Ściana trójwarstwowa uznawana jest za jedną z najlepszych rozwiązań w technologii ścian murowanych, która złożona jest z trzech warstw: pierwsza warstwa spełnia funkcje nośną (muru zasadniczego), druga zaś izolacyjną, a trzecia osłonową (elewacjną) i są one wszystkie połączone ze sobą za pomocą odpowiednich kotw.
Ściana nośna w połączeniu ze ścianą
osłonową i materiałem izolacyjnym
tworzy tak zwaną ścianę trójwarstwową,
w której nie występują mostki termiczne.
Okazuje się jednak, że ta cecha jest prawdziwa
jedynie pod warunkiem prawidłowego
wykonania wszystkich elementów
ściany. Dotyczy to przede wszystkim
nadproży i podokienników, które trzeba
wykonywać osobno dla każdej ściany,
a najlepiej zastosować elementy prefabrykowane.
By uniknąć innych mostków
cieplnych, drzwi i okna montujemy
w ścianie na wysokości warstwy izolacyjnej.
Na początku należy pamiętać o wykonaniu
odpowiednio szerokich fundamentów
do ściany trójwarstwowej. Dlatego
decyzję o wyborze rodzaju ścian
należy podjąć przed rozpoczęciem
budowy. Co prawda można również
stosować rozwiązania opierające część
ściany na specjalnych konsolach, które
przenoszą obciążenia na ścianę nośną,
ale jest to dosyć kosztownie rozwiązanie.
Ściany nośne najczęściej wykonuje się
z cegły lub pustaków ceramicznych, których
grubości ścian wahają się od 20 do
30 cm. Warstwę izolacyjną wykonuje się
zazwyczaj z wełny mineralnej przymocowanej
do muru, jednakże można również
zastosować płyty styropianowe. Wszystkie
trzy warstwy łączone są za pomocą
odpowiednich kotew stalowych, które
powinny być układane na planie kwadratu
o bokach ok. 0,5 m. Kotwy powinny
być wykonane ze stali nierdzewnej, najlepiej
jeśli byłyby to kotwy płaskie nie
zbyt grube, tak by umożliwić ruchy ścian
w stosunku do siebie, jakie powstają pod
wpływem zmian temperatury powietrza.
Kotwy spełniają też określoną rolę przy
mocowaniu warstwy izolacyjnej, dlatego
nakłada się na nie specjalne krążki (talerzyki),
które dociskają ocieplenie do
ściany, a przy okazji, dzięki specjalnym
kapinosom odprowadzają wilgoć skraplającą
się na stalowych elementach, chroniąc
izolację przed zawilgoceniem.
Zdarzają się również przypadki gdy spoiny
ściany elewacyjnej wypadają na innej
wysokości niż spoiny ściany konstrukcyjnej,
należy wówczas kotwy wygiąć
tak, by opadały na zewnątrz. W przypadku
budowy dwuetapowej kotwy w ścianie
konstrukcyjnej mocujemy nawiercając
w niej otwory.
ZASTOSOWANIE CEGIEŁ KLINKIEROWYCH NA ELEWACJI
Elewacje klinkierowe to jedne z najbardziej
trwałych rozwiązań wykończenia
budynku. W Polsce zazwyczaj stosowano
są cegły elewacyjne w formacie
250 x 120 x 65 mm, układane na spoinę
gr. 1 cm, z przesunięciem murarskim
stanowiącym połowę cegły. Aby jednak wznoszenie murów i elewacji z cegieł
klinkierowych przebiegało w należyty
sposób, powinniśmy zwrócić uwagę na
parę istotnych rzeczy.
Przed rozpoczęciem prac trzeba się należycie
przygotować i zaopatrzyć w niezbędne
narzędzia oraz sprzęt, który będzie
potrzebny, są to m.in.:
– mieszadło elektryczne / betoniarka,
– pojemnik do przygotowywania zaprawy,
– wyskalowany pojemnik do odmierzania
ilości wody,
– kielnia do nakładania zaprawy,
– kielnia do spoinowania,
– łaty pionowe,
– sznurek murarski,
– młotek murarski,
– ołówek murarski.
PROWADZENIE PRAC
Temperatura otoczenia, podłoża w trakcie murowania i przez następne 7 dni nie powinna być mniejsza niż + 5 stopni Celsjusza. Podczas opadów deszczu należy przerwać prace tak samo, jak przy dużej wilgotności powietrza, silnym wietrze czy dużym nasłonecznieniu. W temperaturach niższych niż +5 stopni Celsjusza cement oraz pozostałe składniki zapraw wiążą znacznie wolniej, przez co później mogą pojawić się spękania, natomiast w skrajnych przypadkach część z nich może nie wejść w reakcje i mogą pojawić się na licu spoin lub cegieł wykwity.
PRZYGOTOWANIE ZAPRAWY
Do pojemnika wlać dokładnie odmierzoną ilość wody podaną na opakowaniu zaprawy i wsypać 25 kg suchej mieszanki. Następnie całość dokładnie wymieszać wiertarką wolnoobrotową z mieszadłem, aż do uzyskania jednorodnej masy. Należy przygotować porcje, które zostaną wykorzystane w ciągu 2 godzin. Nie dodawać więcej wody, ponieważ obniży to wytrzymałość oraz zwiększy skurcz zaprawy.
