Jak wznieść ścianę jednowarstwową z betonu komórkowego?

JEDNOWARSTWOWE = WIELOWARSTWOWE?

Ściany jednowarstwowe, dzięki dokładnemu dopasowaniu poszczególnych elementów z betonu komórkowego, buduje się relatywnie szybko i tanio – głównie ze względu na mniejsze nakłady pracy oraz brak konieczności ocieplania wełną lub styropianem. By spełnić obowiązujące obecnie normy współczynnika przenikania ciepła U ≤ 0,20 W/(m2K), należy wybrać bloczki o grubości powyżej 40 cm. Ściany jednowarstwowe z najlżejszych odmian bloczków 300 i 350 o grubości 48 i 40 cm to gwarancja doskonałych właściwości cieplnych, możliwych do osiągnięcia także w zastosowaniach ścian dwuwarstwowych i wielowarstwowych. Najcieplejsza ściana jednowarstwowa w systemie Termalica z bloczka o grubości 48 cm pozwala uzyskać współczynnik przenikania ciepła U na poziomie 0,16 W/(m2K), co przekracza aktualne wymagania techniczne i pozwala na znaczące oszczędności – zarówno na poziomie inwestycji, jak i eksploatacji budynku.

PRACA U PODSTAW

Aby gotowa ściana jednowarstwowa z betonu komórkowego w rzeczywistości osiągnęła omawiane parametry cieplne, musi zostać wzniesiona zgodnie z określonymi metodami zabudowy dla tego rodzaju przegród. Prace rozpoczynamy od ułożenia na wypoziomowanym fundamencie izolacji przeciwwilgociowej. Począwszy od narożników najwyżej położonego punktu fundamentu, pierwszą warstwę bloczków stawiamy na tradycyjnej zaprawie cementowo-wapiennej. Prawidłowość ich ułożenia kontrolujemy przy pomocy poziomicy oraz sznurka murarskiego, a ewentualne nierówności korygujemy gumowym młotkiem.

PODAJ... BLOCZEK

Z uwagi na dużą dokładność wymiarową (do 1 mm na wysokości) bloczków renomowanych firm, do murowania kolejnych warstw wykorzystuje się cienką spoinę o grubości 2–3 mm. Ponieważ w przeciwieństwie do zaprawy cementowo- wapiennej, posłuży ona do łączenia kolejnych bloczków, a nie do kontrolowania poziomu. Do jej nakładania warto użyć odpowiedniej kielni, zapewniającej właściwą grubość nakładanej warstwy oraz optymalne zużycie zaprawy. Kolejne warstwy murujemy, zachowując przesunięcie spoin pionowych o co najmniej 10 cm w stosunku do warstwy poprzedniej. Po wymurowaniu każdej kolejnej warstwy, warto wyrównać wierzchnią płaszczyznę pacą oraz na bieżąco usuwać resztki pozostałe po szlifowaniu.

UWAGA NA MOSTKI CIEPLNE!

Ponieważ ściany jednowarstwowe wznosi się bez ocieplenia, które mogłoby „przykryć” ewentualne błędy wykonawcze, trzeba je od początku do końca wykonać z maksymalną precyzją. Największym zagrożeniem dla przegrody jest punktowe przenikanie ciepła, mogące wynikać z mostków cieplnych powstających wokół wieńców stropowych oraz otworów okiennych i drzwiowych. Problemom tym możemy zapobiec poprzez zastosowanie takich elementów systemowych, jak samonośne nadproża z betonu komórkowego zbrojone prętami stalowymi. W porównaniu z tradycyjnymi nadprożami żelbetowymi są 10-cio krotnie „cieplejsze” i oferują duże tempo prac przy zachowaniu wysokich właściwości termoizolacyjnych ściany. Budowanie w systemie Termalica umożliwia uzyskanie jednorodnej konstrukcji budynku, ponieważ wszystkie jego elementy są do siebie idealnie dopasowane, zapewniając tym samym wysokie parametry szczelności termicznej. Ze względu na nieduży ciężar własny elementów oraz brak konieczności docieplania i zbrojenia, wykonanie nadproży przebiega sprawnie i szybko. Kształtki U, które pozwalają na zabudowę otworów okiennych i drzwiowych o dużych szerokościach, mogą być także stosowane przy wykonywaniu wieńców, belek i słupów żelbetowych oraz wzmocnień ścian. Belki Termalica TNB lub TNN to z kolei gotowe elementy prefabrykowane przeznaczone do szybkiego wykonywania nadproży, w których belki współpracują konstrukcyjnie z ułożonym na nich murem.
Ściany jednowarstwowe z betonu komórkowego to rozwiązanie tanie, szybkie i relatywnie nieskomplikowane. Wybór ten, w połączeniu z poprawnością wykonawczą, da nam pewność, że nasz dom będzie ciepły, energooszczędny i komfortowy.

www.termalica.pl