Ogrzewanie podłogowe, zarówno elektryczne, jak i wodne zyskuje coraz większą popularność, zapewniając użytkownikom dobre samopoczucie i mniejsze zużycie energii niż tradycyjne grzejniki.
Niezależnie od wyboru ogrzewania – wodnego czy elektrycznego – jego wykonanie należy starannie zaplanować. W przypadku zastosowania płytek ceramicznych jako warstwy nawierzchniowej należy zwrócić uwagę na odpowiedni dobór ich parametrów. Najlepiej sprawdzają się płytki gresowe lub terakota, ponieważ cechują się wysoką odpornością na temperaturę i jej zmiany, a także dobrym przewodnictwem i kumulacją ciepła.
Dokonując wyboru płytek, należy wziąć pod uwagę również to, w jakich warunkach płytka będzie użytkowana. Na tym etapie należy dobrać płytkę, która nie tylko będzie zaspokajała wymagania estetyczne, ale również charakteryzowała się odpowiednimi parametrami użytkowymi. Jednym z najważniejszych parametrów jakościowych, determinujących wybór płytki szkliwionej przeznaczonej na podłogę jest odporność na ścieranie powierzchni. Zgodnie z normą wyróżnia się pięć klas ścieralności, przy czym klasa pierwsza to klasa najniższa, a klasa piąta – najwyższa.
PRAWIDŁOWE WYKONANIE WYLEWKI I DYLATACJI PRZY OGRZEWANIU PODŁOGOWYM
Dobór odpowiednich płytek to dopiero początek sukcesu. Również istotne jest właściwe wykonanie poszczególnych warstw posadzki zgodnie z zasadami sztuki budowlanej oraz zaleceniami producentów zastosowanych materiałów.
Pierwszym krokiem jest prawidłowe zaprojektowanie i wykonanie wylewki na ogrzewaniu podłogowym. Choć może się to wydawać proste, wymaga precyzyjnego zaplanowania rozmieszczenia dylatacji. Ich przebieg powinien zostać ustalony przez projektanta lub instalatora w porozumieniu z inwestorem, z uwzględnieniem rodzaju i wielkości posadzki.
Jeśli podłoga ma być wykończona płytkami ceramicznymi, ich format i układ należy dopasować tak, aby dylatacje pokrywały się z fugami i były jak najmniej widoczne. Zaleca się unikanie układania płytek w karo. Kluczowe jest również, aby nie „mostkować” dylatacji płytkami, gdyż mogłoby to prowadzić do ich uszkodzeń.
Poprawnie wykonane dylatacje mają istotne znaczenie dla trwałości posadzki. Wylewka ( jastrych) w systemie ogrzewania podłogowego zmienia swoją objętość pod wpływem temperatury, co prowadzi do kilku milimetrów rozszerzania się lub kurczenia. Ponieważ ściany stanowią stabilną barierę, nagromadzone naprężenia mogą powodować wypiętrzanie się płyty grzewczej, szczególnie w centralnej części pomieszczenia. Skutkiem tego mogą być pęknięcia jastrychu oraz odspajanie się płytek ceramicznych.
Zatem, aby uniknąć opisanych sytuacji, należy uwzględnić (w przemyślany sposób) dylatacje, które po wykonaniu wylewek stworzą przestrzeń niezbędną dla ruchu płyt grzewczych.
Zasady rozmieszczenia dylatacji:
- dylatacje brzegowe (przyścienne) wykonywane na obrzeżu pola grzewczego mogą być np. z taśmy polietylenowej (grubość 8 mm, wysokość 150 mm);
- dylatacje wykonywane w miejscach łączenia się płyt grzewczych (w progach sąsiadujących pomieszczeń) można wykonać z listwy dylatacyjnej;
- dylatacje dzielące duże pola grzewcze są wykonane z listwy dylatacyjnej, w przypadku gdy: pole powierzchni płyty grzewczej >40 m²; dłuższy bok płyty grzewczej >8 m; stosunek boków pola płyty grzewczej >1:2;
- dylatacje dzielące pola grzewcze o skomplikowanym, nieregularnym kształcie, np. w postaci litery L, U itp. wykonuje się z listwy dylatacyjnej (grubość 10 mm, wysokość 100 mm).
