Każdy inwestor planujący budowę domu musi na pewnym etapie zmierzyć się z wyborem odpowiedniego komina. Decyzja wcale nie jest tak łatwa, jakby się pozornie wydawało. W gąszczu różnych oznaczeń i możliwych połączeń z poszczególnymi rodzajami urządzeń grzewczych czasem trudno się połapać.
Poszczególne oznaczenia i klasy zostały omówione na przykładzie kominów prefabrykowanych z wkładem ceramicznym.
CIŚNIENIE
Najczęściej występujące na rynku kominy
oznaczane są klasą N (od 1 do 20 Pa)
lub P (od 20 do 200 Pa). Jest też klasa H
(200–5000 Pa).
Oznaczenie N odnosi się do pracy komina
w podciśnieniu (ciąg grawitacyjny)
wynikającego z różnicy ciśnień pomiędzy
dołem a górą komina, a także
ciśnieniem atmosferycznym. Dotyczy to
kominów dymowych oraz spalinowych
współpracujących z piecami bądź kotłami
z otwartą komorą spalania.
Klasa P dotyczy kominów pracujących
w nadciśnieniu, które wytwarzane jest
przez wentylator pieca pchającego spaliny
z kotłów nowej generacji (ekogroszek,
pelet), a przede wszystkim kotłów z zamkniętą
komorą spalania.
TEMPERATURA
Pod względem maksymalnej temperatury
pracy kominy możemy podzielić na:
– niskotemperaturowe – o zakresie
pracy do 100ºC, przeznaczone przede
wszystkim do kotłów kondensacyjnych,
– średniotemperaturowe – o zakresie
pracy do 450ºC, przeznaczone do wysokosprawnych
kotłów opalanych paliwem
stałym (ekogroszek, pelet),
– wysokotemperaturowe – o temperaturze
pracy do 600ºC, przeznaczone
głównie do kotłów i urządzeń grzewczych
opalanych paliwami stałymi, takimi
jak: węgiel, drewno.
ODPORNOŚĆ NA POŻAR SADZY
Oznaczenie GX oznacza komin odporny na pożar sadzy, gdzie X określa minimalną odległość komina od materiałów palnych wyrażaną w milimetrach. Klasa O to komin nieodporny na pożar sadzy. Należy pamiętać, że pożar sadzy jest poważną awarią komina i za każdym razem, kiedy wystąpi, należy komin poddać inspekcji kominiarskiej. Żeby zminimalizować ryzyko wystąpienia pożaru sadzy w kominie, należy przestrzegać jego terminowych przeglądów oraz przeprowadzać czyszczenie przewodów kominowych nawet częściej, niż wynika to z przepisów.
ODPORNOŚĆ NA KOROZJĘ
W analizowanym przypadku mamy do
czynienia z odprowadzaniem z urządzeń
grzewczych spalin powstałych w wyniku
spalania paliw stałych – suchych lub
mokrych. Spotkać się można z następującymi
kategoriami odporności na
korozję:
– W1 – odporność na działanie kondensatu
powstałego w wyniku spalania
gazu,
– W2 – odporność na działanie kondensatu
powstałego w wyniku spalania
oleju,
– W3 – odporność na działanie kondensatu
powstałego w wyniku spalania paliw
stałych,
– D – nieodporny na działanie kondensatu.
KOLEJNOŚĆ WYBORU
Zawsze też należy pamiętać, że jeżeli najpierw wybierzemy komin, ograniczy to możliwość późniejszego wyboru rodzaju urządzenia grzewczego dla danej inwestycji, i odwrotnie. Jeśli najpierw wybierzemy kocioł, musimy dopasować do niego odpowiedni komin.
WENTYLACJA GRAWITACYJNA
Następnym aspektem koniecznym do
uwzględnienia na etapie inwestycyjnym
jest wentylacja budynku. Oczywiście
projektant musi przewidzieć
liczbę i umiejscowienie kanałów wentylacyjnych
zgodne z obowiązującymi
przepisami i normami. Można jednak
dostosować zaproponowane rozwiązania
do oczekiwań inwestora względem
komfortu. Przepisy nie określają
z góry liczby kanałów wentylacyjnych.
Nakazują natomiast zastosowanie kanałów
wywiewnych w: łazienkach, kuchniach,
toaletach, garażach, kotłowniach
oraz pomieszczeniach nieposiadających
okien i w takich, które są oddzielone
od najbliższego kanału wentylacyjnego
więcej niż dwojgiem drzwi (garderoby, komórki, schowki). Należy także pamiętać
o obowiązku wentylacji w salonie
gdy jest w nim umiejscowiony kominek.
Minimalne wymiary przewodu wentylacyjnego
powinny być następujące:
– pole przekroju nie mniejsze niż
0,016 m2,
– wymiar boku kanału o przekroju prostokątnym
nie mniej niż 10 cm.
SIŁA CIĄGU
Skuteczność wentylacji grawitacyjnej
jest dużo większa w okresie zimowym
niż w letnim, z uwagi na wyższą różnicę
temperatur pomiędzy otoczeniem zewnętrznym
a wnętrzem budynku. Siła
ciągu przy wentylacji grawitacyjnej zależy
także od oporów powietrza, jakie napotyka
ono w samym kanale wentylacyjnym.
Dlatego duże znaczenie ma jakość
wykonania zarówno samych przewodów,
jak i połączeń między nimi. Przy montażu
nie należy pozostawiać nierówności,
uskoków, nadmiaru zaprawy, tak aby
prześwit był niezmienny na całej długości.
Wszelkie tego typu niedociągnięcia
będą powodowały zawirowania i zaburzenia
ciągu wentylacyjnego, co zmniejszy
jego efektywność.
Obecnie coraz częściej wentylacja grawitacyjna
zastępowana jest wentylacją
mechaniczną.
BŁĘDY POPEŁNIANE PRZY WYBORZE I MONTAŻU KOMINA
1. Niewłaściwy dobór typu i średnicy
komina. Często zdarza się, że klient
w trakcie budowy domu zmienia
rodzaj kotła grzewczego zapominając
o zamontowanym wcześniej kominie.
Skutkuje to niewłaściwym rodzajem
komina, a to stwarza poważne zagrożenie
eksploatacyjne.
2. Zamurowywanie na sztywno rury
kominowej. Rury szamotowe w czasie
pracy muszą mieć możliwość rozprężania
się (wydłużają się 3 mm na 1 mb).
Jeżeli pozbawimy je tej możliwości
dojdzie do pęknięcia rur. Błąd ten
często występuje w trakcie wykańczania
komina cegłami klinkierowymi.
3. Niewłaściwe podłączenie kotła do
komina. Podłączenie kotła do przyłącza
spalin komina musi uwzględniać
szczelinę dylatacyjną pomiędzy
króćcem rury przyłączeniowej a tzw.
czopuchem. Szczelinę należy wypełnić
sznurem lub innym materiałem ognioodpornym
mającym trwałą elastyczność.