Wylewki samopoziomujące to niezastąpione rozwiązanie do stworzenia idealnie gładkiego podłoża pod płytki, panele czy parkiety. Ich największe zalety to łatwość aplikacji i szybkie wykonanie. Wystarczy kilka worków, aby wyrównać nierówny podkład podłogowy warstwą o grubości kilku milimetrów.
Wylewki samopoziomujące to specjalny rodzaj podkładów podłogowych, najczęściej stosowanych na warstwie związanej z podłożem, czyli bezpośrednio na odpowiednio przygotowany i zagruntowany jastrych cementowy lub anhydrytowy. Standardowo nie wykonuje się ich na warstwie rozdzielczej, takiej jak folia czy izolacja przeciwwilgociowa.
RODZAJE WYLEWEK
Produkty powszechne nazywane wylewkami można podzielić:
- ze względu na rodzaj spoiwa: cementowe i anhydrytowe (norma EN 13813:2003 „Podkłady podłogowe oraz materiały do ich wykonania. Materiały. Właściwości i wymagania),
- ze względu na ich właściwości: upłynnione, samopoziomujące (to najczęściej wylewki cienkowarstwowe) czy też nie posiadające tych właściwości (nakładanie i zacieranie ręczne).
W zależności od specyfiki podłogi,
podkład może być wykonany jako:
- związany z podłożem (stropem lub podłożem betonowym wykonanym na gruncie),
- leżący na warstwie izolacji wodochronnej – tzw. podkład na warstwie rozdzielczej,
- leżący na warstwie izolacji akustycznej lub termicznej - tzw. podkład pływający,
- podkład na ogrzewaniu podłogowym.
Wylewki samopoziomujące dostępne na polskim rynku różnią się właściwościami technicznymi, co pozwala dobrać odpowiedni produkt do konkretnego zadania. Można wyróżnić wylewki wolnowiążące, szybkowiążące oraz wzmacniane włóknami.
Warto zwrócić uwagę na szybkie wiązanie oraz błyskawiczną możliwość przystąpienia do kolejnych prac. Na wiele wylewek już po ok. 2 godzinach od wylania można wchodzić, a po 24 godzinach od początku prac przyklejać płytki. Jest to szczególnie istotne w miejscach, gdzie liczy się tempo realizacji, takich jak ciągi komunikacyjne czy powierzchnie handlowe. Warto jednak pamiętać, że krótszy czas roboczy wymaga sprawnej aplikacji.
Z kolei wylewki wolnowiążące pozwalają na dłuższą pracę, lecz wymagają kilku dni przed rozpoczęciem kolejnych etapów. Należy przy tym sprawdzić, jakiego rodzaju prace można wykonywać po określonym czasie, ponieważ np. przyklejanie płytek, montaż paneli czy parkietów mogą mieć różne terminy.
Niektóre wylewki zawierają dodatkowe włókna zbrojące, które wzmacniają wylewki samopoziomujące, zmniejszając ryzyko pęknięć, np. spowodowanych zbyt szybkim wysychaniem. Wybór odpowiedniego rodzaju wylewki ma kluczowe znaczenie dla jakości i trwałości wykonanej posadzki.
ZALETY WYLEWEK SAMOPOZIOMUJĄCYCH
Wylewki samopoziomujące to doskonałe rozwiązanie pod płytki ceramiczne, takie jak gres, klinkier, terakota, spieki kwarcowe czy kamień naturalny. Sprawdzają się także jako podłoże pod panele (tradycyjne i winylowe) oraz wykładziny. Wiele z nich nadaje się również pod parkiety.
Wszystkie wylewki przeznaczone są do użytku wewnętrznego – nie stosuje się ich na zewnątrz, ponieważ nie są odporne na mróz, nawet te cementowe. Jednak wylewki cementowe cechują się odpornością na działanie wody, dlatego można je bez obaw wykorzystywać w łazienkach i kuchniach. W przypadku wylewek anhydrytowych konieczne jest ich zabezpieczenie przed wilgocią, np. poprzez zastosowanie folii w płynie.
Przed wyborem wylewki warto również sprawdzić, czy dany produkt nadaje się do stosowania na ogrzewanie podłogowe.
JAK ZABRAĆ SIĘ ZA WYKONANIE WYLEWKI SAMOPOZIOMUJĄCEJ?
Dobór odpowiedniego produktu to tylko jeden z kroków – równie ważne jest przygotowanie podłoża, zapoznanie się z instrukcją stosowania oraz, w przypadku większych powierzchni, zaangażowanie drugiej osoby, a czasami nawet kolejnej. Wylewanie samopoziomu to praca, którą trudno wykonać samodzielnie.