WYBÓR I STOSOWANIE ZAPRAWY KLEJĄCEJ ORAZ FUGOWANIA PŁYTEK
Wybierając zaprawę klejącą, należy pamiętać, aby była odporna na ciągłe zmiany temperatury. Należy więc zastosować zaprawę klejącą o zwiększonej elastyczności wg normy PN-EN 12004. Do wykonywania okładzin na podłogach ogrzewanych warto też rozważyć zastosowanie zapraw rozpływnych (płynnowarstwowych), które umożliwiają dokładne wypełnienie powierzchni pod przyklejaną płytkę. Sprawdzają się one zwłaszcza wtedy, gdy układane są płytki wielkoformatowe, o boku długości powyżej 60 cm. W tym przypadku do nakładania kleju na podkład podłogowy należy użyć pacy z zębami półokrągłymi, które ułatwią rozpływ kleju pod płytką. Układając płytki na tradycyjne zaprawy klejące, należy zastosować metodę kombinowaną polegającą na nanoszeniu kleju zarówno na podłoże, jak i na płytkę. Taki sposób zapewnia niemal 100% pokrycie klejem przestrzeni między płytką a podłożem. W przeciwnym wypadku w miejscach, w których zabraknie zaprawy, zgromadzi się powietrze, które negatywnie wpływa na funkcjonowanie instalacji grzewczej oraz grozi uszkodzeniem płytki.
Ważne jest też spoinowanie. Zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami montażu płytek nie wolno układać „na styk”. Zbyt wąska fuga również może być przyczyną uszkodzenia wykładziny z płytek ceramicznych.
W zależności od długości boku płytki, szerokość spoiny powinna wynosić:
- ok. 2 mm w przypadku długości boku do 100 mm;
- ok. 3 mm w przypadku długości boku 100–200 mm;
- ok. 4 mm w przypadku długości boku 200–600 mm;
- ok. 5–20 mm w przypadku długości boku powyżej 600 mm.
Jeśli przed ułożeniem wykładziny ceramicznej podłoże nie było wygrzane, nie należy wykonywać fugi. Stopniowe uruchomienie ogrzewania spowoduje, że nadmiar wilgoci będzie mógł swobodnie odparować z posadzki przez szczeliny przygotowane do fugowania. Odpowiednio długa przerwa technologiczna po ułożeniu płytek, jak również sukcesywne ogrzewanie nowo wykonanej posadzki pozwoli na wyschnięcie wszystkich warstw podłogi i uchroni przed ewentualnym wykruszaniem się spoiny. Płytki na podłodze i cokoły na ścianach układa się najczęściej, gdy ogrzewanie jest wyłączone. W tym przypadku, gdy dom zaczyna być ogrzewany, krawędzie podłogi unoszą się przy ścianach i jeśli spoina pomiędzy cokołem a odłogą ma zbyt małą przestrzeń lub została wypełniona zaprawą klejącą, może dojść do wykruszenia spoiny lub ścięcia kleju mocującego płytki cokołowe do ściany.
W celu uniknięcia wymienionych sytuacji należy przestrzegać następujących zasad:
- gdy w pomieszczeniu jest ogrzewanie podłogowe, cokoły podłogi z gresu lub terakoty trzeba układać w taki sposób, aby spoina oddzielająca je od płytek podłogowych miała nie mniej niż 3–4 mm grubości;
- do wypełnienia spoiny nie powinno się używać zwykłej zaprawy do spoinowania. W tym przypadku tylko wypełnienie jej silikonem zagwarantuje, że po włączeniu ogrzewania nie dojdzie do uszkodzeń na styku cokołu i podłogi z płytek. Silikon możemy w łatwy sposób dobrać kolorystycznie do zaprawy do spoinowania, którą będą wypełniane spoiny pomiędzy płytkami podłogowymi.
PODSUMOWANIE
Obecnie producenci płytek ceramicznych i chemii budowlanej dokładają starań, aby dostarczyć klientom, wykonawcom oraz sprzedawcom szczegółowe informacje na temat właściwości technicznych swoich produktów. Dane te udostępniają w katalogach, broszurach, ulotkach oraz na stronach internetowych. Warto pamiętać, że niewłaściwy dobór i montaż płytek może prowadzić do konieczności ich demontażu, co znacznie podnosi koszty naprawy. Dlatego tak istotne jest fachowe wykonanie prac zgodnie z obowiązującymi przepisami i zaleceniami producentów.