WZNOSZENIE ELEWACJI
Na początku należy ułożyć ,,na sucho’’ pierwszą warstwę cegieł dla właściwego rozmierzenia spoin pionowych. Pierwszą spoiną jest spoina wyrównująca i może mieć nawet kilka centymetrów grubości. W przypadku murowania elewacji wokół domu, przynajmniej pierwsza warstwa cegieł musi być ułożona jednocześnie wokół budynku dla wypoziomowania pierwszej warstwy i zachowania odpowiednich wiązań. Kolejne warstwy zaleca się również murować pełnymi warstwami wokół całego budynku. Dla murów z wentylowaną pustką powietrzną, o zalecanej grubości 2–4 cm, należy w pierwszej warstwie cegieł wykonać wlot, a w ostatniej wylot powietrza dla zapewnienia poprawnej cyrkulacji powietrza. Wykonuje się to przez pozostawienie pustej spoiny pionowej max co 4 cegły.
Podczas nakładania kolejnych warstw
zaprawy należy zwrócić uwagę, aby nie
wpadła ona do pustki powietrznej. Kolejne
warstwy cegieł należy dokładnie układać
do poziomu sznurka murarskiego rozpiętego na pionowych łatach i dobrze
napiętego.
Po wstępnym związaniu zaprawy należy
wygładzić spoiny kielnią spoinową, przy
czym zaleca się wykonanie spoin zlicowanych
lub lekko wklęsłych. Prace należy
starać się wykonywać jak najczyściej
i na bieżąco usuwać kielnią ewentualne
zabrudzenia zaprawą lica cegieł. Jeśli
mur będzie wykonywany na tzw. nie pełną
spoinę, to będzie później spoinowany
zaprawą do spoinowania po min. 7–14
dniach od wymurowania całej elewacji.
NAJCZĘSTSZE BŁĘDY PRZY WZNOSZENIU ŚCIANY TRÓJWARSTWOWEJ
Decydując się na postawienie ściany trójwarstwowej
należy zwrócić uwagę na kilka
istotnych spraw, dzięki którym unikniemy
błędów wykonawczych:
+ rozpoczęcie prac prac związanych ze wznoszeneim
ścian elewacyjnych powinno
odbyć się po zakończeniu wszelkich
procesów wiązania, i osiadania w podłożu,
+
odpowiednie dbanie o materiał z którego
będziemy stawiać ściany, a zwłaszcza
o cegły klinkierowe,
+
po odbiorze cegły należy składować
w odpowiednich warunkach, zabezpieczając
folią budowlaną zarówno od
strony gruntu jak i od góry, przed zawilgoceniem
i zabrudzeniami,
+
podczas murowania nie należy używać
zapraw o złych parametrach lub stosować
cementów z dodatkami, aby poprawić
urabialność zaprawy cementowej
np. dodając różnego rodzaju plastyfikatory.
Większość domieszek jest środkami
napowietrzającymi, które znacząco
osłabiają przyczepność zaprawy do podłoża.
NAJCZĘSTSZE BŁĘDY PRZY WZNOSZENIU
ŚCIANY TRÓJWARSTWOWEJ
Decydując się na postawienie ściany trójwarstwowej
należy zwrócić uwagę na kilka
istotnych spraw, dzięki którym unikniemy
błędów wykonawczych:
# rozpoczęcie prac związanych ze wznoszeniem
ścian elewacyjnych powinno
odbyć się po zakończeniu wszelkich
procesów wiązania, i osiadania w podłożu,
# odpowiednie dbanie o materiał z którego
będziemy stawiać ściany, a zwłaszcza
o cegły klinkierowe,
# po odbiorze cegły należy składować
w odpowiednich warunkach, zabezpieczając
folią budowlaną zarówno od
strony gruntu jak i od góry, przed zawilgoceniem
i zabrudzeniami,
# podczas murowania nie należy używać
zapraw o złych parametrach lub stosować
cementów z dodatkami, aby poprawić
urabialność zaprawy cementowej
np. dodając różnego rodzaju plastyfikatory.
Większość domieszek jest środkami
napowietrzającymi, które znacząco
osłabiają przyczepność zaprawy do podłoża.
PODSUMOWANIE
Największymi zaletami ściany trójwarstwowej jest jej trwałość, doskonała izolacja termiczna i akustyczna, a także możliwość zastosowania cegieł klinkierowych, które pozwalą zaspokoić nawet najbardziej wymagające gusta. Materiał ten jest bardzo odporny na ścieranie, działanie warunków atmosferycznych oraz posiada znakomitą trwałość kolorów. Szeroka gama cegieł elewacyjnych: kolorów, formatów i struktur pozwoli dopasować elewację do otoczenia i projektu każdego domu. Efektem wizualnym możemy podkreślić styl, a jednocześnie sprawić, że posesja nabierze eleganckiego, luksusowego wyglądu.