System Budowy H+H to kompleksowa oferta elementów z betonu komórkowego i bloczków silikatowych. Obydwa materiały murowe powstają z podobnych surowców. W przypadku silikatów jest to wapno, piasek, woda. Natomiast w betonie komórkowym wapno, piasek i woda są dodatkowo wzbogacone o gips, cement i proszek aluminiowy. Pomimo podobnego składu, występujące różnice surowców i inny przebieg procesu produkcyjnego powodują, że materiały charakteryzują się odmiennymi parametrami fizycznymi, dzięki czemu bardzo dobrze się uzupełniają budując komplementarną całość.
ELEMENTY TWORZĄCE SYSTEM BUDOWY H+H
W skład Systemu Budowy H+H wchodzą:
1. bloczki z betonu komórkowego z różną
geometrią powierzchni czołowej
– z pióro-wpustem, z pióro-wpustem
i uchwytem montażowym oraz bloczki
gładkie o szerokościach od 115 do
480 mm,
2. płytki z betonu komórkowego o gładkiej
powierzchni czołowej o szerokościach
od 50 do 100 mm,
3. panele z betonu komórkowego o powiększonych
wymiarach 600 x 500 mm
(wys. x dł.) z pióro-wpustem o szerokościach
100 oraz 115 mm,
4. nadproża z betonu komórkowego –
zbrojone i niezbrojone,
5. elementy z betonu komórkowego
pełniące rolę szalunku traconego –
kształtki U,
6. bloczki podstawowe silikatowe, drążone
z różną geometrią powierzchni
czołowej – z pióro-wpustem, z pióro-
-wpustem i podchwytem montażowym
o szerokościach od 65 do 250 mm,
7. bloczki silikatowe pełne do wznoszenia
przegród o podwyższonych
wymaganiach izolacyjności akustycznej,
o gładkiej powierzchni czołowej
i o szerokościach od 120 do 250 mm,
8. silikatowe produkty tradycyjne o wymiarach
typowej cegły,
9. silikatowe elementy elewacyjne
o gładkiej lub łupanej powierzchni
licowej, występujące w różnych kolorach,
o szerokościach od 25 mm do
120 mm,
10. elementy silikatowe uzupełniające,
to produkty różnego typu, których
głównym przeznaczeniem jest ułatwienie
prac murarskich: elementy
połówkowe (łatwiejsze wykonywanie
narożników), elementy wyrównu jące na wysokości (osiągnięcie odpowiedniej
wysokości kondygnacji
bez konieczności częstego docinania
elementów), elementy pełniące rolę
szalunku traconego – kształtki U, elementy
służące do wykonywania pionów
wentylacyjnych – kształtka PW,
11. cienkowarstwowa zaprawa klejowa
H+H występująca w wersji letniej
i zimowej.
ELEMENTY Z BETONU KOMÓRKOWEGO I BLOCZKI SILIKATOWE – ZASTOSOWANIE
Elementy Systemu Budowy H+H nadają się do wznoszenia każdego rodzaju przegród budowlanych. Z betonu komórkowego najniższych gęstości i większych szerokości powstają ściany zewnętrzne, konstrukcyjne, jednowarstwowe – spełniające obowiązujące przepisy izolacyjności cieplnej bez konieczności stosowania dodatkowej warstwy ocieplenia.
Zarówno z bloczków z betonu komórkowego
jak i z silikatów powstają:
+ ściany konstrukcyjne zewnętrzne
(dwu- i trójwarstwowe),
+ ściany niekonstrukcyjne,
+ ściany oddzielenia pożarowego,
+ ściany piwnic i fundamentów.
Elementy silikatowe dodatkowo sprawdzą
się przy przegrodach o podwyższonych
wymaganiach izolacyjności akustycznej.
Podobnie uniwersalne jest zastosowanie
Systemu Budowy H+H w różnego rodzaju
inwestycjach. System sprawdzi się
zarówno w inwestycjach jedno- i wielorodzinnych,
obiektach użyteczności publicznej,
obiektach komercyjnych jak i budownictwie
rolniczym i przemysłowym.