Pierwszym krokiem jest przygotowanie powierzchni. Każdy poradzi sobie z jej oczyszczeniem i sprawdzeniem nośności. Można to zrobić za pomocą prostej próby: należy zarysować podłoże szpachelką. Jeśli jest twarde, nie będzie problemu, ale jeśli łatwo się osypuje, warto rozważyć wymianę podłoża, ponieważ grunt może nie przynieść oczekiwanego efektu. Dla powierzchni chłonnych zaleca się zastosowanie gruntu głębokopenetrującego. Warto wybrać koncentrat, który można rozcieńczyć w zależności od potrzeb. W przypadku gładkich, zwartych podłoży lepiej użyć gruntu z dodatkiem kruszywa kwarcowego. Jeśli nie jesteśmy pewni, jaki grunt wybrać, warto skonsultować się z fachowym doradcą.
Grunt należy nakładać metodami malarskimi – pędzlem lub wałkiem. Ważne jest również wykonanie dylatacji oddzielających wylewkę od ścian i innych elementów. Dylatacje pozwalają na swobodne rozprężanie się wylewki podczas twardnienia i wiązania, a ich brak to jeden z najczęstszych błędów wykonawczych.
Właściwe zapoznanie się z technologią aplikacji każdego produktu jest kluczowe. Wiele błędów wynika z braku znajomości jego specyficznych właściwości oraz specjalnych warunków wykonawczych. Dotyczy to wszelkich prac budowlanych. Niestety, często zdarza się, że uczymy się na własnych błędach, a instrukcje techniczne są czytane dopiero po niewłaściwym zastosowaniu produktu.
JAKICH BŁĘDÓW NIE POPEŁNIAĆ?
- Wylewkę samopoziomującą, pomimo tego, że łatwo się rozlewa, należy wykonać do określonego wcześniej poziomu. Czynność ta jest bardzo istotna, nie pozwala na „wylewanie w ciemno”. Jak go określić? Można to wykonać za pomocą kołków rozprężnych z wkrętami, których główki wyznaczają poziom wykonywanej warstwy. Inny sposób to skorzystanie z poziomnicy laserowej. Po dobrym przygotowaniu podłoża wylewanie to już tylko formalność.
- Nie można zapomnieć o dodaniu wody, która podana jest na opakowaniu produktu. W tym przypadku warto zapoznać się z instrukcją producenta. Po wymieszaniu produkt musi mieć jednolitą konsystencję – gęstej śmietany. Ilość wody też ma znaczenie. Nie można dopuszczać do jej przelania. Zwiększenie jej ilości powoduje, że wylewka może dłużej wiązać oraz tracić na wytrzymałości.
- Przy wylewaniu warto skorzystać z czyjejś pomocy. Najlepiej, gdy jedna osoba miesza wybrany produkt, a druga wylewa i odpowietrza go wałkiem kolczastym. Jedna osoba na pewno nie da sobie rady, ponieważ prace muszą być wykonywane w sposób ciągły. Nie należy zapomnieć, że wylewanie zaczyna się od miejsca najbardziej oddalonego od wejścia do pomieszczenia, tak aby nie trzeba było chodzić pod świeżej wylewce.
O CZYM NALEŻY JESZCZE PAMIĘTAĆ?
Przy grubych warstwach >20 mm, wylewki wymagają specjalnego sposobu poziomowania. Nie odpowietrza się ich „jeżem”, wylewki te wibruje się np. sztangą metalową. Ruch wibracyjny powoduje, że wylewka upłynnia się i poziomuje. Odpowietrzanie tych produktów „jeżem” niestety nic nie spowoduje, wałek kolczasty nie będzie się obracać, a tym samych wylewka będzie „zgarniana” z jednego miejsca na drugie. Istotną sprawa to stosowanie się do minimalnych i maksymalnych grubości warstw.
Każdy produkt ma określony zakres: 2–20, 25–60 mm itd. Niestosowanie się do tych wytycznych skutkuje najczęściej pęknięciam. W przypadku wylewek anhydrytowych należy pamiętać o usunięciu mleczka po stwardnieniu, co jest kluczowe dla dobrej przyczepności kolejnych warstw, jak np. klejenie płytek.
Wylewki samopoziomujące mają skomplikowany skład chemiczny, dlatego nigdy nie należy mieszać produktów od różnych producentów. Różne chemikalia i spoiwa mogą wchodzić ze sobą w reakcje, prowadząc do niekontrolowanego skurczu, pęcznienia oraz pęknięć i odspojeń.
