kierunku prostopadłym do kierunku
pracy płyt, zależny od całkowitej
grubości stropu, podawany jest każdorazowo
w projekcie. Rozstaw podpór
wzdłuż linii podparć zależy od nośności
zastosowanych stempli i powinien być
podany przez producenta. Podparcie
montażowe mogą stanowić np. stalowe
stemple w rozstawie nie większym
niż 1,20 m lub stemple drewniane o średnicy
nie mniejszej niż 12 cm, w rozstawie
max. 75 cm. Stemple powinny
być zwieńczone deską o grubości min.
38 mm i wysokości min. 18 cm ustawioną
pionowo. Górną krawędź deski
należy wypoziomować przed ułożeniem
stropu. Staranne, dokładne i bezpieczne
wykonanie podparcia montażowego
gwarantuje równą i gładką powierzchnię
stropu. W przypadku niestarannego wykonania
podparcia płyta stropowa może
opierać się na stemplu montażowym,
co spowoduje nierówności dolnej powierzchni
stropu, a nawet może doprowadzić
do uszkodzenia (zarysowania)
płyty w trakcie montażu. Niedopuszczalne
jest poziomowanie podpór po
ułożeniu stropu.
Na właściwie przygotowanych podporach
montażowych układa się płyty
prefabrykowane dostarczane na budowę.
Płyty powinny być układane bezpośrednio
z pojazdu. W wyjątkowych
sytuacjach dopuszcza się ich składowanie
na placu budowy, jednakże pod
warunkiem przestrzegania wytycznych
producenta. W trakcie montażu płyt
haki należy zaczepiać przez krzyżulce
w węzłach dźwigarów kratowych. Po ułożeniu wszystkich płyt prefabrykowanych
na podporach montażowych
należy wyszalować otwory i krawędzie
stropu do jego pełnej wysokości.
Przewidziane w dokumentacji otwory
wykonywane są w płycie w zakładzie
prefabrykacji. Na budowie przed wykonaniem
warstwy nadbetonu należy
ułożyć zbrojenie dodatkowe w strefie
otworu, zgodnie z planem zbrojenia
górnego. W razie konieczności wykonania
na budowie otworów na instalację
elektryczną, należy płytę nawiercić od
spodu. Nawiercenie otworów od góry
może spowodować uszkodzenie gładkiej
powierzchni płyt.
W dalszej kolejności przystępujemy do
prac zbrojarskich – ułożenia zbrojenia
w nadbetonie. Najpierw należy ułożyć
zbrojenie międzypłytowe, tzw. stykowe,
które wykonuje się układając siatki
zgrzewane o szerokości 50 cm w styku
płyt prefabrykowanych. Należy zwrócić
uwagę, aby pręty poprzeczne siatki
po ułożeniu znajdowały się na spodzie,
a siatka była ułożona symetrycznie
względem styku płyt.
Po wykonaniu zbrojenia stykowego
układanego na płytach, przystępuje się
do wykonania zbrojenia górnego, na
tzw. momenty ujemne. Sposób ułożenia
zbrojenia górnego pokazany jest na
planie montażu i stanowi nieodłączny
element projektu. Zbrojenie w postaci
pojedynczych prętów zbrojeniowych
lub siatek zbrojeniowych układa się
nad podporami. Kolejnym etapem jest
betonowanie, czyli wykonanie warstwy
nadbetonu. Beton dostarczany na budowę
musi mieć klasę i konsystencję
zgodną z wymaganą dokumentacją
techniczną. Masę betonową należy
zagęścić za pomocą wibratorów wgłębnych.
Pielęgnacja dojrzewającego betonu
ma na celu przeciwdziałanie powstawaniu
zarysowań na powierzchni
stropu.
Spód płyt prefabrykowanych jest z założenia
równy i nie wymaga tynkowania.
Gładka powierzchnia dolna płyt eliminuje
konieczność wykonywania tynków.
Wykończenie sufitu ogranicza się do
przeszpachlowania styków podłużnych pomiędzy płytami.
ZALETY STROPÓW TYPU FILIGRAN
+ uniwersalność zastosowania –
nadają się do każdego budynku
niezależnie od kształtu i rozpiętości,
+ krótki czas montażu – eliminacja
tradycyjnych szalunków, uproszczenie
prac zbrojarskich,
+ dowolność kształtu (wykonywane
są łuki, wycięcia, otwory,
np. wentylacyjne i kominowe),
+ eliminacja tynków dzięki gładkiej
powierzchni dolnej prefabrykatu,
+ niskie koszty transportu (przy
załadunku ok. 150 m2/samochód),
+ duże obciążenia użytkowe
(od 0,5 kN/m2 do powyżej
10 kN/m2),
+ możliwość dowolnej przebudowy
ścianek działowych w czasie
eksploatacji,
+ brak klawiszowania stropu w czasie
eksploatacji,
+ swoboda projektowa dla architektów.