SYSTEM BUDOWY H+H – CHARAKTERYSTYKA MATERIAŁÓW
Bloczki z betonu komórkowego i elementy
silikatowe posiadają pewien zakres
parametrów wspólnych, łączących
obydwie grupy produktowe, jak i parametry
typowo materiałowe, charakterystyczne
dla każdego z nich. Cały System
Budowy H+H to duża dokładność wymiarowa
i możliwość murowania ścian
z wykorzystaniem zaprawy cienkowarstwowej,
co stanowi przyspieszenie prac
(łatwiejsze ustawianie i poziomowanie
elementów w warstwie), zmniejszenie
zużycia zaprawy oraz energooszczędność
przejawiającą się w eliminowaniu zjawiska
pojawiania się podłużnych mostków
termicznych. System, to również bardzo
wysokie bezpieczeństwo pożarowe
potwierdzone zarówno najwyższą klasą
reakcji na ogień (A1 – elementy całkowicie
niepalne) jak bardzo wysokim
bezpieczeństwem przegród określonym
w klasyfikacji odporności ogniowej (kryteria
EI oraz REI) – już elementy o szerokości
180 mm mogą osiągnąć poziom
kryterium najwyższego bezpieczeństwa
tj. REI 240. Bloczki z betonu komórkowego
i bloczki silikatowe to także bezpieczeństwo
użytkowania przejawiające
się w bardzo niskiej promieniotwórczości
naturalnej, odporności na działanie
pleśni i grzybów (zasadowy charakter
materiału), a także pracy na rzecz dobrego
klimatu pomieszczeń (stabilizacja
temperatury i wilgotności). Z właściwości
charakterystycznych dla betonu
komórkowego powinno się wymienić
przede wszystkim jego bardzo dobrą izolacyjność
cieplną oraz szybkość i łatwość
prowadzenia prac murarskich. Beton
komórkowy to materiał, z którego ściany
buduje się bezproblemowo zarówno
pod względem ciężaru elementów, ich
wymiarów jak i łatwości ich docinania.
Natomiast silikat to materiał o zwartej
strukturze wewnętrznej i dużej gęstości,
które mają wpływ na najważniejsze cechy
materiału takie jak: wysoką wytrzymałość
na ściskanie, bardzo dużą izolacyjność
akustyczną i wysoką akumulacyjność
cieplną.
MUROWANIE W SYSTEMIE BUDOWY H+H – INFORMACJE PODSTAWOWE
W celu maksymalnego ułatwienia prac murarskich z wyjątkową starannością należy wykonać pierwszą warstwę. To ona w dużym stopniu będzie odpowiedzialna za jakość całej przegrody. Jeżeli mur jest wykonywany na ścianie, ławie fundamentowej lub jest ścianą parteru w budynku niepodpiwniczonym, należy pamiętać o ułożeniu odpowiedniej warstwy izolacji poziomej zgodnie z ogólnie obowiązującymi zasadami.
Pierwszą czynnością jest wytyczenie osi ścian oraz wykonanie niwelacji poziomej. Należy ustalić najwyższy i najniższy punkt podłoża, w przypadku wystąpienia znaczących różnic podłoże należy wyrównać. Bloczki pierwszej warstwy muruje się na zaprawie cementowej o konsystencji tak dobranej, aby bloczki nie osiadały pod własnym ciężarem. Murowanie zaczyna się od ustawienia we wszystkich narożnikach (począwszy od najwyższego) pojedynczego bloczka połówkowego, a następnie dostawieniu do niego bloczka podstawowego (w przypadku silikatów) lub ustawienia pojedynczych bloczków z piórami zwróconymi na zewnątrz budynku (w przypadku betonu komórkowego). Górna płaszczyzna bloczków musi być dokładnie na tej samej wysokości. Najłatwiej i najprecyzyjniej wykonuje się tę czynność przy pomocy niwelatora. Po ustabilizowaniu wszystkich bloczków narożnych należy rozciągnąć pomiędzy nimi sznur murarski i uzupełnić warstwę, dokładnie kontrolując wysokość i poziom górnej płaszczyzny układanych bloczków.
Do murowania kolejnych warstw można
przystąpić po stwardnieniu zaprawy
cementowej pod pierwszą warstwą tj. po
ok. 1 do 2 godzin od zakończenia jej
układania. Do wznoszenia ścian w Systemie
Budowy H+H zaleca się używać
cienkowarstwową zaprawę klejącą H+H.
Układanie zaprawy ułatwia specjalna
kielnia, dopasowana do szerokości muru
i umożliwiająca ułożenie warstwy zaprawy
o odpowiedniej grubości. Większość
elementów z betonu komórkowego
i bloczków silikatowych posiada profilowane
powierzchnie czołowe (łączenie na
pióro-wpust), taka geometria umożliwia
prowadzenie prac murarskich z wypełnieniem
jedynie spoiny wspornej. Spoinę
pionową należy wypełnić w przypadku
połączenia elementów o gładkich
powierzchniach czołowych (również
w przypadku, gdy tylko jeden z łączonych
elementów ma gładką powierzchnię czołową),
elementów znajdujących się poniżej
poziomu terenu oraz w momencie
zaznaczenia konieczności wypełnienia
spoiny pionowej w projekcie obiektu.
Przy murowaniu kolejnych warstw oraz
przy łączeniu ścian za pomocą węzła
murarskiego należy zwrócić uwagę na zachowanie
podstawowej zasady wykonywania
ścian murowanych tj. zachowania
przewiązania murarskiego odpowiedniej
długości. Przewiązanie murarskie wynosi
0,4 wysokości elementu/40 mm (decyduje
większa z wartości) dla elementów
o wysokości nie większej niż 250 mm lub
0,2 wysokości elementu/100 mm (decyduje
większa z wartości) dla elementów
o wysokości większej niż 250 mm. Przewiązanie
murarskie w Systemie Budowy H+H wynosi 88 mm dla elementów
silikatowych o wysokości 220 mm oraz
96/100 mm dla elementów z betonu komórkowego
o wysokości 240/250 mm.
Najkorzystniejsze ze względu na rozkład
naprężeń jest wiązanie w połowie długości
elementu murowego. Jeżeli niemożliwe
jest wykonanie przewiązania odpowiedniej
długości należy zapewnić alternatywny
system połączenia elementów umożliwiający
właściwą redystrybucję obciążeń
np. poprzez zastosowanie odpowiednich
łączników.
NAJCZĘŚCIEJ POJAWIAJĄCE SIĘ BŁĘDY PRZY WYKONYWANIU PRAC MURARSKICH:
+ wykonywanie spoin nieodpowiednich
grubości, przekraczających zakres
6–15 mm dla spoin tradycyjnych oraz
0,5–3 mm dla spoin cienkowarstwowych,
+ wykonanie spoin wspornych z nierównomiernym
rozłożeniem zaprawy –
koncentracja naprężeń,
+ układanie zaprawy na odcinku dłuższym
niż 3 metry. Wysychanie zaprawy
powoduje pogorszenie jej właściwości,
+ brak wypełnienia spoin pionowych
w przypadku łączenia elementów
o gładkich powierzchniach czołowych,
+ niezapewnienie przewiązania odpowiedniej
długości,
+ nieodpowiednie połączenie ścian.
Połączenie ściany zewnętrznej i wewnętrznej
powinno być realizowane
z założeniem zapewnienia prawidłowej
pracy konstrukcji np. właściwego przenoszenia
obciążeń,
+ pominięcie zbrojenia strefy podokiennej
– jest to strefa mocno narażona na
zarysowanie, dlatego zaleca się ułożenie
zbrojenia przynajmniej w jednej,
najwyższej spoinie,
+ brak pozostawienia lub niewłaściwe
wykonanie szczeliny podstropowej –
aby zapewnić swobodę ugięcia stropu,
pomiędzy górną powierzchnią ściany
wypełniającej a stropem wyższej kondygnacji
powinna być pozostawiona
przestrzeń wypełniona materiałem
trwale plastycznym,
+ nieodpowiednie układanie instalacji
elektrycznych i innych podejść instalacyjnych
– np. wykonywanie bruzd
i wnęk o nieodpowiednich wymiarach,
umieszczanie gniazd elektrycznych
w tym samym miejscu po obu stronach
ściany (mostek akustyczny).